براي N، روايتگر چهار جوان است كه در صحنه قتل يك زوج كه در آپارتمان خود در برجي مجلل كشته شده‌اند حضور داشته‌اند. روايت چهار جوان از آن‌چه كه رخ داده پليس را قانع مي‌كند، اما هر چهار نفر دروغ گفته‌اند و كليد معماي دروغ هر يك را بايد در گذشته و سرگذشت آنها جستجو كرد. چه كسي چه دروغي را براي حفاظت از كدام گفت؟ براي آن‌هايي كه به زندگي من مهر و عشق وارد كردند… براي N.
كلاريس سابار
آريا نوري
لولا در سه ماهگي به فرزندخواندگي قبول شده است. حدود سي سال بعد، در رستوران پدر و مادرش مشغول به كار است و فقط يك رويا را درسر مي‌پروراند: باز كردن يك كتاب‌فروشي. زندگي او زماني كه متوجه مي‌شود مادربزرگش، كه تا آن روز اصلا نمي‌شناختش، ارثيه عجيبي برايش به جا گذاشته، دستخوش تحول مي‌شود. خانه‌اي بزرگ و ماجرايي خانوادگي در دهكده‌اي به نام اوبري. مادربزرگ لولا، در خلال نامه‌هايي، ماجراي خانوادگي‌شان را نقل مي‌كند... در اوبري اما همه لولا را به چشم يك غريبه نگاه مي‌كنند، حتي پسرعموي جديدش ونسان... مرد جواني به نام ژيم هم پس از مدتي به لولا ابراز علاقه مي‌كند...
هاکوپ بارونیان (تلفظ به Eastern Armenian as Hakop Paronyan, TAO: Յակոբ Պարոնեան, RAO: Հակոբ Պարոնյան,؛ ۱۹ نوامبر ۱۸۴۳ – ۲۷ مه ۱۸۹۱) نویسنده پرنفوذ،طنزپرداز، آموزگار و چهره اجتماعی در سده ۱۹ میلادی در بین ارمنیان ساکن عثمانی بود.
وی به همراه یروانت اودیان به عنوان بزرگترین طنزپردازان تمامی ادوار ادبیات ارمنی شناخته می‌شوند.
مشهورترین اثر بارونیان "عاليجنابان مفلس" مي باشد.
«عالیجنابان مفلس» که ماجرای آن در صد سال پیش رخ می‌دهد، درباره آدم پولداری است که به قصد ازدواج از شهرستانی به استانبول (ترکیه) می‌آید ولی دست بر قضا مورد سوء استفاده اقشار مختلف قرار می‌گیرد و از آمدن خود پشیمان می‌شود.
به گفته مترجم، این اثر اگرچه در ظاهر تراژیک است اما از رگه‌های طنز بهره برده است.
کارول میسون
فاطمه باغستانی
مي‌خواهم در عمر باقي مانده‌مان تمام كارهايي را انجام دهم كه اگر همان روز اول با تو ازدواج مي‌كردم، انجام مي‌دادم. مي‌خواهم با تو به خريد بروم. با تو به ساحل بروم. با تو به پمپ بنزين بروم. با تو تلويزيون ببينم. با تو در ميان آدم‌ها راه بروم. با تو در خيابان‌هاي لعنتي اين شهر راه بروم و دستانت را محكم در دست بگيرم. نمي‌خواهم در خفا و در رويا تو را داشته باشم. نمي‌خواهم از نداشتنت شرمنده باشم. دوست دارم از هر آن چيزي كه بين ما هست، لذت ببرم و به آن افتخار كنم.
شاهکار «داستایوسکی» درباره‌ی «مویخکین»- آخرین فرزند یک خاندان بزرگ ورشکسته است- که پس از اقامتی طولانی در سوییس برای معالجه‌ی بیماری، به میهن خود باز می‌گردد. او که نجیب‌زاده‌ای خوش‌قیافه و تحصیل‌کرده است، به افسردگی و بی‌ارادگی مبتلاست و نه آرمانی دارد و نه هدف و احساس خاصی. او شاید بیش از حد نیکوسیرت و خوش‌قلب است، آن‌گونه که همگان «ابله» می‌پندارندش و جدی نمی‌گیرند. چرا که دنیا دیگر جایی برای خوبی و بخشندگی ندارد.
