هنر جنگ: کهنترین رساله نظامی جهان
نویسنده: سون تزو
مترجم: فاطمه باغستانی
هنر جنگ" که 2500 سال پیش نوشته شد، یک شاهکار جاودانه است که از ریشه های تاریخی خود فراتر می رود. خرد سون تزو در استراتژی و تاکتیک ها امروز به همان اندازه که قرن ها پیش نوشته شده بود، مرتبط است.
وضوح اصول سون تزو قابل توجه است. بینش او در مورد ماهیت درگیری، رهبری، و آمادگی نه تنها برای استراتژیست های نظامی، بلکه برای هر کسی که به دنبال برتری در محیط های رقابتی است، چه در تجارت، چه در ورزش یا زندگی روزمره، ارزشمند است.
این کتاب به شیوه ای مختصر و در دسترس تنظیم شده است که هضم و به کارگیری آموزه های آن را آسان می کند. تاکید سان تزو بر اهمیت درک خود و حریف، سازگاری و هنر فریب کاری بسیار روشنگر است.
چیزی که این کتاب را واقعاً برجسته می کند ظرفیت آن برای برانگیختن تفکر و الهام بخشیدن به تفکر استراتژیک است. خوانندگان را تشویق می کند که فراتر از زمینه های فوری فکر کنند و در نظر بگیرند که چگونه می توان این اصول را در جنبه های مختلف زندگی به کار برد.
در خاتمه، «هنر جنگ» برای هر کسی که به استراتژی، رهبری و روانشناسی انسانی علاقه دارد، خواندنی است. خرد همیشگی سان تزو همچنان چراغ راهنما برای کسانی است که به دنبال برتری در هنر درگیری و رقابت هستند.
هوش هیجانی
آیا ضریب هوشی، امری فظری و تغییرناپذیر است؟ نه به اندازهای که ما فکر میکنیم. کتاب جذاب و قانع کننده ی دانیل گولمن به ما می گوید که باور ما درباره ی هوش انسانی خیلی محدود است، و مجموعه ای بسیار مهم از استعدادها و توانایی های حیاتی موثر در زندگی ما را نادیده می گیرد. گولمن، بر پایه ی پژوهش و بررسی پیشگامانه و جدید از عملکرد مغز رفتارهای انسانی، عوامل موثر بر عملکرد کاملا ناموفق افراد دارای ضریب هوشی بالا، و عملکرد بسیار موفق افراد دارای ضریب هوشی متوسط را نشان می دهد. این عوامل، که شامل خودآگاهی، انضباط شخصی، و همدردی است، به نوع ویژه ای ذکاوت وابسته است که او به آن «هوش هیجانی» می گوید. با وجود این که دوران کودکی نقشی مهم و حیاتی در شکلگیری و تکوین این قابلیت دارد، هوش هیجانی مقوله ای فطری نیست و در زمان تولد انسان شکل نمی گیرد. بلکه می تواند در طول دوران بزرگسالی ما پرورش یافته و تقویت شود و تاثیرات مثبت مستقیمی برای تندرستی، روابط، و کار و حرفه ی ما داشته باشد. «جذاب و فریبنده... کتابی موفق با آینده ای درخشان.» نیویورک تایمز