نام انتشارات : آگه
سال انتشار : ۱۳۹۹
نوبت چاپ: ۱۴
شابک کتاب : ۹۷۸۹۶۴۹٠۱۱۷۲۱
جلد کتاب : شومیز
قطع : رقعی
تعداد صفحات : ۳۶٠ صفحه
وزن کتاب : ۳۹۸ گرم
محصول قبلی
بازگشت به محصولات
مرگ كسب و كار من است
125,000 تومان
محصول بعدی
مرگ در می زند
50,000 تومان
ظرافت جوجه تیغی
85,000 تومان
موريل باربری
مترجم : مرتضی كلانتريان
«خانم ميشل ظرافت جوجه‌تيغي را دارد: از بيرون پوشيده از خار، يك قلعه‌ي واقعي نفوذناپذير، ولي احساسم به من مي‌گويد كه از درون او به همان اندازه‌ي جوجه‌تيغي ظريف است، حيوان كوچك بي‌حال، به‌شدت گوشه‌گير و بي‌اندازه ظريف.» (از متن كتاب)
ظرافت جوجه‌تيغي دومين رمان موريل باربري، نويسنده‌ي چهل‌ساله‌ي فرانسوي، است كه جايزه‌ي برتر سال 2007 اتحاديه‌ي ناشران فرانسه به آن تعلق گرفته است. رمان نخست اين نويسنده به نام شكم‌بارگي به چندين زبان ترجمه شده است.
توضیحات
اطلاعات بیشتر
| وزن | 398 g |
|---|
محصولات مرتبط
روشن تر از خاموشی (برگزیده شعر امروز ایران)
نام نویسنده : مرتضی کاخی
شعر فارسي پس از نيمايوشيج تحولي بزرگ به خود ديد، چشم‌اندازي فراخ‌تر پيدا كرد و تجربه‌ي شعريِ ايرانيان را دگرگون كرد. روشن‌تر از خاموشي روايتي است از اين تجربه و دنياي شعريِ تازه. مرتضي كاخي در اين كتاب كوشيده تا مهم‌ترين شعرهايي را كه در اين دنياي شعريِ تازه آفريده شدند گرد آورد، دنيايي كه پس از جدايي از سنتِ شعر كلاسيك فارسي شكل گرفت و رفته‌رفته خود به شاخه‌ها و انواع گوناگوني تقسيم شد. در واقع، اين كتاب گزينه‌ي اشعار نوپردازان از دوران به عرصه رسيدن نيما تا سقوط سلطنت را در بر مي‌گيرد. گردآورنده در ابتداي هر بخش كه به يك شاعر اختصاص يافته، منتخبي از سخنان و نظريات آنان را درباره‌ي شعر نقل كرده است. در آغاز كتاب نيز، در قالب مقدمه‌اي نسبتآ بلند، برداشت‌هاي خود را درباب شعر و شاعران امروز آورده است.
انقلاب
نويسنده: دبورا وايلز مترجم / مصحح: زهرا تقوي
برنده‌ي جايزه‌ي گلدن کايت (2015)
برنده‌ي جايزه‌ي ويژه‌ي صلح جين آدامز
فيناليست جايزه‌ي کتاب ملي آمريکا
پاپا گفت: "زندگي‌مون اون‌قدرها هم بد نيست. ما چيزايي که لازمه رو داريم. الآن اوضاع خيلي بهتر از بچگي‌هاي منه. اون‌وقت‌ها تمام روز رو تو مزرعه پنبه مي‌چيديم و حتي يه دلار هم نمي‌گرفتيم." آقاي شلدون گفت: "اگه حق رأي داشته باشي مي‌توني کار بهتري هم داشته باشي. مي‌توني يه مزرعه پنبه واسه خودت داشته باشي." خانوم ويدِلا آروم و با مهربوني گفت: "اگه حق رأي داشته باشي مي‌توني مطمئن باشي که ديگه هيچکي مثل آدل نمي‌ميره. اون دکتر لازم داشت اما هيچکي تو بيمارستان سفيدا حاضر نشد حتي به اون دست بزنه." پاپا اشک‌هاش رو پاک کرد و گفت: "حرف آدل رو وسط نکش." اما خانوم ويدِلا دست مامان رو گرفت به پاپا نيگا کرد و ادامه داد: "اون دختر بيچاره با اون همه درد مرد. فقط به خاطر يه آپانديس که دکترا خيلي راحت مي‌تونستن خوبش کنن. اما اون دکتر سفيدايي که شيفت بودن براش کاري نکردن. قانونم از ما حمايت نکرد. ما باس قانون رو عوض کنيم."
