نویسنده این کتاب، سینتیا فریلند، متولد ۱۹۵۱ دکترای فلسفه دارد و متخصص در فلسفه، اخلاق و زیبایی یونان باستان است، در مطالعات اجتماعی انسانی دوره های فلسفی فمینیست را تدریس می‌کند. کتاب‌های اخیر او شامل: آیا این هنر است؟ بررسی فلسفی هنر معاصر( philosophical examination of contemporary art)؛ هستی شناسی و تفسیرهای فمینیستی از ارسطو (Feminist Interpretations of Aristotle, an anthology) ، و برهنگی و زامبی‌ها (The Naked the Undead) او استاد و رئیس بخش فلسفه است و به عنوان مدیر مطالعات زنان خدمت کرده است. (Ph.D.، دانشگاه پیتزبورگ) در کتاب اما آیا این هنر است نویسنده سعی کرده مباحثی که در دهه هشتاد میلادی در حوزه نظریات هنری مطرح شده را مورد بررسی قرار دهد. ساختار کتاب ابتدا سعی در توضیح بستر و میراث منطق زیبایی شناسی گذشته دارد. در این کتاب رابطه هنر و استاتیک، فرهنگ، تکنولوژی و اقتصاد بررسی شده است. گسترش دایره مفهوم هنر در نیم قرن گذشته باعث تلاش مضاعفی در حوزه فیلسوفان شده است؛ تا تعاریف گذشته را به روز کرده و این دایره را تا حدی وسیع نمایند. این وسعت از پی مطرح شدن بسیاری از آثار هنری است؛ که در مفاهیم و قالب‌های گذشته تعریف هنر از منظر فیلسوفان قرار نمی‌گرفت. مفاهیم مطرح شده در این کتاب و شیوه توصیف نگارنده کیفیت آموزشی این اثر را روز به روز بیشتر می‌کند. به واقع با نیاز دانشجویان و هنرمندان از درک تحول نظریه ها و تعاریف هنر این کتاب جایگاهی آکادمیک یافته است.

جان برجر (انگلیسی: John Berger؛ ۵ نوامبر ۱۹۲۶ – ۲ ژانویه ۲۰۱۷) منتقد هنری، فیلم‌نامه‌نویس، نویسنده، نقاش، رمان‌نویس، و روزنامه‌نگار اهل بریتانیا بود. وی در سال ۱۹۷۲ به خاطر رمان جی برندهٔ جایزه ادبی من بوکر شد. از ویژگی‌های اصلی آثار برگر می‌توان به رویکرد انتقادی و رادیکال وی در تحلیل آثار هنری، تاریخ و تمدن اشاره کرد که در طیف وسیعی از آفریده‌هایش از مقاله و داستان گرفته تا برنامه‌های تلویزیونی و مستند قابل مشاهده و پیگیری است. در سال ۲۰۱۵ بر اساس یک نظرسنجی که در روزنامه گاردین انتشار یافت، کتاب دربارهٔ نگریستنِ جان برگر به عنوان یکی از ۲۰ کتاب دانشگاهی که جهان را تغییر داده‌اند، انتخاب شد.

آرنولد هاوزر مورخ بریتانیایی هنر و فیلم، در سال ۱۸۹۲ در شهر تیمیشوار مجارستان چشم به جهان گشود. در دانشگاه‌های بوداپست وین، برلین و پاریس در رشته‌هایتاریخ هنر و ادبیات به تحصیل پرداخت. در سال ۱۹۱۸ درجه دکترای خود را از دانشگاه بوداپست درزیبایی‌شناسی رمانتیک آلمانی دریافت کرد. در اینجا به مقام استادی رسید و سپس مدیر شورای اصلاحات در آموزش تاریخ هنر شد. در پاریس از شاگردان هانری برگسنبود و از او تأثیرات بسیار پذیرفت. پس از جنگ اول جهانیو به دنبال پیروزی ضدانقلاب در مجارستان، آن کشور را ترک گفت و دو سال از عمرش را در ایتالیا به تحقیق دربارهٔ تاریخ هنر عصر باستان، هنرهای زیبا و هنر ایتالیا اختصاص داد. در سال ۱۹۲۰ به برلین رفت و در آنجا این نظریه را مطرح کرد که مسایل هنر و ادبیات اساسأ مسایلی جامعه شناختی اند. سپس در آثار ماکس وبر، آدولف گولد شمیت، ورنر زومبارت و ارنست ترویلج آلمانی و بعدها چندین جامعه‌شناس بزرگ آمریکایی به تحقیق پرداخت. در وین از ۱۹۲۴ تا ۱۹۳۸ در مسایل بنیادین هنر جدید فیلم تحقیق کرد که در نوع خود برای محققی پرورش یافته در سنت تحقیقات دانشگاهی آلمان تا آن روزگار، علاقه ای استثنایی به‌شمار می‌رفت. همان‌جا در یک شرکت فیلم‌سازی وینی استخدام و مدیر بازاریابی و تبلیغات شد، از سال ۱۹۳۳ تا سال ۱۹۳۶ عضو هیئت مشورتی سانسور فیلم و مدرس نظریه و فناوری فیلم در کالج وین بود. اما در سال ۱۹۳۸ هاوزر که بهودی بود مجبور شد آلمان را ترک گوید و راهی انگلستان شود.

کتابی را که پیش رو دارید به تقریب تمامی اطلاعاتی را که در فرش ایران مطرح است به صورت فشرده و موجز در دوره های تاریخ ایران پیش می‌کشد و مطالبی ارائه می‌گردد که گاهی برای نخستین بار است در ایران منتشر می‌شود. پژوهش جدی در تاریخ و هنر فرش بافی ایران بیش از یک قرن است که در جهان غرب شروع شده و با کاوش‌ها و پژوهش‌هایی که می‌شود مرتب بر دامنه اطلاعات آن افزوده می‌شود و مولفان فصل‌های کتاب ماحصل این اطلاعات را توأم با مراجعه به بسیاری از کتاب‌های نویسندگان سده‌های گذشته ایران و جهانگردانی که به ایران آمده‌اند گردآوری و منعکس نموده‌اند. لازم به یادآوری است نوشته‌ها در دهه 1980 انجام شده و در چند سال اخیر نظریه جدیدی درباره محل بافت فرش پازیریک ارائه گردیده و طبق این نظریه، بافته به جنوب شرقی قفقاز و ارمنستان (ایران باستان) نسبت داده شده است و از طرفی همین یکی، دو سال اخیر در شهر سوخته سیستان و بلوچستان در کاوش ها به انواع بافته‌ها (از جمله فرش) برخورده‌اند که قدمت فرش بافی در ایران را به هزاره‌ها قبل از فرش پازیریک می‌رساند.