آثار الباقیه عن القرون الخالیه (به فارسی: اثرهای مانده از سده‌های گذشته) کتابی نوشتهٔ ابوریحان بیرونی، نویسنده و دانشمند ایران زمین است. این کتاب مطالعه تطبیقی تقویم‌های فرهنگ‌ها و تمدن‌های گوناگون، درهم‌بافته با ریاضیات، نجوم، اطلاعات تاریخی، به همراه کاوش در سنن و مذاهب ملت‌های گوناگون است. بیرونی در این تألیف ارجمند به مقوله‌هایی نظیر گاهشماری و تقویم ملل مختلف، تاریخ ایران و بابل و روم، جشن‌ها و اعیاد ایرانیان و دیگر اقوام، ادیان و آثار مقدس دین یهود، زردشتی، مانوی، صائبی، مزدک و … پرداخته و نظرات ارزشمند عالمانه‌ای در این باره ارائه نموده‌است. آثار الباقیه در سال ۳۹۰ تا ۳۹۱ هجری به پایان رسید و جزو نخستین آثار بیرونی است که تقریباً در بیست سالگی او توسط دربار قابوس در گرگان گردآوری شد. نسخه‌ای از این کتاب به خط ابن الکتوبی و متعلق به اوایل قرن چهاردهم میلادی در زمان فرمانروایی ایلخانان، اکنون باقی مانده‌است که در کتابخانه دانشگاه ادینبورگ نگاه‌داری می شود. این نسخه شامل ۲۵ نگاره‌است که در نسخه باقی‌مانده دقیق دیگری متعلق به قرن هفدهم میلادی در دوره عثمانی نیز وجود دارد.

نخستین ترجمه و تصحیح فارسی این کتاب در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی به همت اکبر داناسرشت با نام ترجمه آثارالباقیه ابوریحان بیرونی به زیور طبع آراسته شد. تعداد چاپ‌های ترجمهٔ اکبر داناسرشت تا بهمن ماه سال ۱۳۹۳ هجری شمسی به عدد ۶ رسیده‌است.

این اثر ارزنده بار دیگر به کوشش عزیزالله علیزاده تصحیح شده و در سال ۱۳۹۰ هجری شمسی آن را همراه با نمایه و واژه‌نامه منتشر کرده‌است.

پرویز سپیتمان (اذکائی) نیز ترجمه و تصحیح دقیقی از این اثر گرانقدر را با نام آثار باقیه: از مردمان گذشته و به همت نشر نی، در سال ۱۳۹۲ هجری شمسی منتشر نموده‌است. این تصحیح در سال ۱۳۸۱ برندهٔ جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی شد. محمود جعفری دهقی، مدیر گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران این تصحیح را از شاهکارهای ترجمه و تألیف در بیرونی‌پژوهی می‌داند. اذکائی این اثر گران‌سنگ را پس از مقابله تازه با سه نسخه دیگر که پیش از این از سوی ادوارد زاخائو، خاورشناس برجستهٔ آلمانی و نخستین مترجم این اثر به زبان‌های اروپایی مغفول مانده بود، ترجمه و همراه با یادداشت‌های بسیار عالمانه خود منتشر کرده‌است.

ترجمه محمد دارشکوه فرزند شاه جهان از متن سانسکریت با مقدمه و حواشی و تعلیقات و لغتنامه و اعلام بسعی‌ و اهتمام دکتر تاراچند و دکتر نایینی

اوپانیشادها، کتاب های مقدس هندوان، عصاره ی قرن ها رازوری و رازآمیزی در جست و جوی حکمت و فرزانگی است.

ده اوپانیشاد اصلی که در این مجموعه گرد آمده، اصلی ترین آموزه های حکیمانه هندی را که، در طول تاریخ تفکر، تاثیر تعیین کننده ای بر اندیشه های آئینی گذاشته، با بیانی ژرف و زبانی شگرف به نمایش می گذارند.با این حال، اوپانیشادها تنها میراثی مقدس نیست، متنی ادبی است که شکوه و شاعرانگی اش را از پس قرن ها همچنان حفظ کرده، هنوز از عالی ترین و انگیزاننده ترین کتاب های کهن به شمار می رود. اوپانیشادها یا ودانتا از کهن ترین متون مینوی آئین هندو هستند که به دوره برهمایی بازمی گردند. اوپانیشادها تأثیر شگرفی بر فلسفه و دین هندو داشته اند و مفاهیم باطنی این آئین را بیان نموده اند. داراشکوه، پسر امپراتور مغولی هند، شاه جهان، برای نخستین بار پنجاه اوپانیشاد را به زبان فارسی برگرداند؛ این ترجمه با نام «سر اکبر» شهرت یافت. در پیشگفتار کتاب، شاهزاده هندی، بیان نموده است که واژه کتاب المکنون در قرآن، اشاره به اوپانیشادها دارد. آشنایی غربیان با کتاب اوپانیشادها، نخستین بار، از راه همین ترجمه فارسی بود.

داراشکوه، پسر امپراتور مغولی هند، شاه جهان، برای نخستین بار پنجاه اوپانیشاد را به زبان فارسی برگرداند؛ این ترجمه با نام «سر اکبر» شهرت یافت. در پیشگفتار کتاب، شاهزاده هندی، بیان نموده است که واژه کتاب المکنون در قرآن، اشاره به اوپانیشادها دارد. آشنایی غربیان با کتاب اوپانیشادها، نخستین بار، از راه همین ترجمه فارسی بود.

هرکسی لایق فرصتی دوباره برای شادی است.

دکتر نوآ آلدرمن که همسرش را از دست داده است، پس از تحمل سال‌‌ها تنهایی، با مگی ازدواج می‌‌کند و دوباره طعم شیرین خوشبختی را می‌‌چشد. وقتی پس از هفده سال، به طور ناگهانی و غیرمنتظره خبر از آنا می‌‌رسد، گمان می‌‌کنند خوشی‌‌شان تکمیل شده و مگی فرصت دوباره‌‌ای یافته است تا برای آنا مادری کند؛ دختری که فکر می‌‌کرد دیگر هرگز او را نمی‌‌بیند. اما وقتی آنای هفده‌‌ساله از راه می‌‌رسد، همه چیز به‌‌کلّی تغییر می‌‌کند. حوادثی مبهم‌‌ و تلخ زندگی آن‌‌ها را به‌‌گونه‌‌ای نابود می‌‌کند که در مخیله هیچ‌‌کس نمی‌‌گنجد.

اگر خانواده بی‌‌عیب و نقصت تبدیل به بدترین کابوست شود، چه؟