اورستیا (آیسخلوس)
آیسخلوس
محمد حسینی زاد
اورستیا (یونانی Ὀρέστεια) سه‌گانه‌ای از تراژدی‌های یونانی، شامل نمایشنامه‌های آگاممنون، نیازآوران و الاهگان انتقام است که توسط آشیلوس (آیسخلوس) نوشته شده و سرانجامِ نفرینی را که خاندان آترئوس به آن گرفتار شده، بیان می‌کند.
اورستیا در اصل شامل نمایش دیگری به نام پروتئوس نیز بوده که امروزه متن آن موجود نیست. به احتمال زیاد، در ابتدا واژه «اورستیا» برای هر چهار نمایش به کار می‌رفته و «هر کدام از سه نمایش‌نامهٔ مجزای این سه‌گانه احتمالاً نام جداگانه نداشته‌اند.» اما امروزه، تنها در مورد نمایشنامه‌های باقی‌مانده به کار می‌رود. کلیت این مجموعه، تغییر فرهنگی جامعه را دربارهٔ موضوع عدالت، از حالتی سنتی و مبتنی بر انتقام‌جویی شخصی درآرگوس، به نظامی قضایی و قانونی در آتن نشان می‌دهد.
افراد شناخته‌شدهٔ بسیاری در طول تاریخ دربارهٔ تأثیرگذاری اورستیا سخن گفته‌اند. از جمله، یوهان ولفگانگ گوته اورستیا را «شاهکار شاهکارها» خوانده است و چارلز سوینبرن آن را «بزرگ‌ترین دستاورد ذهن انسان». پژوهشگر آثار کلاسیک، بورا، می‌نویسد که آشیول «بیش از هر کس دیگر بنیان‌های حقیقی تراژدی را بنا نهاد و به آن جسم و روحی متفاوت از سایر انواع نظم بخشید». ریچارد واگنر دربارهٔ تجربهٔ آشنایی با اورستیا می‌نویسد «می‌توانستم اورستیا را به چشم جان ببینم. هیچ چیز با احساس والایی که آگاممنون در من برانگیخت قابل قیاس نیست و تا پایان الاهگان انتقام در فضایی بودم که آن‌قدر با امروز و اینجا فاصل داشت که از آن پس هرگز نتوانسته‌ام خود را با ادبیات مدرن آشتی دهم». ریچارد لتیمور در اینباره می‌نویسد: «ویژگی اورستیا به عنوان یک سه‌گانه در این است که آن‌قدر از مرزهای یک اجرای دراماتیک فراتر می‌رود که تا به آن زمان اتفاق نیفتاده بود و از آن زمان نیز اتفاق نیفتاده است.» دنیل برت می‌نویسد: «سه نمایشی که در کنار هم اورستیا را می‌سازند… به مثابهٔ سه پرده از درامی حماسی هستند که به لحاظ وسعت، عظمت و اهمیت معنوی و فرهنگی با حماسه‌های هومر، آنائید ویرژیل، کمدی الهی دانته و بهشت گمشدهٔجان میلتون قابل قیاس است.»
مکبث
نام نویسنده : ویلیام شکسپیر
نام مترجم : داریوش آشوری
مَکبِـث (Macbeth) با عنوان کامل تراژدی مکبث نمایشنامه‌ای تراژیک اثر ویلیام شکسپیر است. این نمایشنامه کوتاه‌ترین تراژدی و یکی از محبوب‌ترین آثار اوست که بنا به اعتقاد بسیاری بین سال‌های ۱۵۹۹ و ۱۶۰۶ میلادی نوشته شده است.
