گوش ون گوگ (یک داستان واقعی)
وَنسان وَن گوگ یا فینسِنت ویلم فان خوخ (به هلندی: Vincent Willem van Gogh) (زادهٔ ۳۰ مارس ۱۸۵۳ - درگذشتهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۹۰) یک نقاش پسادریافتگرهلندی بود، که کارش تأثیر گستردهای بر هنر قرن بیستم داشت. کار او شامل پرترهها، خودنگارهها، مناظر، طبیعت بیجان، سروها، مزارع گندم و گلهای آفتابگردان است. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دههٔ دوم زندگیاش نقاشی نکرد. او بسیاری از کارهای شناختهشدهاش را در دو سال آخر زندگیاش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ میشود.
وَنسان وَن گوگ که از بیماری روانی رنج میبرد، در دسامبر ۱۸۸۸ گوش چپ خود را با تیغ سلمانی برید. دربارهٔ اصل ماجرا تردیدی وجود ندارد و خود نقاش هم در دو خودنگاره تصویر خود را با گوش باند پیچی شده کشیدهاست. ون گوگ تا روز ۲۳ دسامبر دو گوش درست داشت، اما روز بعد که او را در بستر غرق خون یافتند، جای گوش چپ او خالی بود و به یاد نمیآورد چه بلایی به سرش آمدهاست. دربارهٔ چگونگی ماجرا حرف و حدیث زیاد است و دو روایت بر سر زبانها است:
اول: ون گوگ، که در اوایل سال ۱۸۸۸ به توصیه برادر کوچک و مهربانش تئو به شهر آرل در جنوب فرانسه کوچ کرده بود، چند ماه بعد به ناراحتی روحی و افسردگی شدید دچار شد؛ او در کابوسهای وحشتناک و هذیانآلود دست و پا میزد و به عوالم جنون نزدیک میشد. هنرمند رنجور و حساس که از مدتی پیش در گوش چپ خود صداهایی تحملناپذیر میشنید، تصمیم گرفت با اقدامی قطعی خود را از شر گوش راحت کند.
دوم: روایت دیگر این است که ون گوگ به یک روسپی به نام راشل دل بسته بود و چون مال و منالی نداشت به او بدهد، به دلبر خود قول داده بود که به او یک «هدیه گرانبها» تقدیم کند، و این البته گوش خودش بود. برای این روایت گواه واقعی وجود دارد، زیرا راشل واقعاً گوش بریده را دریافت کرد.
گویا (سرگذشت فرانسیسکو گویا نقاش اسپانیائی)
ماه نورد
هر گاه صحبت از استعدادهای خدادادی در سبک موسیقی پاپ می شود، نام مایکل جکسون در بالای لیست می درخشد. او را با حرکات خاص و خلاقانه اش، آهنگ های معروف و تکرار ناشدنی اش و البته زندگی پر سر و صدایش می شناسند. مایکل جکسون و زندگی اش از نظر هر کدام از ما جلوه ای متفاوت دارد، عده ای او را فردی مهربان، صلح جو و با استعداد می دانند، و عده ای دیگر به هیچ عنوان این گونه فکر نمی کنند و حتی تصویر ذهنی ناخوشایندی از این مرد دارند. اما چقدر او را می شناسید؟ چه کسی بهتر از شخص مایکل جکسون می تواند زندگی اش را برای شما شرح دهد؟ پس از چاپ ماه نورد در سال 1988، این کتاب بلافاصله از طرف مجله های بریتیش تایمز، نیویورک تایمز و لوس آنجلس تایمز به عنوان پرفروش ترین و محبوب ترین کتاب سال برگزیده شد و طی تنها چند ماه، حدود 450000 نسخه از این کتاب در چهارده کشور به فروش رفت. فکر می کنم رسانه ها مرا فردی خودشیفته و مغرور جلوه داده اند و من از این کارشان واقعا تنفر دارم، چون من اصولا آدم کم حرفی هستم و نمی توانم راحت از خودم دفاع کنم وبگویم که فلان اخلاق را ندارم. حقیقت این است که من به شدت خجالتی هستم و همیشه از حضور در مصاحبه ها و و برنامه های تلویزیونی طفره می رم. هنگامی که انتشارات دابل دی ایده ی نوشتن این کتاب را بهم داد، من از این ایده که در کتاب شخصی خودم با مردم حرف بزنم و حقایق زندگی ام را به آن ها بگویم یعنی حرف های خودم و صدای خودم و نه کس دیگر بسیار استقبال کردم. امیدوارم این کتاب بسیاری از سوتفاهم هایی که توسط رسانه ها میان من و شما ایجاد شده بود را بر طرف کرده باشد.
