شناخت اگزیستانسیالیسم

نام نویسنده : فلورانس اسکاول شین

نام مترجم : گیتی خوشدل

خانم فلورانس اسکاول شین در ۲۴ سپتامبر ۱۸۷۱ در یکی ار خانواده های قدیمی فیلادلفیایی در کامدون نیوجرسی به دنیا آمد. سالیان متمادی در مقام هنرمند( نقاش)، مشاور امور، متافیزیسین و خطیب، نامی بلند آوازه داشت. وی سالیان بسیار در نیویورک به تدریس علوم مابعدالطبیعه پرداخت.افراد زیادی در جلسات درس او شرکت می کردند و او از طریق پیامهای معنوی خود را به گروه بیشماری می رساند.

کتاب های او نه تنها در امریکا، بلکه در دیگر کشورها نیز از محبوبیت خاصی برخوردار شدند و در اکثر کشورها و حتی روستاها و مناطق دور افتاده مخاطبان زیادی به هم زدند. بزرگ ترین علل موفقیت او این بود که همواره سعی می کرد خودش باشد. ساده، صمیمی،مهربان و شوخ طبع. هرگز به دنبال این نبود که با کلام ادیبانه، خشک و رسمی به زور در روح دیگران نفوذ کند. بنابر این، محبوب هزاران نفر از افرادی بود که نتوانسته بودند به شیوه های متداول و مرسوم قدیمی پیام معنویت را در یابند.

با وجود این که عمیقا مذهبی بود ولی رفتار بسیار ساده ای داشت و روحانی بودنش از برخوردهایش با مسائل قابل تشخیص بود. در تدریس هرگز تمایل به استفاده از روش های فنی و دانشگاهی نداشت و همواره از مثال های ملموس، عملی و روزمرۀ زندگی استفاده می کرد.

اسکاول شین پیش از آن که معلم حقیقت شود، به تصویر گری کتاب ها می پرداخت. گرچه او درسال ۱۹۴۰ درگذشت، ولی کتاب هایش هنوز الهام بخش، محرک و ماندگار در نزد کسانی است که در فراگرفتن این علوم تلاش می کنند.

در بخشی از کتاب اینگونه آمده است: «وفور نعمت همواره بر سر راه انسان است. اما از طریق آرزو، ایمان، یا کلام به زبان آمده، می‌تواند نمایان شود. خداوند آشکارا گفته است که نخستین حرکت را انسان باید انجام دهد. بخواهید که به شما داده خواهد شد. بطلبید که خواهید یافت. بکوبید که برای شما باز کرده خواهد شد...»

نام نویسنده : جنی استینمتز

نام مترجم : مهنازخزائیلی

این کتاب حاصل تلاش چندسالهٔ گروهی از محققان و کارشناسان است برای تأمین نیاز کسانی که در معرض فشارهای عاطفی و محیطی بوده‌اند.

این راهنمای جامع استرس نوعی خودآموز است که می‌توان از آن به منظور کاهش استرس در محیط کار و در روابط با افراد استفاده کرد. در تمرین‌های گام به گام این کتاب، با چرخهٔ استرس، تکنیک‌های آرام‌سازی، استفاده از روش‌های بازسازی شناختی، گوش‌دادن فعال، جرئت‌مندی، و بازخورد منفی آشنا می‌شویم.

کنترل کردن استرس راهی است به‌سوی زندگی آسان‌تر و مولدتر.

نويسنده: دون ميگوئل روييز

مترجم: دل‌آرا قهرمان

چهار میثاق، کتابی است که خِرَد سرخپوستان تولتِک را به زبانی ساده توضیح می‌دهد. در این کتاب از قوانین شخصی، قضاوت‌های درونی و خشونت‌هایی که نسبت به خود نشان می‌دهیم، صحبت می‌شود و چهار پیشنهاد (میثاق) برای بهبود کیفیت زندگی و سعادت ارائه‌شده است.

