نویسنده :   سوفوکلس

مترجم :   نجف دریابندری

سوفوکل(Sophocles) (زاده ۹۶–۴۹۷ - درگذشته زمستان ۰۵–۴۰۶ ق. م) یا سوفوکلس، یکی از سه تراژدی نویس یونان باستان است که نمایشنامه‌هایش باقی‌مانده‌اند.

آنتیگونه تراژدی دیگری از سه گانه‌ تراژدی‌های "تِبِس" سوفوکلس است که نخستین بار در سال 442 یا 440 پیش از میلاد اجرا شده است.

پیش از آغاز داستان، پسران اودیپوس، اتئوکلس و پولی‌نیکوس، در جنگ با یک‌دیگر بر سر تاج‌وتخت شهر کشته شده‌اند. کرئون، جانشین اتئوکلس، فرمان می‌دهد که جسد او را با تجلیل به خاک بسپارند، اما جسد پولی‌نیکوس را روی خاک بگذارند تا خوراک سگان و لاشخوران شود. این فرمان خلاف "قانون خدایان" و آیین مردم شهر است و آنتیگونه و ایسمنه، خواهران دو برادر کشته‌شده، از این تصمیم ناراضی‌اند. در آغاز تراژدی، آنتیگونه خواهرش ایسمنه را به بیرون کاخ می¬برد تا او را از تصمیمی که دارد آگاه کند؛ او می‌خواهد جسد پولی‌نیکوس را به خاک بسپارد و این برخلاف دستور کرئون است. ایسمنه نمی‌تواند آنتیگونه را منصرف کند و با او همکاری هم نمی¬کند، چراکه از مجازات مرگ می¬ترسد. با این حال، آنتیگونه تصمیم‌اش را عملی می‌کند و با این کار خشم کرئون را به خود برمی‌انگیزاند و ...

كتاب‌هايي هستند كه اگر كسي با آن‌ها چنان‌كه بايد سر كند، يعني جان‌مايه‌ي انديشه‌ي آن‌ها را زندگاني كند، نقشي ناستردني بر روان آدمي مي‌گذارند، زيرا سر و كار آن‌ها با جان آدمي‌ست. اين‌گونه كتاب‌ها نه معلومات‌اند كه عقل آدمي را خوراك دهند، نه ادبيات كه حس و عاطفه را برانگيزانند، بلكه جان آدمي را بيدار مي‌كنند و با او در سخن مي‌آيند. جان آدمي برتر از عقل و احساس اوست و آن گره‌گاهي‌ست كه در آن عقل و احساس با هم مي‌آميزند و به مرتبه‌اي والاتر بركشيده مي‌شوند. و در آن مرتبه است كه جانِ بيدار پديدار مي‌شود كه با جهان از درِ سخن درمي‌آيد و مشكل او نه چيزهاي گذراي جهان و روزمرّگي زندگي، بلكه مسئله‌ي جاودانگي و بي‌كرانگي‌ست؛ راز هستي‌ست. چنين كتاب‌هايي مي‌خواهند دري به روي جاودانگي و بي‌كرانگي باشند و انسان را از تنگناي جهان روزمرّه‌ي احساس و كوته‌بينيِ عقل خودبنياد برهانند. كتاب‌هاي مقدس چنين‌اند. كسي به جان‌مايه‌ي كلام‌شان راه مي‌برد كه جان‌اش در پرتوِ آن كلام به روي جاودانگي و بي‌كرانگي گشوده شده باشد. چنين گفت زرتشت نيز چنين كتابي‌ست.

نام نویسنده : آنتونیو داماسیو

نام مترجم : رضا امیر رحیمی

«در کتاب در جست و جوی اسپینوزا، آنتونیو داماسیو، یکی از برجسته ترین عصب شناسان جهان، به برخی از مشکل ترین پرسش های مربوط به مغز و نحوه رابطه آن با ذهن پرداخته... این کتاب دستاوردی عظیم و بسیار قابل ملاحظه است.» دیوید هابل، برنده جایزه نوبل، دانشگاه هاروراد.

«یکی از منتفکران پیشرو در مورد کارکرد مغز، باز هم از عهده کار برآمده است!... داماسیو متفکری عمیق است و به زیبایی می نویسد، او تازه ترین برداشت از کارکرد مغز را به احساس و به ریشه های تفکر فلسفی اسپینوزا و به طور کلی تفکر غربی ارتباط می دهد. راهنمای بهتری از این کتاب برای عبور از این حیطه امکان پذیر نبود.»

اریک کندل، برنده جایزه نوبل، دانشگاه کلمبیا.

