شکست شاهانه

جوزف کمبل

مترجم: عباس مخبر

نخستین اثر کمبل در مورد الهه‌ها، با مقدمه و ویرایش دکتر سافرون رُسی، مدیر یک بایگانی بزرگ و مرکز تحقیقات که مجموعه‌ی آثار جوزف کمبل، ماریبا گیمبوتاس، جیمز هیلمن، و سایر پژوهندگان اسطوره‌شناسی، یونگی‌ها و روانشناسی کهن‌الگویی، و علوم انسانی را در بر می‌گیرد.

در ستایش جوزف کمبل

در قرن ما هیچ‌کس، نه فروید، نه توماس مان یا لوی استروس، به اندازه‌ی کمبل مفهوم اسطوره‌ای جهان و چهره‌های جاویدان آن را وارد آگاهی روزمره نکرده است.

جیمز هیلمن

کمبل به یکی از نادر روشنفکران زندگی آمریکایی تبدیل شده است؛ متفکری جدی که فرهنگ عامه از او استقبال کرده است.

ــ نیوزویک

نویسنده: پرویز اذکائی

رازی کتابهایی را در تقبیح مذاهب و در باب روشهای شیادی پیامبران نوشت که اگر چه امروز خودشان موجود نیستند اما بخش‌هایی از آن‌ها در آثار دیگران بحث و بررسی شده‌اند. به گفته بیرونی رازی نه تنها اسلام که تمامی مذاهب را تقبیح کرد. او تمامی کسانی که از ابتدا ادعای پیغمبری کردند را شیادانی می‌دانست که در بهترین حالت بیماری روانی داشتند. وی همچنین قرآن را مجموعه‌ای از افسانه‌های سراسر تناقض می‌خواند که هیچ اطلاعات مفید و بدردبخوری ندارد. هانری کربن در مقدمه‌ای که بر جامع‌الحکمتینِ ناصرخسرو نوشته (بخشی از آن با نامِ «نقد آراء محمد زکریای رازی در جامع‌الحکمتین» به فارسی ترجمه شده‌است)، می‌گوید وی نبوت ووحی را نفی می‌کرد و ضرورت آن را نمی‌پذیرفت. در تفکر رازی همهٔ انسان‌ها قدرت و توانایی رسیدن به معرفت و دانایی را دارند، و لذا از لحاظ توانایی کسب معرفت با هم برابرند و بر یکدیگر هیچ برتری ندارند. از دیدگاه او مقتضای حکمت و رحمت الهی این است که انسان‌ها همگی به منافع و مضار خود صاحب علم باشند و اگر خدا قومی را به نبوت اختصاص دهد به این معناست که آنها را بر دیگر انسانها برتری داده و این برتری باعث جنگ و دشمنی و در نهایت هلاکت انسانها می‌شود که این با حکمت و رحمت الهی سازگاری ندارد.کتب زیر به این اعتقاد وی اشاره دارند.

• «فی‌النبوات» که دیگران به طعن و استهزاء، نام آن را «نقض‌الادیان» نهاده‌اند.
• «فی حیل المتنبین» دیگران به طعن نام او را «مخارق‌الانبیاء» گذاشته‌اند.

دو کتاب بالا اکنون در دست نیست. اما جنیفر مایکل در کتابش نقل قول‌هایی از کتب بالا می‌آورد. همچنین احمد بیرشک می‌نویسد: «از تعلیمات او این بود که همهٔ آدمیان سهمی از خرد دارند که بتوانند نظرهای صحیح دربارهٔ مطالب عملی و نظری به‌دست آورند، آدمیان برای هدایت شدن به رهبران دینی نیاز ندارند؛ درحقیقت دین زیان‌آور است و مسبب کینه و جنگ. نسبت به همهٔ مقامات همهٔ سرزمین‌ها شک داشت». رازی دربارهٔ قرآن می‌گوید:

تو ادعا می‌کنی که معجزه‌ای که [نبوت محمد را اثبات می‌کند] حاضر و در دسترس است، یعنی قرآن. تو می‌گویی که هر کس انکارش می‌کند یکی مشابه اش را بیاورد. در واقع ما می‌توانیم هزاران مشابه اش را بیاوریم از آثار لفاظان، فصیح گویان و شاعران که بسیار بهتر از قرآن جمله‌بندی شدند و مفاهیم را موجزتر می‌رسانند. آنها معانی را بهتر می‌رسانند و وزن شعری بهتری دارند. به خدا که آنچه تو می‌گویی ما را شگفت زده می‌کند. تو دربارهٔ کتابی سخن می‌گویی که [مشتی] افسانهٔ باستانی را بازگویی می‌کند و در عین حال سراسر تناقض است و هیچ اطلاعات یا توضیح مفید و بدردبخوری ندارد و آنگاه تو می‌گویی چیزی شبیه آن بیاور؟