اساس تراژدی مکبث وقایع تاریخی اسکاتلند است، اما شکسپیر موافق ذوق و طبع هنری و ادبی خویش تغییراتی در آن داده و حوادث جنگ‌ها را به هم آمیخته‌است.
این نمایشنامه جاویدان، ماجرای آسیب جسمی و آثار منفی روحی ـ روانی جاه طلبی سیاسی و کسانی که به‌دنبال نفس قدرت هستند را به بهترین شکل نمایش‌پردازی و دراماتیزه کرده است.
اولین اجرا از این نمایشنامه که احتمالاً شکسپیر هم در آن به ایفای نقش پرداخته است؛ بر می‌گردد به آپریل سال ۱۶۱۱ میلادی که بنا به شرح مکتوب سیمون فورمن (منجم، طبیب و گیاه‌شناس انگلیسی دربارهٔ ملکه الیزابت اول) در تئاتر جهان واقع در لندن اجرا شده است.
اولین نمونه از این نمایشنامه در سال ۱۶۲۳ در کتاب مجموعه آثار نمایشنامه‌ای کمدی، تاریخی وتراژدی شکسپیر، در زمان پادشاهی جیمز یکم (انگلستان) به چاپ رسید و انتشار یافت. شاه جیمز اول، حامی آثار و نوشته‌های شکسپیر بوده است و احتمالاً همه آثار نمایشنامه‌ای شکسپیر در زمان او نوشته شده است.
پس از گذشت قرن‌ها، هنوز شخصیت‌های اصلی موجود در این نمایشنامه نظیر مکبث و بانو مکبث، جذاب و در عین حال دستمایه ساخت آثار اقتباسی سینمایی و تلویزیونی، تئاتر و اپرا و اقتباس ادبی به شکل رمان و کمیک بوک بوده است.
بسیاری عقیده دارند که نقش بانو مکبث یکی از سخت‌ترین نقش‌هایی است که برای بازیگران تئاتر نوشته شده‌است.
زندگی با پیکاسو
نام نویسنده : فرانسواز ژیلو
نام مترجم : لیلی گلستان
فرانسواز ژیلو (به فرانسوی: Françoise Gilot) نقاش و نویسنده فرانسوی است. وی ابتدا به عنوان دوست‌دختر و موضوع اثرهای هنریپابلو پیکاسو مشهور گشت. فرانسواز ژیلو بعدها به همسری جوناس سالک، پزشک آمریکایی و کاشف واکسن فلج اطفال درآمد.
ترجمه کتاب "زندگی با پیکاسو" از متن اصلی صورت گرفته است و نویسنده آن کتاب را در هفت بخش تنظیم کرده است: "من جست و جو نمی کنم، پیدا می کنم"، " دختر جوان، نجار زیبا، که الوارها را با خارهای گل میخ می زند، برای خون ریختن چوب قطره ای اشک نمی ریزد."، "کشیدن نقاشی مثل وقتی است که دیگران زندگی نامه شان را بنویسند"، با مقدار کمی رنگ کار می کنیم و تصویری که از تعدد رنگ ها حاصل می شود این است که انگار هر چیز درست سر جای خودش قرار گرفته است"، "به چشم ما همه چیز به صورت تمثیل جلوه می کند"،"...صدای ضربه سنجی نا منتظره از یک خشونت مقرر." و در نهایت "از تنهایی هایم می آیم، و به تنهایی ام بازمی گردم". جملات مزبور که به نوعی کارکرد عنوان بخش ها را دارند به صورتی غیر معمولی بر پیشانی هر فصل نقش بسته است؛ این نامعمولی دست کم در بلندی عناوین ملموس و قابل مشاهده است.