کولسون وایت هد
معصومه عسکری
کتاب راه‌آهن زیرزمینی (The Underground Railroad) به قلم کلسن وایتهد (Colson Whitehead) برندهجایزه پولیتزر در بخش داستان در سال ۲۰۱۷ شد. وایتهد قبل از این رمان، پنج کتاب رمان دیگر نوشته بود و تعدادی مقاله و کتاب غیرداستانی از او منتشر شده بود. اما آخرین رمان او؛ راه‌آهن زیرزمینی موفق‌ترین اثر او تاکنون به شمار می‌رود، این کتاب در سال ۲۰۱۶ برنده جایزه کتاب ملی شد، به عنوان یکی از کتاب‌های باشگاه کتابخوانی اپرا انتخاب شد و همچنین در لیست کتاب‌های منتخب برای تعطیلات تابستانی باراک اوباما جای گرفت. کسب جایزه پولیتزر در ادامه‌ی این موفقیت‌ها، این زنجیره را تکمیل کرد تا کتاب راه‌آهن زیرزمینی در سراسر دنیا معرفی و خوانده شود.
کتاب راه‌آهن زیرزمینی در مورد برده‌داری در تاریخ آمریکاست. وایتهد می‌گوید ایده و طرح داستان را از سال ۲۰۰۰ در ذهن داشته اما آن زمان خود را آن‌قدر نویسنده چیره‌دستی تصور نمی‌کرد که بخواهد به این داستان بپردازد و ترجیح داد اول تجربه‌ی بیشتری کسب کند. عنوانراه‌آهن زیرزمینی اشاره به شبکه‌ای بزرگ دارد که در خفا و پنهانی فعالیت می‌کردند تا به برده‌ها برای فرار به شمال کمک کنند. افراد فعال در این شبکه از هر قشری بودند، اعم از سفیدپوست یا سیاهپوست، اما اکثر آن را سیاهپوستان تشکیل می‌دادند. در این شبکه که نام راه‌آهن زیرزمینی برای انتخاب شده بود اصطلاحاتی مورد استفاده قرار می‌گرفت که واقعا در راه‌آهن و قطار به کار می‌رود. وایتهد در داستان خود این مفهوم را وام گرفته است.
قهرمان داستان برده ۱۵ ساله‌ای به نام کورا است که تصمیم می‌گیرد به همراه یک برده تازه‌وارد به نام سزار از مزرعه پنبه‌ای که در آن کار می‌کند بگریزد. اما نقشه آن طور که آنها پیش‌بینی کرده‌بودند پیش نمی‌رود و این باعث می‌شود که ماجراهای هیجان‌انگیز و پرریسکی برای آنها رقم بخورد. وایتهد قبل از به تحریر درآوردن کتاب فکر می‌کرد که شخصیت اصلی داستانش یک مرد جوان است اما بعد از اینکه شروع به نوشتن کرد این ذهنیتش تغییر کرد و شخصیت اصلی داستان به جای یک مرد جوان، یک دختر نوجوان از آب درآمد.
ابتدای کتاب به توصیف مصائب و دردهای زندگی به عنوان یک برده می‌پردازد. این مشکلات و همچنین ارتباط بین برده‌ها به گونه‌ای بسیار تاثیرگذار نوشته شده است. وایتهد در این مورد می‌گوید خیلی سخت بود که جنبه‌های روانشناسی این مزرعه را به تصویر بکشم، چه کسی میتواند درک کند مردمی که از بدو تولد با آنها وحشیانه رفتار شده، به آنها تجاوز شده و از انواع آسیب‌ها رنج می‌برند؛ چگونه با هم رفتار می‌کنند؟ او معتقد است برده‌های این مزرعه نمی‌توانند مثل داستان کلبه عمو تم با هم مهربان باشند و به هم کمک کنند، ناملایمتی‌ها باعث شده که آنها حتی برای یک لقمه بیشتر از غذا با هم در جنگ باشند. او برای نوشتن این کتاب تحقیقات زیادی انجام داد، داستان‌های زیادی را خواند و به داستان‌های شفاهی زیادی گوش داد تا بتواند وضعیت برده‌ها را هر چه بیشتر نزدیک به واقعیت توصیف کند.
