نویسنده:

• پاتريشيا مك كورميك

مترجمان:

• نازنین عباسی
• مژگان احمدخان

کالی خودش را می بُرد، نه خیلی عمیق، نه آن‌قدر عمیق که بمیرد. ولی آن‌قدر عمیق که درد را احساس کند. آن‌قدر عمیق که بتواند از درون فریاد بکشد. حالا او در «مؤسسه کاج‌های دریایی» بستری است، مؤسسه اقامتی درمانی که پر است از دخترانی با مشکلات روانی مختلف. کالی نمی‌خواهد با دیگران ارتباط برقرار کند و نمی‌خواهد با کسی کاری داشته باشد. حتی حرف هم نمی‌زند. ولی کالی تا کی می‌تواند به سکوت خود ادامه دهد ...

در ستایش کتاب «بریده» نیویورک تایمز: اولین کتاب نویسنده، درعین‌حال بسیار جذاب و امیدبخش ...

داستانی با معمایی روان‌شناسانه: چه موضوعی مثل خوره به جان کالی افتاده؟ آیا دوستانش در بهبود او کمک خواهند کرد؟ پابلیشرز ویکلی: این داستان با همدردی و به صورتی کاملاً واقعی مشکلات مربوط به خودآزاری و عدم توانایی در کنترل چنین احساساتی را به تصویر می‌کشد.

جوانان امروزي دوست دارند همه چيز را در مورد همه بدانند. آن‌ها فكر مي‌كنند كه حرف زدن راجع به يك مشكل، به حل آن كمك مي‌كند. ولي من از نسلي آرام‌تر مي‌آيم. ما ارزش فراموش كردن را مي‌دانيم و وسوسه از نو آفريدن را. البته اخيرا خودم به مبارزه و گذشته‌اي كه طي كرده‌ام فكر مي‌كنم، و به كساني كه از دست داده‌ام. به نظر مي‌رسد كه انگار عزيزانم را جايي گم كرده‌ام، شايد آن‌ها را در جايي كه ديگر بدان تعلق ندارند، جا گذاشته‌ام و سپس آن‌قدر گيج و مغشوش شده‌ام كه نتوانسته‌ام مسيرم را ‌بازيابم....