"زندگی با پیکاسو" اینگونه آغاز می شود: "من پابلو پیکاسو را به هنگام اشغال فرانسه، در ماه مه 1943 ملاقات کردم. بیست و یک سال داشتم و حس می کردم نقاشی زندگی من خواهد بود." این شروع می تواند اطلاعات مفیدی که خواننده به آن نیاز دارد را در یک خط در اختیار او بگذارد. این که راوی زمانی که با پیکاسو ملاقات کرده چند ساله بوده است؛ این اتفاق در چه سالی بوده است و به چه واسطه این ملاقات صورت گرفته است. ارتباط فرانسواز ژیلو با پیکاسو، ارتباط عادی ای نیست. در آغاز این ارتباط خبری از "عشق" نیست اما این ارتباط در طول زمان تغییر چهره می دهد. "هیچ خواستی به جز با او بودن نداشتم و این شروع یک چیز فوق العاده بود. به من گفت مرا دوست دارد. به این زودی نمی شود به کسی بگویی که دوستش داری. او بعدها آن را به من گفت و ثابت هم کرد."
با اینکه در طول داستان پابلو پیکاسو به نوعی خواسته یا ناخواسته ژیلو را اذیت می کند اما این ارتباط به زعم راوی تاثیر عمیقی بر زندگی او می گذارد. ژیلو در پایان این کتاب می نویسد:"در طی آن بعد از ظهری که در فوریه 1944 با هم گذراندیم، پابلو به من گفت که دیدار ما، زندگی مان را روشن کرده است، رفتن من به نزد او پنجره ای بود که گشوده شد و باید گشوده بماند، من هم همین را می خواستم، اما تا وقتی که از ای نپنجره نور بتابد. و وقتی دیگر نوری نتابید بر خلاف میلم آن ر بستم. از آن لحظه به بعد، پابلو تمام پل هایی که مرا به گذشته و او متصل کرد سوزانید. اما همین کار باعث شد تا خودم را کشف کنم و زنده بمانم. هرگز حق شناسی نسبت به او را از دست نمی دهم."
ما و ماکیاولی
نويسنده: لويي آلتوسر
مترجم / مصحح: ميثم اهرابيان صدر - احمد مرسلي
چرا اين‌همه تفسيرِ پراکنده پيرامونِ ماکياولي وجود دارد؟ چگونه است که نوشته‌هايِ او کماکان برايِ شکل‌هايِ متنوعي از سلائق و گرايش‌هايِ سياسي، الهام‌بخش، گيرا، و برانگيزاننده اند؟ آيا ماکياولي کسي است که، با بي‌اعتنايي به اخلاق، فنونِ حکومتِ مزوّرانه را تدوين کرده و هوادارِ کاربستِ ابزارآلاتِ دروغ و خشونت در سياست بوده؟ يا کسي است که به جمهوري و شيوه‌هايِ دموکراتيک و بورژواييِ اداره‌يِ امورِ سياسي علاقه داشته؟ چگونه مي‌توان او را، که اين قدر فريبنده است، از پسِ همه‌يِ پيش‌فرض‌هايي که متون‌اش را فراگرفته اند خواند، و به فضايِ کليِ تفکري که او در آن قرار داشت نزديک شد؟ آلتوسر در اين کتاب تلاش کرده تا دو برنامه‌يِ مشخص را به‌موازاتِ هم پي گيرد: (1) در پيِ آن بوده تا از منظري فلسفي، پاسخي برايِ پرسش‌هايِ فوق بيابد و به جايگاهِ نظريِ ماکياولي وضوح و دقت ببخشد، (2) پس از آن، اراده کرده تا، با بهره‌گيري از چشم‌اندازِ تحليلِ طبقاتيِ مارکسيستي، به خويشاوندي و قرابتِ ماکياولي با انديشه‌يِ کساني هم‌چون مارکس و گرامشي نظر کند و هوادارانِ حقيقتِ مؤثر را در برابرِ همه‌يِ کساني قرار دهد که در جهانِ بازنمايي‌هايِ خيالي گام مي‌زنند.
زمین ابنای بشر
نويسنده: پراموديا آنانتا تور
مترجم / مصحح: تهمينه زاردشت
اين رمان در سال 1980 در اندونزي منتشر شد و تا بحال به 33 زبان منتشر شده است.
