در کتاب پیدایش در دوره پیش از طوفان، خنوخ پسر یارد و پدر متوشالح بود. جزئیات کمی در مورد خنوخ وجود دارد. ما می آموزیم که او 365 سال زندگی کرد، و سپس خنوخ "وفادارانه با خدا راه رفت، پس دیگر نبود، زیرا خدا او را گرفت" (پیدایش 5:24). این یادداشت مرموز به این معنا تفسیر شد که خنوخ به مرگ فیزیکی نمرده، بلکه خدا او را برای ادامه حیات در بهشت گرفته است. در متون سنتی، دیگر به او اشاره نشده است، اما او در دوره معبد دوم (450 قبل از میلاد - 70 پس از میلاد) به شخصیت اصلی تبدیل شد. اگر اناجیل را خوانده باشید، هم مفهوم و هم اشاره به عیسی ناصری به عنوان «پسر انسان» از کتاب های خنوخ گرفته شده...