مردم كتاب‌هايي را كه دوست دارند به اشتراك مي‌گذارند. آنها مي‌خواهند حس خوبي كه موقع خواندن كتاب‌ها احساس كرده‌اند يا ايده‌هايي را كه در صفحات كتاب‌ها يافته‌اند، با دوستان و خانواده سهيم شوند. خواننده كتاب با به اشتراك گذاشتن يك كتاب محبوب سعي مي‌كند همان شور، شادي، لذت و هيجاني را كه خودش تجربه كرده است با ديگران سهيم شود. چرا؟ سهيم شدن عشق به كتاب‌ها و يك كتاب بخصوص با ديگران كار خوبي است. اما از طرفي هم، براي هر دو طرف تمرين دشواري است. درست است كه اهداكننده كتاب روحش را بري نگاهي رايگان آشكار نمي‌كند، اما وقتي كتابي را با اين اعتراف كه يكي از كتاب‌هاي مورد علاقه‌اش است هديه مي‌كند، انگار كه روحش را عريان كرده است. ما همان چيزي هستيم كه دوست داريم بخوانيم. وقتي اعتراف مي‌كنيم كتابي را دوست داريم، انگار داريم اعتراف مي‌كنيم كه آن كتاب جنبه‌‌هايي از وجودمان را به خوبي نشان مي‌دهد، حتي اگر آن جنبه‌ها معلوم كند كه ما هلاك خواندن رمان‌هاي عاشقانه‌ايم، يا دلمان لك زده براي داستان‌هاي ماجراجويانه، يا اين‌كه در خفا عاشق كتاب‌هاي جنايي هستيم.
آدام جانسون (به انگلیسی: Adam Johnso) (زادهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ در داکوتای جنوبی آمریکا)، نویسندهٔ رمان و داستان‌های کوتاه و برنده جایزه‌های ادبی مختلف است.
جوایز
جایزهٔ نویسندگان وایتر
جایزهٔ پشتوانه ملی هنرهای آمریکا
جایزه پولیتزر برای داستان در سال ۲۰۱۳
مي‌گويم: «آيا كارم اشتباه بود كه شما را به اين دنيا احضار كردم؟ همسرم مي‌گويد شما مانع به سوگ نشستن مردم مي‌شويد، يعني اين حالت شما مانع پذيرش واقعيت مي‌شود؛ واقعيتي كه در آن خود واقعي‌تان مرده است.» پرزيدنت ته ريشش را با دست مي‌مالد. نگاهش را به پايين مي‌دوزد و مي‌گويد: «كار از كار گذشته.» عجيب است، قبلا در برنامه شصت دقيقه به اين جمله اشاره كرده بود؛ همان جايي كه بابت قانوني كردن وجود زنبورهاي رباتي براي استفاده شهري، ابراز تاسف كرد. مي‌پرسم: «آيا مي‌دانيد من شما را ساخته‌ام؟» مي‌گويد: «ما همه آزاد به دنيا مي‌آييم و كسي نمي‌تواند ديگري را معامله كند يا بسازد.» «ولي شما به دنيا نيامده‌ايد؛ من الگوريتمي بر اساس عملكرد هسته لينوكس نوشته‌ام. شما يك موتور تحقيقي متن باز هستيد كه با بوت تبادل دوطرفه و مترجم ويدئويي يكي شده‌ايد. اين برنامه وب و آرشيو عكس‌ها و ويدئوها و اطلاعات فردي را زير و رو مي‌كند؛ يعني هر چيزي كه اكنون مي‌گوييد، قبلا گفته‌ايد.» براي نخستين بار پرزيدنت ساكت مي‌شود. مي‌پرسم: «آيا مي‌دانيد كه زنده نيستيد و مرده‌ايد؟» پرزيدنت بي‌هيچ ترديدي مي‌گويد: «پايان زندگي، نوع ديگري از آزادي است.»
«Sellout» نام رمان «بیتی» و طنز تلخی است که به سیاست‌های نژادی در آمریکا و به ویژه هویت‌نژادی در لس‌آنجلس پرداخته است. شخصیت اصلی داستان فروشنده مواد مخدر است و رقیب اصلی‌اش، او را «Sellout» صدا می‌زند. «Sellout» در زبان عامیانه آمریکایی به معنای خیانت است. این واژه همچنین تمام شدن یک‌جای بلیت‌های کنسرت، تئاتر یا رویدادهای اینچنینی هم معنی می‌دهد.
«پل بیتی» به عنوان نویسنده‌ای متولد لس‌آنجلس، اولین آمریکایی است که پس از تغییر قوانین جایزه «بوکر» توانسته آن را به دست بیاورد. جایزه ۵۰ هزار پوندی «من بوکر» اولین‌بار در سال ۱۹۶۹ برگزار شد و بهترین اثر ادبیات داستانی که به زبان انگلیسی نوشته شده را برمی‌گزیند. این جایزه بیش از ۴۰ سال تنها به نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع، انگلیسی‌ها و ایرلندی‌ها تعلق می‌گرفت، اما از سال ۲۰۱۳ با وضع قوانین متفاوت، تمام آثار نوشته‌شده به زبان انگلیسی حق شرکت در آن را پیدا کرده‌اند.