وقتي مادرش ــ‌که هندو بودــ مي‌خواست او را به دنيا بياورد، پدرش ــ‌که او هم هندو بودــ زنش را سريع به بندر پراک روي عرشه‌ي کشتي فون هيمسکرک مي‌رساند که در اسکله لنگر انداخته بوده، تا مادرش بچه را آنجا به دنيا بياورد و روبرت نه‌فقط رعيت که شهروند هلندي هم باشد. خودش که اين‌طور فکر مي‌کرد. اما بعدها متوجه شدم تولد روي عرشه‌ي کشتي هلندي ابداً بار حقوقي ندارد. شايد رفتارش شبيه يهودي‌هايي بود که موفق شده بودند شهروند امپراتوري روم شوند. او خودش را با برادرها و خواهرهايش متفاوت مي‌دانست. خودش را هندو نمي‌دانست. اگر فقط يک کيلومتر دورتر از آن کشتي، مثلاً در بارانداز پراک يا روي قايق سمپن مادورايي به دنيا مي‌آمد و شهروند مادورا مي‌شد، رفتارش کمي فرق مي‌کرد. اما خوب، من که مي‌دانستم چرا لاف مي‌زند که به دخترهاي هندو علاقه‌اي ندارد. با تظاهر به اين‌که واقعاً شهروند هلندي است، تک و تا مي‌کرد تا واقعاً مثل هلندي‌ها رفتار کند. فقط به‌خاطر آينده‌ي زاد و رود احتمالي‌اش. و اميدوار بود در آينده، موقعيت و حقوقي بالاتر از مردان هندو به دست آورد، بومي که جاي خود دارد.
استانبول استانبول
نويسنده: برهان سونمز مترجم / مصحح: تهمينه زاردشت
برهان سونمز (1965) در هايماناي آنکارا به دنيا آمد و بزرگ شد. بعدها به استانبول نقل مکان کرد و مدتي به شغل وکالت مشغول بود. در سال 1996 در حمله‌ي پليس به شدت مجروح شد و مدتي طولاني در انگلستان تحت درمان قرار گرفت. سونمز اولين رمان خود (شمال) را در سال 2009 در ترکيه منتشر کرد. دومين رمان (بي‌گناهان) در سال 2011 و سومين رمان (استانبول استانبول) در سال 2015 منتشر شده‌اند.
رمان استانبول استانبول در ده روز روايت مي‌شود. چهار راوي رمان، رويگردان از طاعونِ ظلم، براي هم قصه مي‌گويند تا درد و شکنجه را تاب بياورند و اسرار خويش را براي هم‌سلولي‌ها‌شان فاش نکنند. تنها هم‌رازِ چهار راوي رمان خواننده‌ي کتاب است. هرچند دکتر، دميرتاي، کامو و کوهيلان بي‌خبرند از خواننده‌اي که اسرارشان را مي‌خواند، اما با واگويه‌هاي دروني، سلسله‌حوادثي را بازگو مي‌کنند که زمينه‌ي مبارزه‌شان را فراهم آورده است.
از طرف او
نام نویسنده : آلبا دسس پدس
نام مترجم : بهمن فرزانه
از طرف او درباره‌ی دو زن، یک مادر و دختر، است و زندگی آن‌ها را در رابطه با همسران‌شان به تصویر می‌کشد. رمان این دو زن را در موقعیتی مشابه قرار می‌دهد: موقعیتی حاکی از بی‌اعتنایی مرد به زن، و بی‌توجهی او به حقوق انسانی زن، و عدم رابطه میان آن‌ها. مادر نه می‌تواند بماند، و نه می‌تواند برود. در میانه‌ی کتاب او با خودکشی به این رابطه پایان می‌بخشد. اما دختر از طرف او و از طرف همه‌ی زنانی که چنین زندگی‌ای را تجربه می‌کنند تصمیم دیگری می‌گیرد.... آلبا دِ سِس‌پِدِس در 1911 در رم متولد شد و در سال 1997 در شهر پاریس درگذشت.
