یک بعلاوه یک

يوسف عليخانی

هفت شبانه روز بود خواب مي‌ديد هفت كوزه‌اي كه به هفت چشمه مي‌برد، به جاي آب، خون در آن پر مي‌شود و هفت بار كه كوزه‌ها مي‌شكنند، آب چشمه‌ها دوباره بر مي‌گردد و ديگر خون در آن‌ها جوش نمي‌زند. لازم هم نبود شب باشد و خواب باشد تا كوزه به دوش، سر اژدرچشمه برود و كوزه در آب بكند كه بعد ببيند كوزه پر از خون شده است. كوزه‌ي اول با سنگ سياه كنار چشه بشكند و بعد بي‌آنكه از خواب بيدار شود، كوزه‌ي دومي به دوش بگيرد و يك كوه آن طرف‌تر، كوزه را در سياه چشمه فرو ببرد و بعد خون، جوش بزند و باز همان كند كه بار اول كرده بود و بعد يك كوه آن‌سوي‌تر، كوزه‌ي سوم را در گاوچشمه از شانه پايين بياورد و هنوز آب به كوزه نرسيده، آب كه نه، خون، شتك بزند به دست و بالش و بعد كوزه را خاك‌شير كند و كوزه به دوش، سمت پلنگ‌چشمه بدود كه آب بردارد و خون بپاشد به گل و گردنش و كوزه از دوشش، شتاب بگيرد آن سوي سرخه‌چشمه و كوزه را محكم بكوبد به سرخه‌سنگ پاي سرخه‌چشمه زير سرخه‌كوه. هنوز زردچشمه مانده بود و بعد سفيدچشمه كه آن‌ها هم رنگي جز رنگ همسانان خود نداشتند؛ عجيب اينكه نه لباس و نه دست و نه صورت و نه خودش، خوني نمي‌شدند و فقط «خوابيده خانم» از شدت تشنگي، از خواب مي‌دويد بيرون.

نویسنده :   بیل برایسن

مترجم :   علی ایثاری کسمایی

در این کتاب ‌تاریخ تکامل انسان بیان شده و نویسنده سعی کرده است تا کتاب را با سبک و نگاه جدید خود به نگارش درآورد، تا خواننده پس از خواندن این کتاب به طور ناخودآگاه می‌آموزد که به هیچ چیز خرده نگیرد.

کسمایی، با اشاره به این‌که بیل برایسون، نویسنده‌ای امریکایی است اظهار کرد: این نویسنده آمریکایی نگاهی بسیار جزیی و دقیق به تاریخ تمدن انسان و آنچه در تاریخ در حیطه شکل‌گیری تمدن و فناوری برای بشر رخ داده، داشته است و به گونه‌ای داستانی نشان داده که بشر چگونه به زندگی امروزش دست یافته است.

بنا به گفته این مترجم،‌ در این کتاب زندگی درباریان انگلیس و عادات عجیب و غریب و گاه باورنکردنی آنان، تاریخ تمدن انسان به شکلی کاملا تازه و ابتکاری و با زبانی بسیار شیرین و گاه با طنز نوشته شده که خواننده را به دنبال خود می‌کشد.

شادمهر راستين: قبل از اين، فقط كتاب «دنياي سوفي» را اين‌گونه ديده بودم و به همين دليل فكر مي كنم «تاريخچه خصوصي خانه» مانند «دنياي سوفي» كتابي خواندني و جذاب است. اين كتاب به ما ياد مي‌دهد كه چگونه مي‌توانيم اين همه حرف را به صورت جذاب، پيوسته، يادگيرنده و قابل ياد دادن مطرح كنيم. به نظرم اين كتاب يك تاريخ تمدن است. من قبلا تاريخ تمدن خوانده بودم؛ اما هيچ‌كدام به اين شيريني و جذابي و به دور از موارد خشك و رسمي، تاريخ تمدن را واكاوي نكرده است. نويسنده، مسائل و مباحثي را كه در طول تاريخ در بخش‌هاي مختلف يك خانه مانند پذيرايي، هال و اجزاي مختلفي كه هر خانه‌اي دارد، رخ داده، بررسي كرده است و از اين جهت، در اين كتاب، نگاه نويي مي‌بينم.

نویسنده: يوسف عليخانی

همه‌ی عشق‌ها و نفرت‌ها برای این بوده که کسی «خاما»یش را پیدا نکرده. یا خاما را دیده و نشناخته و یا شناخته و نتوانسته به وصالش برسد.«خاما» نباید نوشته می‌شد. یک بار یکی خیلی سال قبل، او را زندگی کرد و در شبی، این راز مگو را گفت و دیگر به سخن درنیامد. لال شد.و گذشت و گذشت و گذشت تا رسید به یکی که کارش گفتن است. این کلمه‌ها امید دارند خاما زنده شود و آن راوی هم.به رقص و به رنگ‌رنگ زرد و قرمز این حلقه‌ی آتش، باید که جاری شد.

رمان «خاما» زندگی انسانی را از یازده سالگی تا مرگ او در پیری تعریف می‌کند. پسری کرد از منطقه‌ی آرارات که در جريان جنبش استقلال‌‌طلبی خوی‌بون، همه‌ی مردم سرزمینش به ارسباران و بعد قزوین تبعید می‌شوند. این پسر در نوزده سالگی بخاطر اختلاف خانواده را رها می‌کند و به الموت می‌رود و تا پایان زندگی به زادگاه و خانواده برنمی‌گردد.اما چیزی که اصل این داستان است ماجرای دلبستگی پسر به دختری است که در جنگ‌ها حضور داشته و همزمان با تبعید كردها به اسارت درمي‌آيد؛ اسم این دختر «خاما»ست.

یوسف علیخانی، متولد اول فروردین ۱۳۵۴ در روستای میلکِ الموت است و پيش از اين از او اين كتاب‌ها منتشر شده: رمان «بیوه‌کُشی» و مجموعه‌داستان‌های: «عروسِ بید»، «اژدهاکُشان» و «قدم‌بخیر مادربزرگِ من بود».

چرا بايد از خانه‌اي كه دوستش داري فرار كني؟ منتظر شوهر محبوبت هستي تا از سر كار برگردد. مشغول آماده كردن شام هستي، منتظري كه همسرت بيايد و از امروزش بگويد. اين آخرين چيزي است كه به خاطر مي‌آوري... در بيمارستان به هوش مي‌آيي، نمي‌داني چرا آن‌جا هستي. مي‌گويند ديوانه‌وار و با سرعتي سرسام‌آور در خطرناك‌ترين منطقه شهر رانندگي مي‌كرده‌اي و تصادف كردي. پليس به تو شك دارد، اما همسرت باور نمي‌كند خلافي از تو سر زده باشد... و خودت... نمي‌داني چه چيزي را بايد باور كني...