نویسنده :   کارل یاسپرس

مترجم :   عزت الله فولادوند

" مسيحيت را متهم مي‌کنم. وحشتناک‌ترين اتهامي را که تاکنون دادستاني بر زبان آورده عليه آن اقامه مي‌کنم. به نظر من، مسيحيت نهايي‌ترين شکل قابل تصور فساد است... کليساي مسيحي هيچ چيزي را از فساد خود مصون نگذاشته... من مسيحيت را يگانه نفرين و لعنتي عظيم، يگانه تباهي ذاتي عظيم مي‌نامم... انسان بايد در هنگام مطالعه عهد جديد دستکش به دست کند. نزديکي به اين همه پليدي انسان را به اين کار وا مي‌دارد... در آن همه چيز ترس و بزدلي، خودفريببي و ديده بر خود فروبستن است... آيا باز بايد اضافه کنم که در سراسر عهد جديد فقط يک سيماي شاخص وجود دارد که انسان ناچار است به او احترام بگذارد؟ پيلات، حاکم رومي [که دستور داد مسيح به صليب کشيده شود]." و ديگر اينكه " الکل و مسيحيت دو مخدر بزرگ اروپا هستند." فردريک نيچه (۱۸۴۴-۱۹۰۰) اين‌گونه در باب مسيحيت قضاوت مي‌کند. با وجود چنين حکمي چگونه مي‌توان از نسبت ميان نيچه و مسيحيت سخن گفت؟

کارل ياسپرس فيلسوف اگزيستانسياليست مسيحي کاملا متوجه اين مسئله هست اما تصريح مي‌کند که مي‌خواهد نشان دهد که اين نيچه ضد مسيح چقدر مسيحي است. قصد او دعوت به ژرف انديشي درباره حمله‌هاي اوست و نه کند کردن لبه تيز اين حمله. از نظر ياسپرس فقط خواننده سطحي و ظاهربيني که تندروي پرخاشجويانه نيچه او را کور کرده ممکن است فقط عناد و دشمني با هر چيز مسيحي را در او ببيند. از نظر ياسپرس حمله نيچه به مسيحيت چيزي جز پديده‌اي سطحي نبوده است و او نمي‌توانسته آن را قطعي و نهايي و بي‌چون و چرا بداند. با چنين نگاهي ياسپرس قصد دارد تا نسبت ميان نيچه و مسيحيت را واكاوي كند.

«این کتاب بر تمامی آثاری که در نقد و تفسیر نیچه نوشته شده است، تفوق و ارجحیت دارد» سخنی است که توماس مان در وصف کتاب حاضر، اثر والتر کوفمان نوشت. کوفمان سه نقاب بر چهره‌ی نیچه می‌بیند: فیلسوف، روان‌شناس و دجال.  آنان که از روی بغض بر نیچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند، آنان که از روی حُب اما از ظن خود یار او شدند و حرف خود را بر زبان نیچه گذاشتند، آنان که آثارش را نخوانده به تفسیر افکارش کوشیدند و عاقبت، آنان که او را دیوانه انگاشتند، در دایره‌ی سخن و نقد والتر کوفمان قرار می‌گیرند و او منصفانه و محققانه نظرات هر یک را به ترازوی داوری می‌کشد. کوفمان، خواننده‌ی کتاب خویش را دعوت می‌کند که نیچه را باید در نوشته‌هایش، در تمامی نوشته‌هایش، خواند و دید. از نظر او کتاب‌های نیچه از همان نخستین اثر تا آخرین آن‌ها، در هماهنگی و استحکام کامل قرار دارد. از نظر او، نیچه ادیب‌ترین فیلسوف جهان معاصر است.»

سواتماراما در هاتايوگا پراديپيكا سخني از كنترل خويش و نظم به ميان نمي‌آورد و با اين گفته شروع مي‌كند كه شما بايد ابتدا كل بدن را خالص كنيد، معده، روده‌ها، سيستم اعصاب و ديگر سيستم‌ها را. يعني بايد ابتدا تمرينات نظافتي و پس از آن، آسانا و پراناياما را انجان دهيد. خودكنترلي و خودنظمي بايد از بدن شروع شود و اين خيلي راحت‌تر خواهد بود. آسانا و پراناياما در حقيقت همان نظم هستند و كامبهاكا يك نوع خودكنترلي است. در حالت پادماسانا براي 15 دقيقعه بنشينيد، اين يك خودنظمي است. چرا شما با ذهن خئد مي‌جنگيد؟ شما قدرت جنگيدن با ذهن خود را نداريد و اگر با افكار خود بجنگيد، در حقيقت عليه خود مي‌جنگيد.