در جستجوی اسپینوزا(شادی ، اندوه و مغز با احساس)
نام نویسنده : آنتونیو داماسیو
نام مترجم : رضا امیر رحیمی
«در کتاب در جست و جوی اسپینوزا، آنتونیو داماسیو، یکی از برجسته ترین عصب شناسان جهان، به برخی از مشکل ترین پرسش های مربوط به مغز و نحوه رابطه آن با ذهن پرداخته... این کتاب دستاوردی عظیم و بسیار قابل ملاحظه است.» دیوید هابل، برنده جایزه نوبل، دانشگاه هاروراد.
«یکی از منتفکران پیشرو در مورد کارکرد مغز، باز هم از عهده کار برآمده است!... داماسیو متفکری عمیق است و به زیبایی می نویسد، او تازه ترین برداشت از کارکرد مغز را به احساس و به ریشه های تفکر فلسفی اسپینوزا و به طور کلی تفکر غربی ارتباط می دهد. راهنمای بهتری از این کتاب برای عبور از این حیطه امکان پذیر نبود.»
اریک کندل، برنده جایزه نوبل، دانشگاه کلمبیا.
«داماسیو در صف مقدم جنبشی است که عصب پژوهان آن را انقلاب عاطفی- احساسی می نامند، که حکمت علمی ده ها ساله را زیر و رو کرده و رشته های علمی دیگری را هم به لرزه درآورده است... در کتاب در جست و جوی اسپینوزا، او به اسرار کارکرد عاطفه و احساس می پردازد.» (نیویورک تایمز)
«بررسی پرشور و درخشان پیشرفت های اخیر در فهم ماهیت و اهمیت انسانی احساس ها.» (لوموند)
آنتونیو داماسیو، عصب پژوه و استاد عصب شناسی و روان شناسی، و مدیر مرکز تازه تاسیس مغز و خلاقیت در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. کتابهای مهم و معروف داماسیو، عبارت اند از: خطای دکارت، احساس آنچه اتفاق می افتد و در جست و جوی اسپینوزا. او جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله جایزه پرنس آستوریاس در علوم و فناوری، جایزه هوندا، و به طور مشترک با همسرش هانا، جوایز پسوا و سینیوره. داماسیو عضو انستیتوی پزشکی آکادمی ملی علوم، آکادمی هنرها و علوم آمریکا، آکادمی علوم باواریا، و آکادمی علوم و هنرهای اروپاست.
دیدار به قیامت
نام نویسنده : پی یر لومتر
نام مترجم : مرتضی کلانتریان
«جنگ برای تجارت بسیار سودآور است،حتا پس از پایان آن»
«جنگ برای تجارت بسیار سودآور است. حتی پس از پایان آن»؛ با به پایان رسیدن بزرگ‌ترین كشتار قرن بیستم در جنگ جهانی اول در سال‌های 1914 ـ 1918 و باقی ماندن ویرانه‌هایی عظیم، دو نجات یافته این فاجعه، دو سرباز خط مقدم جبهه، كه چندان هم سلامت جسمی و روحی ندارند، وادار می‌شوند كلاه‌برداری حیرت‌انگیز و ضد اجتماعی طرح‌ریزی كنند كه آن را تا سرانجام پی می‌گیرند، گویا از میدان افتخارآمیز نبرد با دشمن، برای نجات میهن، تا صحنه‌های كسب سود راه درازی در پیش نیست .... .
دیدار به قیامت بنای عظیمی است برافراشته بر پایه‌های بی‌رحمی‌ها و تقلب‌های گوناگون، با ساختاری چنان درخشان و قدرت بیانی چنان پر صلابت كه به باور اهدا كنندگان جایزه ادبی گنكور به این كتاب، چنین رمان باشكوهی بعد از جنگ‌های 1914 ـ 1918 تاكنون خلق نشده است.