مایزلیس(تئوری بنیادی شطرنج)
کتاب تئوری بنیادی شطرنج اثر مایزلیس شطرنجباز نامدار روس است و به این قصد نوشته شده است که خوانندهٔ علاقهمند را گامبهگام و به صورت علمی و منظم اصول شطرنج را بیاموزد، و نهایتا پس از اتمام مطالعهٔ فصلهای دوازدهگانهٔ آن بتواند همچون شطرنجبازی آگاه در مسابقات شرکت کند و از دانستههای خود بهره گیرد. کتاب به گونهای نوشته شده است که خواننده به تدریج مباحث و مطالب مهم را جذب و هضم میکند. فرض بر این است که خواننده بعد از فهم کامل هر موضوع به سراغ موضوع بعدی میرود.
مبانی جامعه شناسی هنر
نام نویسنده : علی رامین
جامعهشناسی هنر، دانشی «دوزیستی» متشکل از دو رکن هنر و جامعهشناسی است. هنر، واژهای با بار ارزشی، از زمرهٔ علوم انسانی است که سرشتی کیفیتگرا دارد. زیباشناسان و فیلسوفان هنر کوشیدهاند هنر را از زوایای سهگانهٔ هنر، هنرمند و مخاطب بنگرند و با صورتبندی تعاریفی عمدتاً ذاتشناسانه، پرسش کلی چیستی هنر را پاسخ گویند. جامعهشناسی علمی کمیتگراست که به مطالعهٔ اجتماع و نظامهای انسانی، روابط افراد با یکدیگر و با جامعه، نهادها و ساختارهای اجتماعی میپردازد، و نیز به موضوع ارتباطات انسانی و چگونگی انتقال و خلق معنی در بستر اجتماع، توجهی جدی دارد. جنبهٔ اخیر، در جامعهشناسی هنر حائز اهمیت محوری است. قیاس رویکرد علوم انسانی و علوم اجتماعی به هنر، که فصل مهمی از این کتاب است، بازگشایندهٔ دریچهٔ وسیعی به روی بحثهای جاریِ مطالعات فرهنگی و پژوهشهای هنری است که چالش گفتمانی زیباشناسی و جامعهشناسی هنر در سرلوحهٔ آن قرار دارد.
مجموعهٔ حاضر ضمن بررسی رهیافتها، نظریهها و گفتمانهایی که اساس مطالعات اجتماعی هنرها در زمانها و مکانهای گوناگون قرارگرفتهاند، اهمیت و نقش نهادهای اجتماعی، فرهنگی، دینی، سیاسی و اقتصادیِ تأثیرگذار بر آفرینش و بازآفرینی هنرها را به تحلیل و ارزیابی میگیرد و بر شیوههای خلق آثار هنری در بستر اجتماع و چگونگی ایجاد ارتباط میان هنرمندان و مخاطبان آثار هنری، و عرضه و فروش آنها، در دورههای مختلف نظر میکند. هنر و ایدئولوژی، هنر و اخلاق، بررسی پایگاه اجتماعی و اقتصای هنرمندان، نقش بازاریابان و منتقدان در کامیاب ساختن آثار هنری، نقش هنر در بازتولید منزلت اجتماعی، تحقیق دربارهٔ ریشههای اجتماعی معیارهای ذوق و داوری و نیز عوامل اجتماعی تفسیرها و ارزیابیهای هنری، و دیگر دستاوردهای جامعهشناسی هنر در عرصههای نظری و عملی از زمرهٔ بحثهای این مجموعه است.
مجموعه آثار محمود فرشچیان
مجموعه سیری در هنر ایران (۱۵جلدی در ۱۱مجلد)
ترجمه و برگردان این مجموعۀ ارزشمند که در سال ۱۹۳۸ مسیحی پس از ۲۰ سال تلاش پروفسور آرتر آپم پوپ و ۵۶ تن از هنرشناسان و ایران شناسان انتشار یافته بود، ده سال به طول انجامید. سرویراستار این اثر دکتر سیروس پرهام می گوید : «سیری در هنر ایران» در بردارندۀ بررسی تخصصی تمامی هنرهای میهن ما از ازدوران پیش از تاریخ تا به امروز است. این سخن گزاف نیست اگر بگوییم دست کم دو نسل از فرهیختگان و هنردوستان این سرزمین، سال ها در انتظار ترجمۀ این مجموعه بودند. جلد چهاردهم حاوی کتابنامه، واژه نامه، نمایه و جلد پانزدهم شامل پیوست ها و تعلیقات است و به منظور رفع نیاز اهل تحقیق به مجموعه سیزده جلدی «سیری در هنر ایران » افزوده شده است. شایان ذکر است که تهیه و تدوین این دو مجلد در ضمن ویرایش و ترجمۀ فارسی ضرورت یافته و کارشناسان و خبرگان هر حوزۀ هنری در صدد تصحیح و تکمیل این مجموعه و به روز کردن برخی از مطالب کهنه و نظریه های منسوخ و افزودن یافته های تازه برآمدند.
