این رمان، حکایت عشق و سرگذشت «کیمیا» دختر معنوی و پرورده حرم مولاناست، نجواهایی عاشقانه که در کوچه‌پس‌کوچه‌های قونیه می‌گذرد و در گوش ما می‌گوید که عشق، مقدس‌ترین پیوند و رشته ارتباطی میان انسان‌هاست و غنچه روح آدمی را شکوفا می‌سازد، زهر را انگبین می‌کند، سیاهی و تاریکی را روشنایی می‌بخشد و مس وجود آدمی را طلاگون می‌کند. 

به ما می‌آموزد که عشق نه آموختنی و فراگرفتنی با درس و مشق، بلکه ارمغانی الاهی برای قلب‌های پاک و پالوده است. عشق اقیانوسی ژرف و بی‌کران است و باید شناگر و غواص بسیار متبحر و باتجربه‌ای بود تا بتوان از آن صید مروارید کرد. این رمان، روایت‌گر دلدادگی شمس تبریزی و کیمیا دختر خوانده مولاناست. دختر مادری مسیحی و پدری مسلمان که بازی روزگار او را به شبستان مولانا آورده و تقدیرش را به زندگی قلندر دریای عشق و عرفان، شمس تبریزی گره می‌زند، اما دریغا که عشق آنها دیری نمی‌پاید و …