پی‌یر لومتر نویسنده‌ای فرانسوی است که رمان دیدار به قیامت او برندۀ جایزۀ ادبی گنکور (بزرگ‌ترین جایزۀ ادبی فرانسه) در سال 2013 شده است. او در پایان این کتاب به دو نکته اشاره می‌کند. او برای نوشتن کتاب دیدار به قیامت، اینجا و آنجا از آثار نویسندگان و هنرمندان زیادی الهام گرفته است: هومر، دولا روشفوکو، دیدرو، بالزاک، میشله، ویکتور هوگو، مارسل پروست، امیل آژار، لویی آراگون، استفان کرین، ژرال اُبر، ژرژ برنانوس، میشل اُدیار، ژرژ براسنس، ژان ـ لویی کورتیس، پاتریک رمبو، مونر مولینا، گارسیا مارکز و ... .
نویسنده عمیق‌ترین احساساتش را به خاطرۀ ژان بلانشار تقدیم می‌کند که در 4 دسامبر 1914 به اتهام خیانت تیرباران می‌شود و در 29 ژانویه 1921 اعادۀ حیثیت می‌گردد که عنوان «دیدار به قیامت» را به او الهام کرده است.
برشی از کتاب: «زمین اطرافش همه‌جا می‌لرزد. خیلی دورتر، بالای سرش، جنگ ادامه دارد. خمپاره‌ها همچنان زمین را می‌لرزانند و زیرورو می‌کنند. آلبر با ترس و شرم چشمانش را باز می‌کند. شب است، ولی تاریکی کامل نیست. اشعه‌های بسیار کوچکی از نور سفیدگون روز به زحمت رخنه می‌کند: نوری پریده‌رنگ، با ورقۀ ناچیزی از زندگی.
آلبر به‌ناچار بریده‌بریده نفس می‌کشد. آرنج‌ها را چند سانتی‌متر به دو طرف باز می‌کند، موفق می‌شود پاهایش را کمی دراز کند، خاک را به پایین پاها می‌راند. محتاطانه ضدترسی که بر وجودش چیره می‌شود، تلاش می‌کند. صورتش را به‌آرامی آزاد می‌کند تا بتواند نفس بکشد. بلافاصله لایه‌ای از خاک مثل تاولی می‌ترکد و از صورتش جدا می‌شود. واکنش‌اش آنی است. همۀ عضلات‌اش باز می‌شوند، ولی چیز دیگری اتفاق نمی‌افتد. چه مدت در این توازن ناپایدار که هوای نفس کشیدن کم‌کم کمیاب‌تر می‌شود، باقی می‌ماند که فکر مردن چطور رهایش نمی‌کند، چکار باید بکند اگر از اکسیژن محروم شود، با رگ‌هایی که یکی‌یکی می‌ترکد و از هم می‌پاشد، با چشمانی که چون هوا برای دیدن ندارد از حدقه درآمده. سعی می‌کند تا جایی که می‌شود کمتر نفس بکشد، فکر نکند، خود را همان‌طوری که هست ببیند». (ص 25)
خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دو جایگاهی
نام نویسنده: جولیان جینز
نام مترجم : خسرو پارسا و دیگران
گرچه مسئله‌ي آگاهي، پيدايش و كاركرد و ماهيت آن در انسان از زواياي بسيار متعدد علمي، فلسفي و اجتماعي... مورد بحث بوده است، با اين همه مي‌توان گفت كه از نظر علمي ما هنوز در ابتداي راه هستيم: هيچ نظريه‌اي تاكنون سخن آخر را نگفته است و تا رسيدن به نظريه‌اي كه همه‌ي جوانب اين پديده‌ي شگرف بشري ــ پديده‌اي كه جوهرِ انسان شدنِ بشر را توضيح مي‌دهد ــ راهي طولاني در پيش داريم. همچنين ما بايد دريابيم كه هوموساپي‌ينس چگونه به آگاهي دست يافت و علم و هنر و اخلاق را آفريد. و اين تحولِ عظيم، اين دستاوردِ شگفت‌انگيز، بدون نياز به يك جهش جديد