«اسطوره ی تولد قهرمان» اتو رانک که در ابتدا در سال ۱۹۰۹ منتشر شد، تفاسیر روانکاوانه ای از داستان های اساطیری را به عنوان ابزاری برای درک روان انسان ارائه کرد.
رانک مانند مربی خود زیگموند فروید، اسطوره های شخصیت هایی مانند ادیپ، موسی و سارگون را با رویاهای مشترک مقایسه کرد و در هر دو یک تحقق نمادین میل سرکوب شده مشاهده کرد.
از نظر اتو رانک، این کتاب اولین کتابی بود که سعی در تفسیر روانکاوانه از اسطوره داشت: او در آن اعلام کرد که واقعیت روانشناختی مسئول سازماندهی آنچه توسط اسطوره یا داستان روایت می شود است. این اثر، «سنگ بنای» مطالعه روانکاوانه اسطوره‌شناسی، و به درخواست فروید نوشته شد، در واقع دیدگاه‌های اصیلی را در رویکرد روش‌شناختی به مسئله شکل‌گیری و عملکرد اسطوره‌ها باز کرد.
رانک با جدا شدن از تحلیل طبیعت گرایانه اسطوره شناسی، مطالعه خود را بر موازی بین رویا و اسطوره و بر مفهومی که فروید از «عاشقانه خانوادگی روان رنجورها» پیشنهاد کرده بود، پایه گذاری کرد.