نویسنده: ماری کرلی

مترجم: حسن شهباز

کرلی این کتاب را در سفر خود به پاریس به به ملت فرانسه تقدیم کرده است . داستانی شورانگیز که بر مبنای تاریخ شکل گرفته است .این کتاب سرگذشت عاشق پاک باخته ای را میخوانید که فقط به خاطریک خیانت, ولی در حقیقت به سبب میگساری و باده خواری , زندگانی مرفه خود را از دست میدهد و پس از یک سلسله جنایات و تبهکاری به غرقاب پستی و فنا سرنگون میگردد. این کتاب خواننده را به عوالم عجیب و هراس انگیز . به دنیاهای پر ماجرا و باور نکردنی و به دامان عشق و مستی و جنون و جنایت و آوارگی میکشاند .

نیمه شب بود،هواتاریک نبودولی ،ستاره ای نیزدرآسمان دیده نمیشد.سکوت سنگینی در”خلیج آلتن”حکمفرما بود.نه صدای باد نه صدای مرغان دریایی،شنیده نمیشد.آسمان و دریا ،بسان تابلوبسیار زیبایی رنگ آمیزی شده بود.

مرد جوان انگلیسی که” فیلیپ ارینگنون “نام داشت،درکنارساحل برتخته سنگی نشسته بودوبا شگفتی زیاد،آن منظره ی خیره کننده راتماشا میکرد.درحالی که به ساعتش که ۱۲ رانشان میداد ،نگاه میکردبا خود گفت : _واقعاباشکوه است!این بهترین چشم اندازی است که تا به حال دیده ام .فکرمیکنم دوستانم نیزبتوانندازداخل قایق،چنین منظره ی با شکوهی را ببینند.

سیاست ارسطو درباره خانواده و تدبیر منزل و بندگی و مالکیت و زناشویی، نظریات افلاطون و نقد حکومتهای اسپارت و کرت و کارتاژ، قانون اساسی و مسائل مربوط به آن، انواع گوناگون دموکراسی، الیگارشی، جمهوری یا حکومت حدوسط میان آن‌دو، علل انقلابات در حکومتها، روش تشکیل دموکراسیها، الیگارشیها، و روش پایدار داشتن آنها و درباره حکومت کمال مطلوب بحث می‌کند. مباحث سیاست بر مبنای روش استقرایی است و ارسطو به تاریخ و اوضاع و احوال و طرز حکومت کشورهای مجاور یعنی به واقعیات نظر دارد و تنها به دنبال توصیف مدینه فاضله نیست. اما با وجود این از استدلالات قیاسی و استنتاجات عقلی نیز دست برنمی‌دارد و بسیاری از نتایج را از اصول و مبادی متافیزیکی و اخلاقی استخراج می‌کند. ترجمه فارسی سیاست از روی دو ترجمه به زبان انگلیسی، یک ترجمه فرانسه، و یک ترجمه عربی انجام پذیرفته است. ارسطو (384 ـ 322 یا 321 ق.م) فیلسوف یونانی معروف به معلم اول در استاگیرا متولد شد و در ائوبویا درگذشت. یکی از بزرگترین فلاسفه و دانشمندان و واضع علم منطق شمرده می‌شود. شاگرد افلاطون بوده، بعداً معلم اسکندر مقدونی شد. از آثار او :ارغنون، سیاست، اخلاق نیکوماخوس، کتاب خطابه و فن شعر است.

شاه عباس یکم (زادهٔ ۹۷۸ ه‍. ق)، معروف به شاه عباس بزرگ ، نام‌دارترین پادشاه دورهٔ صفویان است. او فرزند شاه محمد خدابنده و پنجمین شاه از دودمان صفوی است که از سال ۹۹۶ ه. ق تا زمان مرگ بر ایران به مدت بیش از ۴۲ سال با اقتدار شهریاری نمود. او به معماری، موسیقی، نقاشی و شعر علاقه داشت و میدان نقش جهان، عالی‌قاپو، بخش‌هایی از عمارت چهل‌ستون، چهارباغ و پل‌های سی‌وسه‌پل و خواجو بر روی زاینده رود از آثار به‌جای مانده از دوران سلطنت وی هستند. شاه عباس فردی سخت گیر و جدی بود. هیچ گونه رحمی با متخلفین نداشت و با مجازات‌هایی بسیار سخت با آنان برخورد می‌کرد و این کار او باعث امنیت در جاده‌ها و شهرها شد.

شاه عباس هنگامی به سلطنت رسید که غرب و شمال غربی ایران در تصرف دولت عثمانی بود و همچنین در شمال شرق ایران نیز خراسان جولان‌گاه ازبک‌ها شده بود. در داخل کشور نیز طی ۱۲ سال پس از مرگ شاه تهماسب و در دوران پادشاهی شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده، قدرت شاه کاهش پیدا کرده بود. دسته‌بندی‌های قبیله‌ای قزلباشان مجدداً به شکل افزاینده‌ای بروز کرده و دوگانگی میان ترکان و تاجیکان (مردم غیر ترک) شدت پیدا کرده بود. در نتیجه این چند دستگی، هر یک از مقامات دولتی در اندیشه منافع و قدرت خویش بود و کشور دچار هرج و مرج گردیده بود. شاه عباس با اولویت بندی مشکلات متعدد توانست در طول سلطنتش سلسله صفویه را به اوج قدرت، شکوه و عظمت برساند.

عباس میرزا به همراه علی‌قلی‌بیگ گورکان شاملو در جنگ‌های خراسان، محاصره قلعه نیشابور، محاصره قلعه تربت و نبرد تیرپل علیه پدرش شاه محمد خدابنده (شاه وقت) جنگید. وی در هجده سالگی قزوین را متصرف شد و در نهایت خود را شاه ایران خواند.

 در كتاب دیوید بلو به بررسي حيات سياسي ــ فکري شاه‌عباس و پيامد اقدامات او در ايران، خاورميانه و اروپا مي‌پردازد.