«داماسیو در صف مقدم جنبشی است که عصب پژوهان آن را انقلاب عاطفی- احساسی می نامند، که حکمت علمی ده ها ساله را زیر و رو کرده و رشته های علمی دیگری را هم به لرزه درآورده است... در کتاب در جست و جوی اسپینوزا، او به اسرار کارکرد عاطفه و احساس می پردازد.» (نیویورک تایمز)

«بررسی پرشور و درخشان پیشرفت های اخیر در فهم ماهیت و اهمیت انسانی احساس ها.» (لوموند)

آنتونیو داماسیو، عصب پژوه و استاد عصب شناسی و روان شناسی، و مدیر مرکز تازه تاسیس مغز و خلاقیت در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. کتابهای مهم و معروف داماسیو، عبارت اند از: خطای دکارت، احساس آنچه اتفاق می افتد و در جست و جوی اسپینوزا. او جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله جایزه پرنس آستوریاس در علوم و فناوری، جایزه هوندا، و به طور مشترک با همسرش هانا، جوایز پسوا و سینیوره. داماسیو عضو انستیتوی پزشکی آکادمی ملی علوم، آکادمی هنرها و علوم آمریکا، آکادمی علوم باواریا، و آکادمی علوم و هنرهای اروپاست.

نام نویسنده : کریستیان دولاکامپانی

نام مترجم : باقر پرهام

کتابی که در دست دارید تاریخ فلسفه قرن بیستم نام دارد.مولف این کتاب از فرانسویانی است که در 1949 در داکار،در آفریقا زاده شده،او،پس از گذراندن تحصیلات اش در دانشسرای عالی پاریس،و موفقیت در امتحان دشوار آگره گاسیون فلسفه،سرانجام برای تدریس فلسفه راهی آمریکا شده است و اکنون استاد فلسفه در کونتیکات کالج در نیولندن در آمریکاست.

نام نویسنده : آلبا دسس پدس

نام مترجم : بهمن فرزانه

از طرف او درباره‌ی دو زن، یک مادر و دختر، است و زندگی آن‌ها را در رابطه با همسران‌شان به تصویر می‌کشد. رمان این دو زن را در موقعیتی مشابه قرار می‌دهد: موقعیتی حاکی از بی‌اعتنایی مرد به زن، و بی‌توجهی او به حقوق انسانی زن، و عدم رابطه میان آن‌ها. مادر نه می‌تواند بماند، و نه می‌تواند برود. در میانه‌ی کتاب او با خودکشی به این رابطه پایان می‌بخشد. اما دختر از طرف او و از طرف همه‌ی زنانی که چنین زندگی‌ای را تجربه می‌کنند تصمیم دیگری می‌گیرد.... آلبا دِ سِس‌پِدِس در 1911 در رم متولد شد و در سال 1997 در شهر پاریس درگذشت.

نويسنده: دبورا وايلز مترجم / مصحح: زهرا تقوي

برنده‌ي جايزه‌ي گلدن کايت (2015)

برنده‌ي جايزه‌ي ويژه‌ي صلح جين آدامز

فيناليست جايزه‌ي کتاب ملي آمريکا

پاپا گفت: "زندگي‌مون اون‌قدرها هم بد نيست. ما چيزايي که لازمه رو داريم. الآن اوضاع خيلي بهتر از بچگي‌هاي منه. اون‌وقت‌ها تمام روز رو تو مزرعه پنبه مي‌چيديم و حتي يه دلار هم نمي‌گرفتيم." آقاي شلدون گفت: "اگه حق رأي داشته باشي مي‌توني کار بهتري هم داشته باشي. مي‌توني يه مزرعه پنبه واسه خودت داشته باشي." خانوم ويدِلا آروم و با مهربوني گفت: "اگه حق رأي داشته باشي مي‌توني مطمئن باشي که ديگه هيچکي مثل آدل نمي‌ميره. اون دکتر لازم داشت اما هيچکي تو بيمارستان سفيدا حاضر نشد حتي به اون دست بزنه." پاپا اشک‌هاش رو پاک کرد و گفت: "حرف آدل رو وسط نکش." اما خانوم ويدِلا دست مامان رو گرفت به پاپا نيگا کرد و ادامه داد: "اون دختر بيچاره با اون همه درد مرد. فقط به خاطر يه آپانديس که دکترا خيلي راحت مي‌تونستن خوبش کنن. اما اون دکتر سفيدايي که شيفت بودن براش کاري نکردن. قانونم از ما حمايت نکرد. ما باس قانون رو عوض کنيم."