کورش بزرگ یا «ذوالقرنین»، بزرگ‌پادشاه ایرانیان به نوعی بنیان‌گذار ایران بزرگ در بیش از دو هزار و پانصد سال پیش بود. سرزمینی که او با یکپارچه کردن قبایل و خرده‌حکومت‌های زمانه‌ی خود بنیان نهاد و مسیری طولانی را تا به امروز طی کرده و می‌کند. اما این مرد بزرگ از همان ابتدا روش و مسلک خود را بر اخلاق، احترام به آراء و باورهای نیک دیگر انسان‌ها، تکریم بزرگان و پیشینیان، محترم شمردن تک‌تک انسان‌ها و البته پیش و بیش از همه پرستش و فرمان‌برداری از خداوند یگانه قرار داد. او هم‌چنین رهبری یگانه بود. هوش و ذکاوتش در پیش‌برد و اداره‌ی جنگ و کشورداری، او را در زمره‌ی رهبران برتر تاریخ قرار داد. رهبری و حکومتی که علاوه بر کارآمدی، اخلاق و ارزش‌ها را سرلوحه‌ی کار خود قرار داد؛ چیزی که به ندرت در دیگر رهبران تاریخ به چشم می‌خورد و امروزه نیز کیمیا شده است.