وی را هیچ‌گاه به دلیل دیدگاه‌های ضددینی که داشت زندانی یا اعدام نکردند اما نوشتارهای دینی اش مورد سانسور قرار رفتند و از بین رفتند. گروهی معتقدند این تفکرات رازی موجب خشم علمای اسلامی علیه او شد و او را ملحد خواندند و آثار او را رد کردند و دست به نابودی آنها زدند. ابوحاتم رازی در کتاب اعلام النبوه نوشته‌است که این ملحد با عقل معیوب و نفس و رای ضعیف خود کلامی در ابطال نبوت تصنیف کرده‌است.کسانی چون ناصرخسرو، ابن حزم و موسی بن میمون او را نادان و مهوس بی‌باک و سخنان او را دعاوی و خرافات بی‌دلیل، هوس و هذیانات خوانده‌اند. ابن قیم الجوزیه می‌گوید: «رازی از هر دینی بدترین چیزهای آن را برگزید و کتابی در ابطال نبوات و رساله‌ای در ابطال معاد تألیف کرد و مذهبی ساخت که از مجموع عقائد زندیقان عالم ترکیب یافته بود». افراد زیادی بر باورهای رازی رد نوشته‌اند و برخی از باورهای رازی را در این ردیه‌ها نقل کرده‌اند. ذبیح‌الله صفا از ۱۲ نفر که بر آرای رازی رد نوشته‌اند نام می‌برد. برخی، همچون نویسندهٔ خزینةالاصفیاء، او را از اکابر صوفیه می‌شمارند که پیوسته از خوف خدا در گریه بود. غلام سرور هندی در تاریخ وفات او سروده‌است:

چون شد از دنیا به فردوس برین

حضرت بوبکر رازی اهل راز

وصل او بوبکر محبوب حبیب

هست هم صوفی کامل پاکباز

هریک از جمله‌های «ابوبکر محبوب حبیب» و «صوفی کامل پاکباز» ازنظر ابجدی ۳۱۰ است که ـ به گفته‌ای ـ اشاره به سال فوت اوست. وی همچنین انتقاداتی بر ادیان دیگر دارد:

کتابی در «رد سیسن ثنوی» (رد بر مانویت)

نام نویسنده : جوزف کمبل

نام مترجم : عباس مخبر

جوزف کمبل (1904-1987) از برجسته ترین مراجع جهانی در زمینه اسطوره شناسی،پژوهنده ای توانا،مشاهده گری تیزبین نویسنده و آموزگاری نامی بود که در سطح جهان تاثیری گسترده و ژرف گذارد.برای او اسطوره ((آواز کائنات و موسیقی افلاک )) بود.این گفت و گوی بلند روایتی از آن از یکی از شبکه های تلویزیونی آمریکا پخش شد و می توان آن را جمع بندی پژوهش ها و مشاهده ها و اندیشه های کمبل شمرد پهنه ای وسیع را در می نوردد و به معنی دقیق کلمه از هر دری سخن می گوید. تمامی میراث اساطیری بشریت را از دور ترین زمان ها و ناشناخته ترین اقوام تا اسطوره هایی که امروز سینما خلق کرده است و به یکباره در برابر دیدگان خواننده قرار می دهد منظره ای پر از جلوه های گوناگون که در عین حال سرشار از همانندی های و قرابت های چشمگیر و تفکر انگیز است.

نویسنده :   تری ایگلتون

مترجم :   عباس مخبر

معنای زندگی راه حلی برای یک مسئله نیست. بلکه زیستن به شیوه‌ای معین است. این پرسش ماورالطبیعی نیست. بلکه اخلاقی است. چیزی جدا از زندگی نیست. بلکه چیزی است که زیستن را به امری ارزش‌مند بدل می‌کند-می‌توان گفت حد معینی از کیفیت، عمق، فراوانی و فشردگی زندگی است. به این تعبیر، معنای زندگی خود زندگی است که به شیوه‌ای معین به آن نگریسته می‌شود. سوداگران معنای زندگی عموما در مقابل چنین ادعایی احساس دل‌سردی می‌کنند ، زیرا به اندازه‌ی کافی رازآمیز و شاهانه به نظر نمی‌رسید.

تری ایگلتون (به انگلیسی: Terry Eagleton) (زاده ۲۲ فوریه ۱۹۴۳) نظریه‌پرداز ادبی بریتانیایی است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زندهٔ بریتانیا می‌دانند. او با تکیه بر نظریه‌های مارکسیست‌های اروپایی از جمله والتر بنیامین، لویی آلتوسر و پیر ماشری، مخاطبان فراوانی یافت و با پیروی از افکار این نظریه‌پردازان از شیوه‌ای ماتریالیستی برای مطالعه ادبیات بهره برد. این شیوه او در نوشته‌هایش در مورد ساموئل ریچاردسون و خواهران برونته نمود دارد. پافشاری ایگلتون بر پیچیدگی و سودمندی مقولات سنتی و هنجاری نظیر ایدئولوژی، زیبایی‌شناسی و نقد فرهنگی به طور کلی مؤثر بوده است. قرائت دوباره او از این مقوله‌ها بیش از هر چیز در اشتیاق وی برای برانگیختن بحث‌های انتقادی در زمینة فرهنگ معاصر ریشه دارد و این انتقادی است به دور از آنچه که در نسبیت فرهنگی و بی‌تفاوتی سیاسی پست مدرنیسم می‌داند. ایگلتون مقاله‌های بسیاری دربارهٔ آرتور شوپنهاور، کارل مارکس، لودویگ ویتگنشتاین،والتر بنیامین، ژاک دریدا، ریموند ویلیامز و... دارد.