مجموعه سیری در هنر ایران (۱۵جلدی)
ترجمه و برگردان این مجموعۀ ارزشمند که در سال ۱۹۳۸ مسیحی پس از ۲۰ سال تلاش پروفسور آرتر آپم پوپ و ۵۶ تن از هنرشناسان و ایران شناسان انتشار یافته بود، ده سال به طول انجامید. سرویراستار این اثر دکتر سیروس پرهام می گوید : «سیری در هنر ایران» در بردارندۀ بررسی تخصصی تمامی هنرهای میهن ما از ازدوران پیش از تاریخ تا به امروز است. این سخن گزاف نیست اگر بگوییم دست کم دو نسل از فرهیختگان و هنردوستان این سرزمین، سال ها در انتظار ترجمۀ این مجموعه بودند. جلد چهاردهم حاوی کتابنامه، واژه نامه، نمایه و جلد پانزدهم شامل پیوست ها و تعلیقات است و به منظور رفع نیاز اهل تحقیق به مجموعه سیزده جلدی «سیری در هنر ایران » افزوده شده است. شایان ذکر است که تهیه و تدوین این دو مجلد در ضمن ویرایش و ترجمۀ فارسی ضرورت یافته و کارشناسان و خبرگان هر حوزۀ هنری در صدد تصحیح و تکمیل این مجموعه و به روز کردن برخی از مطالب کهنه و نظریه های منسوخ و افزودن یافته های تازه برآمدند.
مردان موسیقی
این کتاب شامل اطلاعات دقیق و مبسوطی درباره احوال آثار مسنفان نخبه موسیقی کلاسیک، رمانتیک و مدرن، اپراست. در این اثر به احوال و آرای «مردان بزرگی که پیش از باخ بودند» تا یوهان سباستیان باخ، فرانترز ژوزف هایدن، ریشار اشتراوس، ایگور استراوینسکی و دیگران اشاره شده است.
معماری ایران
آرتور پوپ
مترجم: غلامحسین صدری افشار
آرتور آپهم پوپ (به انگلیسی: Arthur Upham Pope) (زاده ۷ فوریه ۱۸۸۱ رودآیلند – درگذشته ۳ سپتامبر ۱۹۶۹ شیراز) مورخ شهیر آمریکایی آثار هنری ایران بود.
او یکی از بنیانگذاران مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود و مدت ۲۴ سال آن را هدایت نمود. پوپ از بزرگترین محققینی بوده که فرهنگ و معماری ایران را به جهانیان معرفی کرد.
معروفترین اثر پوپ کتاب بررسی هنر پارسی (A Survey of Persian Art) نام دارد که توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد در شش جلد در سال ۱۹۳۹ به چاپ رسید. این نخستین باری بود که چنین گزارشی مفصل از هنر و تاریخ هنر ایران در جهان به غرب معرفی میشد. این اثر معروفش تا به امروز از مفصلترین بررسیهای آثار تاریخ هنر ایران بشمار میآید. از آثار مهم دیگر او میتوان موارد زیر را اشاره کرد:
- مقدمهای بر هنر پارسی از قرن هفتم میلادی به این سو (An Introduction to Persian Art since the Seventh Century A.D)
- شاهکارهای هنر ایران
- معماری ایران
اما از نظر اهمیت ایرانشناسی شاید بتوان گفت که مهمترین اثر پوپ گنجینه تصاویریست که با همسرش از ایران تهیه نمود: او در میان سالهای ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۹ مجموعاً نزدیک به ۱۰٬۰۰۰ تصویر از بناهای تاریخی ایران عکسبرداری کرده که هنوز هم پس از سالهای سال در دانشگاههای غرب مورد استفاده ایرانشناسان میباشد.