گلنن دويل ملتن

ترجمه: سمانه پرهيزكاری

رمان پرفروش و تحسين شده ي 2016

 رماني روانشناسانه از ازدواج و خانواده

رنج ما را دو تيكه مي‌كند. وقتي كسي كه رنج مي‌كشد، مي‌گويد:« خوبم... خوبم...» به اين دليل نيست كه حالش خوب است. براي اين است كه خود درونش به خود بيرونش فرمان داده كه واژه «خوبم» را به زبان بياورد. او حتا گاهي اوقات اشتباهي مي‌گويد:«خوبيم». ديگران فكر مي‌كنند كه خودش و اطرافيانش را مي‌گويد، ولي اين طور نيست. او دو تكه خودش را مي‌گويد: خود آسيب ديده و خود نماينده‌اش. نماينده‌اي كه براي مصرف عمومي مناسب! رنج، يك زن را دو تكه مي‌كند تا كسي را داشته باشد كه برايش دردودل كند، كسي كه در دل تاريكي كنار او بنشيند، حتا وقتي ديگران - همگي - تنهايش بگذارند.