و اینک این من هستم؛ تنها بر روی زمین، نه برادری، نه خویشاوندی، نه دوستی و نه هیچ همراهی جز خود ندارم. مهربان‏ترین و اجتماعی­ترین انسان‏ها را متفق الرأی تبعید کردند. آن‏ها در نفرتِ هوش‏مندانه و ظریفشان، به جستجوی دهشتناک‏ترین شکنجه‏ا برای روح حساس من بودند که به ناگه ارتباطشان را با من قطع کردند. آن‏ها را علی‏رغم میل باطنی‏شان دوست می‏داشتم و تنها با نبودشان بود که رخ از محبت من بر می‏تافتند. اینک، اما تمامی آن‏ها برای من ناشناس، بیگانه و هیچ هستند؛ زیرا که خود آن را خواسته‏اند. اما حالا من، بریده از آن‏ها و از همه، که هستم؟ این همان چیزیست که برایم باقی مانده تا آن را جستجو کنم و متأسفانه قبل از این کاوش، لازم است تا نگاهی به وضع کنونی خود بیندازم؛ بدان معنا که لاجرم باید از آن‏ها شروع کنم تا به خود برسم.