پديد آمد. كشفِ مكانيسمِ موجِد اين تحول بزرگ‌ترين دستاورد بشري خواهد بود: كشف چگونگي تحولِ آن موجودِ وحشيِ جنگلي به انسان امروزي. سي سال كار مداوم جوليان جينز در اين زمينه، كوشش‌هاي او در تبيين پاره‌اي از مسائل روان‌شناختي انسانِ امروزي و توضيح بسياري از رفتارهاي انسان كهن از خلال ادبيات باستاني، چنان شگفت‌انگيز و گاه تكان‌دهنده است كه بدون ترديد نمي‌توان از آن‌ها به آساني گذشت. قرائتِ زبانيِ آگاهي، در كنار قرائت كاركردي و ابزاري آن، و قرائت‌هاي ديگر، طيف وسيعي در مقابل ما براي تعمق مي‌گشايند كه دانشجو و پژوهش‌گرِ آگاهي اگر هم براي مسائل مطروحه در آن‌ها پاسخي نداشته باشد، لااقل بايد پرسش‌هاي مطرح‌شده را بداند. انسان‌ها تقريبا از زمان پيدايش آگاهي به مسئله‌ي آگاهي وقوف داشته‌اند. و هر عصري آگاهي را مطابق با مضامين و علايق خود توصيف كرده است. در عصر طلايي يونان، كه مردم آزادانه سير و سياحت مي‌كردند در حالي كه برده‌ها كار مي‌كردند، آگاهي هم به همان اندازه آزاد بود. هراكليت، به ويژه، آگاهي را فضايي عظيم مي‌دانست كه حتي با پيمودن همه راه‌هايش نمي‌توان به مرزهاي آن دست يافت. هزار سال بعد آگوستين در ميان كوه‌هاي پُر از غار كارتاژ از "كوه‌ها و تپه‌هاي تخيلات عاليه‌ي من"، "دشت‌ها و مُغارهاي حافظه‌ي من" كه با مخفي‌گاه‌هاي "تالارهاي متعدد و وسيع كه به نحو شگفت‌انگيزي با انبارهاي بي‌شمار مجهز شده است" حيرت زده شده بود. توجه كنيد كه چگونه استعاره‌هاي ذهن دنيايي است كه ذهن دريافت مي‌كند. نيمه اول قرن نوزدهم عصر اكتشافات بزرگ زمين‌شناسي بود كه در آن‌ها آثار گذشته در لايه‌هاي پوسته‌ي زمين نوشته شده بود. اين امر موجب مردم‌پسند شدن ايده‌ي آگاهي به صورت لايه‌هايي شد كه گذشته‌ي فرد را ثبت مي‌كرد و اين لايه‌ها عميق و عميق‌تر مي‌شد تا آن‌جايي كه نوشته ديگر قابل خواندن نبود. اين تاكيد بر ناخودآگاه تا سال 1875 رشد كرد. در اين سال بيشتر روان‌شناسان اظهار داشتند كه آگاهي تنها يك قسمت كوچك زندگي ذهني است و اين كه احساسات ناآگاه، ايده‌هاي ناآگاه و قضاوت‌هاي ناآگاه بخش اعظم روندهاي ذهني را تشكيل مي‌دهند. درميانه‌ي قرن نوزدهم، شيمي به‌عنوان علم مُد روز جايگزين زمين‌شناسي شد و آگاهي در نظر جيمز ميل و وونت و شاگردانش به صورت ساختار مركبي بود كه مي‌شد آن را در آزمايشگاه به عناصر دقيق حس‌ها و احساس‌ها تجزيه كرد. و همان‌گونه كه لوكوموتيوهاي بخار راه خود را در زندگي روزمره به طرف پايان قرن مي‌پيمودند، آنان نيز به همان صورت راه خود را به آگاهي از آگاهي پيمودند، نيمه‌هوشيار تبديل به ديگ بخار انرژي فشاري شد كه مفرهايي آشكار مي‌طلبيد و هنگامي كه سركوب مي‌شد موجب رفتار روان‌نژندانه شده و از روياهاي ناسرانجام موفقيت‌هاي پنهاني مي‌ساخت. ... (از مقدمه‌ي كتاب)
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.