این کتاب نوشتۀ دون میگوئل روئیز، نویسندۀ مکزیکی است که برای مدت طولانی پزشک و جراح بوده و پس از تصادفی که از آن زنده مانده، تصمیم می‌گیرد برای آموزه‌های شامنی، نزد مادربزرگ خود برود. شامن در فرهنگ سرخ‌پوستان به فردی گفته می‌شود که راهنمای دیگران برای رهایی از محدودیت‌های خودشان است. برای رهایی از گرفتاری‌های ذهنی که می‌تواند علت بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی باشد.

دون میگوئل پس از یادگیری‌های شامنی و تجربه‌های خود درزمینه‌ی پزشکی، با استفاده از خِرَد قدیم و دیدگاه جدید، تصمیم می‌گیرد که کتاب چهار میثاق را بنویسد.

هزاران سال پيش تولتك‌ها كه اقوام خردمندي در جنوب مكزيك بودند و براي حفظ آيين‌هاي باستاني جامعه‌اي را تشكيل دادند، براي رهايي مردم از رنج و براي هدايت آنها به طبيعت واقعي خودشان يعني شادي، آزادي و عشق سه روش ارائه كردند. اولين روش تولتك‌ها تسلط بر آگاهي است، دومين روش تسلط بر دگرگوني و سومين روش تسلط بر عشق است. اين كتاب در مورد دو روش اول اطلاعات بيشتري در اختيارتان خواهد گذاشت كه در صورت عمل به تمرينات آن خواهيد ديد كه تا چه حد زندگي‌تان دگرگون خواهد شد.

نام نویسنده : ویکتور امیل فرانکل

نام مترجم : نهضت صالحیان و مهين ميلاني

ویکتور امیل فرانکل (به آلمانی: Viktor Frankl) ‏ (۱۹۰۵ - ۱۹۹۷) روانپزشک اتریشی، عصب‌شناس، و پدیدآورندهٔ معنادرمانی (لوگوتراپی) بود.

معروف‌ترین کتاب او، انسان در جستجوی معنا، روایت تجربیات او در دوران فاجعه‌باری است که به عنوان یک یهودی در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی حضور داشت و در خلال آن، او به اهمیت معنای زندگی برای انسان در سخت‌ترین شرایط می‌پردازد.

قسمت‌هایی از کتاب انسان در جستجوی معنا

«هزار و پانصد نفر چندین شبانه روز سفر می‌کردند. در هر واگن هشتاد نفر را جا داده بودند. همه مسافرین بایستی روی بار خود که تنها پس مانده اموالشان بود دراز می‌کشیدند. واگن‌ها آنقدر پر بود که تنها در قسمت بالای پنجره‌ها روزنه‌ای برای تابش نور گرگ و میش سپیده دم به چشم می‌خورد. همه انتظار داشتند قطار سر از کارخانه اسلحه‌سازی درآورد و این جایی بود که ما را به بیگاری می‌کشیدند و ما نمی‌دانستیم که هنوز در سیلسیا هستیم یا به لهستان رسیده‌ایم. سوت قطار مانند ضجه کسی بود که التماس‌کنان به سوی نیستی سقوط می‌کرد. سپس قطار به خط دیگری تغییر مسیر داد و پیدا بود که به ایستگاه بزرگی نزدیک می‌شویم. ناگهان از میان مسافران مضطرب، فریادی به گوش رسید، «تابلو آشویتس!» بله آشویتس نامی که مو بر تن همه راست می‌کرد: اتاق‌های گاز، کوره‌های آدم‌سوزی، کشتارهای جمعی. قطار آن چنان آهسته و با تانی مرگباری در حرکت بود که گویی می‌خواست لحظه‌های وحشت ناشی از نزدیک شدن به آشویتس را کشدارتر از آنچه هست بگرداند:آش... ویتس!»

«برای هر زندانی از بند رسته‌ای روزی فرا می‌رسد که وقتی به دوران اسارت خود می‌نگرد و تجارب اردوگاهی را زیر و رو می‌کند، باور نخواهد کرد که چنان روزگار دشواری را تحمل و سپری کرده‌است. همچنان که سرانجام روز آزادیش فرا رسید و همه چیز در نظرش چون رؤیای زیبایی بود، روزی هم فرا خواهد رسید که تجربه‌های اردوگاهی‌اش چون کابوس رنجش خواهد داد.»