آنچه با خود حمل می کردند
تیم اوبراین
علی معصومی
وقوع جنگ همیشه و در هر حالتی اجتنابناپذیر است. به هر حال رخ میدهد و با خود رعب و وحشت و نیستی و آوارگی میآورد. رمان «آنچه با خود حمل میکردند» گونهای از داستان است که واقعیت و خیال با هم پیوند میخورد و در آن تصویری از واقعیت جنگ به طور کلی روایت میشود...
ستوان یکم «جیمی کراس» با خود نامههایی حمل میکرد از دختری به نام «مارتا»، دانشجوی سال سوم کالج «ماونت سیبسچن در نیوجرزی». نامهها عاشقانه نبودند ولی ستوان کراس امیدوار بود و نامهها را تا کرده بود و درون پلاستیکی در ته کولهپشتیاش نگهداری میکرد. عصرها دیر وقت، پس از راهپیمایی روزانه و کندن سنگر، دستها را با آب قمقمه میشست، نامهها را بیرون میآورد و با نوک انگشت نگه میداشت و آخرین ساعت روشنایی را به خیالپردازی میگذراند. در خیال خود سفرهای اردویی عاشقانهای به کوهستان وایت در نیوهمپشر تجسم میکرد. گاهی هم لبة چسبدار پاکت را که لابد جای زبان نویسنده بر آن مانده بود با زبان لمس میکرد. بیش از هر چیز دلش میخواست که مارتا همان طور که او دوستش داشت دوستش بدارد، ولی لحن نامهها بیشتر دوستانه بود و در آنها از عشق خبری نبود.»
«تیم اوبراین» در این اثر، ضرباهنگهای نبض مانند و مخاطرههای عصب خردکن جنگ را به نحوی تصویر میکند که در صدر فهرست بهترین آثاری جا میگیرد که در باره هر جنگی نوشته شده است. روایت در این کتاب در مدارهایی دایره شکل میچرخد، و بازگویی رویدادها، رقص خاطره را در ذهن خواننده شکل میدهد:
«آنچه حمل میکردند بیشتر به نیازهایشان بستگی داشت. این نیازها یا نیمه نیازها عبارت بودند از قوطی بازکن، چاقوهای جیبی، قرصهای الکل جامد، ساعت مچی، کارت شناسایی، مواد دورکننده حشره و... .» واشینگتن پست درباره این کتاب مینویسد: «ترس و عشق و نفرت و بیرحمی و شفقت چنان زنده در این کتاب تصویر شدهاند که مرد میخواهد که با خواندن آن دنبال دستمال نگردد.»
رویاهای قطار
زندگی پشت زندگی
این کتاب خلاف روش معمول رمان نویسی نشان میدهد که میتوان طور دیگری هم رمان نوشت. این کتاب به نوعی با علیت و شانس، بازی میکند. این نویسنده با نوشتن چهار رمان از مجموعه کارآگاهی جکسن برودی چیرگیاش را در استفاده از شگردها و تکنیکهای ساختاری روایی پیچیده نشان داده است.
نویسنده تکنیکهای ساختاری روایی پیچیده را در رمان «زندگی پشت زندگی» هم به کار گرفته و شیوه غافلگیری و رمانهای کارآگاهی را با شیفتگی معطوف به شخصیت رمان نویسان ادبی در هم آمیخته است.
کیت اتکینسون در سال ۱۹۵۱ در یورک انگلستان متولد شده است. او در دانشگاه داندی، ادبیات انگلیسی خوانده و رساله دکترای خود را با عنوان داستان کوتاه پسامدرنیستی در زمینه تاریخی آن نوشته است. نخستین رمان او با عنوان «پشت صحنه موزه» موفق شده با پشت سر گذاشتن نویسندگانی چون روی جنکینز برنده جایزه کتاب سال ویت برد شود. پس از این کتاب، اتکینسون پنج رمان دیگر، یک نمایشنامه و یک مجموعه داستان نوشته است. آخرین کتابش هم با عنوان «خدایی در ویرانهها» در سال ۲۰۱۴ منتشر شده است.
«زندگی پشت زندگی» در سال ۲۰۱۳ برنده جایزه کوستا بوک برای بهترین کتاب سال شد و مجلههای معتبر آن را در گروه ۱۰ کتاب برگزیده سال ۲۰۱۳ و فهرست بهترین رمانهای سال قرن ۲۱ معرفی کردند.
کتابچۀ پادزیبایی شناسی
پاد-زیبایی شناسی نوعی رابطه فلسفه با هنر است که بر پایه آن، هنر خود مولد حقيقتهاست. پاد – زیبایی شناسی هنر را به صورت شیء یا موضوع فلسفه درنمی آورد و به جای پرداختن به تأملات زیبایی شناختی دقیقا به توصیف تأثیرهای درون فلسفه ای می پردازد که هستی مستقل اثرهای معین هنری را از خود به جا می گذارد.