ادبیات هر ملت و قومی بازتاب آراء و اندیشه ها و نشان ژرفای دانایی آنهاست و جهانیان به نیکی دریافته اند که مدنیت و هویت و اعتبار هر ملتی از رهگذر میراث فرهنگ مکتوب آنها قابل مشاهده است، و ایران بزرگ و سرشار از افتخار، در میان سایر تمدنهای نو و کهن دنیا قامتی افراشته تر از دماوند را در حوزه علم و ادب و فرهنگ و هنر در پیش روی جهانیان قرار داده است.

آسمان ادب این مرز و بوم پر از ستاره های درخشانی است که در منظومه آفرینش فخرآفرین زندگانی بنی آدم اند. زنان و مردانی از این دیار عمر خود را برای حفظ این میراث لایزال به پای عبارتها و واژه ها گذاشتند و در انجام یافتن تحقق این رسالت مهم، خود نیز به ستاره ای درخشنده و آثارشان به میراثی گرانبها تبدیل گردید. فقید سعید رضا قلیخان هدایت از جمله بزرگانی است که بیش از سی سال از زندگی پربار خود را صرف جمع آوری اسناد و مدارک ادیبان ایران و تحقق و پژوهش در احوال ایشان کرد و با همت قابل ستایش خود آخرین و جامع ترین تذکره شعر و ادب فارسی را از زمان ابوالعباس مروزی تا سال 1284 ه.ق تحت عنوان مجمع الفصحاء برای اهالی علم و ادب و فرهنگ فارسی به یادگار گذاشت.