ریچارد استایتز با بررسی تاریخ اجتماعی و فکری و فرهنگی روسیه در سال‌های پیش و پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷، بر این باور است که انقلاب روسیه فقط پیرامون آرمانشهرهای مارکسیستی شکل نگرفته، بلکه برخاسته از برخورد و تلاقی سنت‌های آرمانشهر‌باورانهٔ تاریخ روسیه است که رؤیاها و کابوس‌های دهقانان و کارگران و روشنفکران و دولت و نظامیان و دیگر گروه‌ها را در بر می‌گیرد.

استایتز در این کتاب تصویر روشنی از زندگی انقلابی و عوامل فرهنگی، اسطوره‌ها، آیین‌ها، فرقه‌ها و نمادهایی که مبنای آن را تشکیل می‌دادند ترسیم می‌کند. او با تحلیلِ شکل‌های اصلیِ تفکر آرمانشهری و انگیزه‌های تجربی، و برخورد گریزناپذیر اقتدارگرایی بلشویکی و رفتار آزادی‌خواهانه و آرزوهای بخش‌های بزرگی از جمعیت روسیه، و سپس، نفی تمام‌عیارِ همهٔ جریان‌های آرمانشهری و تجربه‌های انسان‌گرایانه در دوران استالین، سرنوشت تک‌ تک این آرمانشهرها و منادیان آنها را به تصویر می‌کشد.

نويسندگان : دكتر محمدجواد ظريف ، دكتر علي‌اكبرصالحي، دكتر سيد عباس عراقچي ، دكتر مجيد تخت‌روانچي

نگارش و گزارش راز سر به مُهر اجازه مي‌دهد تجربه اين جمع خدمتگزار در مظّان نقد و نظر حاضران و آيندگان قرار گيرد و دريافته شود: آيا آنان به همان صفاتي که مقام معظم رهبري بارها ايشان را بدان سرافراز نمودند، موصوف بودند يا خير؟ بحث دقيق و جامع، علمي و فني درباره اين قطعنامه، خود اثري مستقل را مي‌طلبد که نشان دهد چگونه براي نخستين بار يک کشور محکوم توانست نه تنها از ذيل فصل هفت منشور ملل متحد بدون تغيير در ماهيت نظام سياسي خود خارج گردد، بلکه موفق شد مهمترين رکن نهاد نظام بين‌الملل (شوراي امنيت) را وادارد تا برخلاف مصوبات قبلي خود که برنامه هسته‌اي صلح آميز ايران را خطر دانسته بود، ناچار گردد از همه کشورهاي جهان بخواهد تا در مسير توسعه اين برنامه همکاري کنند. در سالهاي اخير که بحث خروج و ورود آمريکا به برنامه اقدام جامع مشترک، محور مساعي 1+4 گرديده، سخن فقط آن نيست که با اين «برنامه توافق‌شده» چه بايد کرد، بلکه ساختار حقوق بين‌الملل براي دهه‌هاي متوالي با اين مسئله روبرو خواهد بود که با اهميت اثرگذار قطعنامه مدت‌دار 2231 و پيوست‌هاي آن چه کند

زندگی رزا لوگزامبورگ، زن انقلابی آلمانی، سرشار از دلبستگی، دل گسستن، نبرد در راه منافع طبقات تحت ستم، زندان، تبعید و درگیری بوده و در این راه با نوشتن آثاری ماندگار، نامی جاوید در میان زنان برجسته قرن بیستم برای خود رقم زده است. این اثر کتابی دقیق، ریز بینانه و پر نکته از زندگی این زن و همچنین جنبش ها و مبارزات سیاسی در اروپا در نیمه اول قرن بیستم است که علاوه بر رزا ما را با بسیاری از نام آوران و چهره های برجسته سوسیالیسم آشنا می کند.

کارل اشمیت (۱۹۸۵-۱۸۸۸) حقوقدان، نظریه‌پرداز و فیلسوف آلمانی است. او چهره‌ای مهم و تاثیرگذار در نظریه سیاسی و حقوقی قرن بیستم بود و مکتوبات بسیاری درباره «قدرت سیاسی» دارد.

