نام نویسنده : عطا الله تدین

ما مست الستیم به یک جرعه منصور

اندیشه پروای سر دار نداریم

شمس تبریزی

حلاج پرورده مکتب عرفانی، جنید، بایزید، شبلی و سری سقطی بود اهل بیضای فارس بشمار می رفت وتباری ایرانی زرتشتی داشت و...

غلام آن کلماتم که آتش انگیزد!

نه آب سرد زند در سخن بر آتش تیز

اناالحق

بحق حق که وجودش بحق شود ملحق

از حلاج پرسیدند سعادت و آرامش واقعی تو در چیست؟

با شوروشوقی وصف ناپذیر گفت:در ساحت اناالحق

امام ابوحامد غزالی نام آورترین مولف جهان اسلام  درباره اناالحق، حلاج می گویید؛

کلام عاشقان را در حال بیخودی وسرمستی باید سربسته نگاه داشت و از آنها حکایت نکرد اینها بیان حال درونی عارف است و نماینگر دونیایی است که او درک می کندوداری وجوه ومعانی بسیار است

مردان خدا پرده پندار دریدند              یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند

و شیخ عطار به حسودان و کینه ورزان حلاج آنان که همیشه در بند حب وبغض وامانده اند چنین می گویید«مرا عجب آمد از کسیکه روا دارد که از درختی اناالله براید و درخت درمیان نه ، چرا روا نباشد که از حسین اناالحق برآید و حسین درمیان نه؟»

روا باشد اناالحق از درختی

                                                          چرا نبود روا از نیکبختی(شیخ شبستری)