آنچه لاکپشت به ما آموخت (داستان فلسفه)
بگذار دنیای بزرگ بچرخد
درآمدی بر عهد عتیق
این کتاب به عنوان مقدمه ای برای ادبیات اسرائیل باستان است؛ نگاهی بر متون مقدسی که به دنبال منع ساخت تندیس های تراشیده شده در عهد عتیق جان گرفته اند و آن چنان جایگاه خود را محکم کردند که مورد توجه یهودیت و مسیحیت، به عنوان مرجع و منبع الهام بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و موسیقی دانان جهان غرب واقع شدند. مجموعه ای مناسب برای علاقه مندان به متون مقدس یهودی و مشتاقان دیدگاه های انتقادی دراین زمینه.
درآمدی فلسفی بر عشق
دژخیم عشق و چند داستان روان درمانی دیگر
نام نویسنده : اروین د. یالوم
نام مترجم : غلامحسین سدیرعابدی
اروین دیوید یالوم (Irvin David Yalom) روانپزشک معاصر آمریکایی و نویسنده رمان مشهور «وقتی نیچه گریست».
زندگی اروین یالوم در 13 ژوئن 1931، در شهر واشنگتن دیسی از والدینی به دنیا آمد که از مرز روسیه و لهستان مهاجرت کرده بودند. اروین یالوم در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در نیویورک در رشته روانپزشکی فارغ التحصیل شد و بعد از خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استانفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستی گرا یا اگزیستانسیال را پایه گذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تالیف کرده است و هم چند رمان موفق دارد. او جایزه انجمن روانپزشکی امریکا را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد، اما بیشتر به عنوان نویسنده رمان های روانشناختی، به ویژه رمان مشهور وقتی نیچه گریست شهرت دارد. او به عنوان یک روانپزشک به دنبال راهکارهایی است که از دانش روانشناسی جهت پیشبرد اهداف انسانی و حل مشکلات انسان ها استفاده کند و در کنار این مسوولیت سنگین با داشتن نثری ساده و آگاهی کامل از اصول داستان نویسی، نوشتن رمان را از سال های نخستین دانشجویی آغاز کرد و بی تردید مورد استقبال فراوان مخاطبان قرار گرفت. «وقتی نیچه گریست» مدال طلای باشگاه مشترک المنافع کالیفرنیا را برای بهترین رمان 1993 به دست آورد.
آثار - رمان «وقتی نیچه گریست» (۱۹۹۲) - رمان «خوابیدن (دروغ گفن) بر روی نیمکت» (۱۹۹۶) - نظریه و اجرای رواندرمانی گروهی (۱۹۷۰) - هر روز کمی نزدیک تر می شود (۱۹۷۴) - روان درمانی اگزیستانسیال (هستی گرا) (۱۹۸۰) - گروه درمانی در میان بیماران (۱۹۸۳) - جلاد عشق (۱۹۸۹) - مامان و معنی زندگی (۱۹۹۹) - هنر درمان (نامهای سرگشاده به نسل جدید رواندرمانگران و بیمارانشان) (۲۰۰۱)
دفتر یادداشت کانگورو
کوبو آبه
سلماز بهگام
کوبو آبه (به ژاپنی: 安部公房، Abe Kōbō) نام مستعارکیمیفوسا آبه (۷ مارس۱۹۲۴ - ۲۲ ژانویه۱۹۹۳) نویسنده، نمایشنامهنویس و عکاس ژاپنی بود.
اين رمان آخرين رمان كوبه آبه است كه در سال 1993 نوشته شده است و فضايي شبيه به "مسخ" كافكا دارد.
او از پیشگامان جریان آوانگارد در ژاپن بود. آشنایی او با ادبیات غرب، اگزیستانسیالیسم،سوررئالیسم و مارکسیسم بر تلقی او از مسايلي همچون ازخودبیگانگی و فقدان هویت در ژاپن بعد از جنگ تأثیر گذاشت. آثار وی که به بحران هویت در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم میپرداختند توجه خوانندگان جهان را به خود جلب کرد.
منتقدین ادبی او را با کافکا و آلن پو مقایسه کردهاند. دلایل این قیاس را میشود در آثار او به وضوح دید. او در آثارش با خلق فضاهایی رمزآلود و سیاه، همراه با روایتی مملو از نشانه و استعاره، و ترکیب آن با عرفان و نگاه شرقی، که به سنتی در هنر شرق بدل شده، دست به خلق آثاری بدیع و جهان شمول زده است.
شانتارام (۳جلدی)
نام نویسنده : دیوید گریگوری رابرتز
نام مترجم : سلماز بهگام
«شانتارام» درامي برگرفته از حادثه اي واقعي در زندگي نويسنده آن «گريگوري ديويد رابرتس» در سال 1978 است. رابرتس جواني 19 ساله و معتاد بود كه پس از چند فقره دزدي مسلحانه از مراكز خريد و فروشگاه ها ، به عنوان متهم اصلي سرقت از بانك استراليا معرفي و زنداني شد.
دو سال بعد در 1980 او از زندان پنتريج ويكتوريا فرار مي كند و تا 10 سال تحت پيگرد قانوني قرار مي گيرد و با نام جعلي «ليندزي فورد» به بمبئي سفر مي كند.
در آنجا مردي به نام «پاراباكر» آشنا مي شود و تأثيرات مثبت او روي «ليندزي» باعث مي شود او را «شانتارام» يعني «خدايان صلح» بنامد.