او را هم هابز دوران جدید و هم پدرخوانده فلسفی نازیسم نامیده‌اند. اما چه چیزی باعث شد که او یکی از سرآمدان نظریه‌پردازی سیاسی و حقوقی در قرن بیستم باشد؟ پاسخ را باید در قدرت او در سخنوری و استدلال، آن‌هم در دفاع یا رد مواضع سیاسی مختلف یافت که گاه در دوره‌های مختلف تغییر می‌کرد.

کسی که «رمانتیسیسم سیاسی» را می‌خواند، هرگز نمی‌تواند تاثیر و قدرت استدلال‌ وی را نادیده بگیرد.

آثار اشمیت مورد توجه فلاسفه و نظریه‌پردازان سیاسی متعدی مانند والتر بنیامین، لئو اشتراوس، یورگن هابرماس، ژاک دریدا، هانا آرنت، جورجو آگامبن، آنتونیو نگری و اسلاوی ژیژک بوده است. بسیاری از آثار وی در ارتباط با نظریه ناسیونال سوسیالیسم مناقشه‌برانگیز شد.

رمانتیسیسم سیاسی پژوهشی‌ تاریخی است که همچون دیگر آثار اشمیت، نقد سیاسی بنیادینی را عرضه کرده است. وی در این اثر از مفهومی از عمل سیاسی دفاع می‌کند که استوار است بر مفاهیم خیر و شر، عدالت و بی‌عدالتی و حمله به انفعال سیاسی که معلول تجربه رمانتیسیسم سیاسی است.

اشمیت کتاب را با نقد نظریه عامه‌پسند رمانتیسیسم آغاز می‌کند که در آن رمانتیک، با ارجاع به موضوع‌های معینی درباره کشش عاطفی تعریف‌شده، سپس به اصول اساسی جنبش رمانتیک حمله می‌برد و تاکید ویژه‌ آن بر بنیان متافیزیکی رمانتیسیسم است و اینکه به همه حوزه‌های فرهنگ جنبه زیبایی‌شناختی می‌دهد. مباحث اصلی کتاب پیش‌زمینه‌ای است برای یورش اشمیت به رمانتیسیسم سیاسی و «شاعرانه‌سازی» ستیزهای سیاسی.

کتاب سه محور دارد؛ نخست حمله به مفاهیمی است که ریشه‌های جنبش رمانتیک بدان نسبت داده می‌شود. دومی، حمله به رمانتیسیسم سیاسی است که دربرگیرنده حمله گسترده‌تر به بورژوازی جدید اروپایی است، که اشمیت آن را حامل تاریخی جنبش رمانتیک می‌داند. سوم دفاع او از محافظه‌کاری سیاسی و رد این نگرش است که رمانتیسیسم سیاسی ذاتا با رمانتیسیسم پیوند دارد. اشمیت استدلال می‌کند که رمانتیک سیاسی با موقعیت‌ها ارتباط ندارد، بلکه با زیبایی‌شناسی ارتباط دارد.

مجموعه چهار جلدی «ره آورد اندیشه» شامل مجموعه مقالات حمید مولانا با نگاهی به تحولات و چالش های دنیای معاصر می باشد. مولانا در این مجموعه چهار جلدی مجموعه یادداشت های هفتگی خود را در روزنامه کیهان در دهه 80 و 90 به صورت موضوعی گردآوری کرده است. مجلد نخست از این مجموعه با عنوان «سقوط امپراطوری ها» به یادداشت های این استاد علوم ارتباطات در خلال سال 1371 تا 1376 می ‍ پردازد. دومین مجلد از این مجموعه که با عنوان «بیداری مردم» منتشر شده است نیز به یادداشت های تالیف شده وی در سال های 1377 تا 1383 اختصاص دارد. سومین جلد از این کتاب نیز با عنوان «آینده جهان» به مرور یادداشت های نوشته شده در سال های 1383 تا 1388 اختصاص یافته است. اسلام و بحران های جهانی معاصر در کنار مروری بر تاثیرات فراملی برخی رویدادهای جهان و ایران از مهمترین محورهای یادداشت های مولانا در این مجموعه است. چهارمین جلد از این مجموعه با عنوان «درس های تاریخ و الگوهای جدید» به مرور مقالات سال های 1389 تا 1391 می پردازد.