رمان طنز برنده «بوکر» این نویسنده ۵۴ ساله که بامداد امروز طی مراسمی در «گیلدهال» لندن جایزه‌اش را دریافت کرد، به خاطر پرداختن به مسائل نژادی در آمریکا از سوی داوران این جایزه با «مارک تواین» و «جاناتان سوییفت» مقایسه شده است.
«بیتی» پیش از این گفته بود احتمالا هضم این رمان برای خوانندگان سخت باشد، اما «آماندا فورمن» رییس هیات داوران «من بوکر» این دوره، چندان با او موافق نیست. او گفته است: ادبیات داستانی نباید آسان باشد. این کتابی است که خواننده را با بی‌خیالی تمام، میخ‌کوب می‌کند... و دقیقا به همین خاطر کار خوبی است.
نام نویسنده : ماریو بارگاس یوسا
نام مترجم : عبدالله کوثری
جنگ آخرالزمان (به اسپانیایی: La guerra del fin del mundo) رمانی از ماریو بارگاس یوسارمان نویس برجسته پرویی است. این کتاب روایت داستانی شورش و جنگ کانودوس است که اواخر قرن نوزدهم در منطقه باهیا در شمال شرقی برزیل اتفاق افتاد.
این رمان اولین رمان یوسا است که رویدادهای آن در کشوری غیر از پرو، یعنی برزیل، و در زمانی غیر از دوره معاصر نویسنده، یعنی در قرن نوزدهم، روی می‌دهد.
خلاصه داستان
در کشور برزیل که تازه از نظام سلطنتی به نظام جمهوری گذار کرده‌است، دسته‌ای از مردم بسیار فقیر و زجرکشیده منطقه بیابانی باهیا که اعتقادات خشک مذهبی دارند تحت تاثیر یک واعظ بسیار مذهبی شورش می‌کنند و جمهوری را دشمن و عامل بدبختی خود می‌دانند. زمین‌های ثروتمندان را تصاحب کرده و به اموال آنها شبیخون می‌زنند و در منطقه‌ای به نام کانودوس ساکن شده و نام آنجا را بلومونته می‌نهند. در سوی دیگر جمهوریخواهان برزیل، سلطنت طلبان را عامل این شورش می‌دانند و همچنین سلطنت طلبان ثروتمند و زمین‌داران که خود مورد غارت شورشیان قرار می‌گیرند سعی در سرکوب شورشیان که آنها را ژاگونسو می‌نامند دارند.
رمان برادران سیسترز نامزد جایزهٔ ادبی من بوکر ۲۰۱۱ شد و تقریباً در تمام فهرست‌های بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۱ نیز حضور داشت.
آخرین باری که بعد از چند ماه کار توی معدن برگشتم به شهر یه کیسه‌ی بزرگ طلا همراهم بود. با این که می‌دونستم این کار دیوونگیه ولی تصمیم گرفتم تو یکی از گرون‌ترین رستوران‌های شهر یه غذای حسابی بخورم. به استحضارتون برسونم که مجبور شدم برای یه وعده غذا سی دلار پول بدم. غذایی که اگر توی شهر خودم خورده بودم نیم دلار بیشتر برام خرج بر نمی‌داشت.
حالا نوبت انتظار براي درآميختن تن و ترياك بود و سپردن افسار افكار به گمان شيرين آزادي. كسي چه مي‌داند، شايد اين بهترين راه براي دريافت و درك حال باشد. حال و روز و سرگذشتي لبريز از بدبياري، خيانت، تحقير، فلاكت، خفت، رسوايي، پدر و مادري تلف‌شده از تيفوس، هارپر ويليامز غرق در الكل، تلاش‌هاي بي‌ثمر و رهاشده و شانس‌هاي سوخته. اما سامنر با وجود همه اين فراز و فرودها هنوز زنده بود و به نظر مي‌رسيد بدترين‌ها را پشت سر گذاشته است، هر چند پوچي او غيرقابل كتمان بود و جراح بايد مرتبه پست خود را در آن لكنده مي‌پذيرفت. هيچ و پوچي كه مي‌توانست دريچه‌اي باشد به سوي دنيايي جديد. آنجا كه گم نخواهي شد و آزادي متاعي است خريدني. شايد اين ترس لعنتي نيز نشانه غافلگيركننده‌اي از عدم قطعيت و حركتي ديوانه‌وار به سوي آن جهان بي‌كران بود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.