تشویق دولت به بچه‌دار شدن بیشتر خانواده‌ها با وعدهٔ اعطای آپارتمان، تلویزیون، ماشین لباسشویی و …، و متعاقب آن مشکلات اقتصادی و اجتماعی خانواده‌های پرجمعیت کارگری اسکان داده شده در شهرک‌های حومهٔ شهر پاریس (HLM) در دههٔ ۶۰ میلادی از مضامین اصلی این رمان است که از زبان راوی اول شخص داستان که دخترکی نوجوان به نام ژوزیان است نقل می‌شود. او که فرزند اول خانواده‌ای شلوغ است، به دلیل کمبود مهر و محبت از طرف پدر و مادر همیشه گرفتار، جذب برخوردهای سطحی ولی به ظاهر عاطفی بیرون از خانه می‌شود و پس از احساس لذت شدید از برقراری اولین رابطهٔ جنسی با یک پسر هم سن و سال خود، به دور از چشم والدین در پی تکرار این احساس لذت با چند مرد مسن‌تر برمی‌آید که در شهرک کارگری به نوعی بر سر راهش قرار می‌گیرند و او مجذوب نوع برخورد خاص آنها می‌شود و سرانجام پس از گذشت مدتی با یکی از آنها ازدواج می‌کند.

ابوالحسن نجفی کتاب بچه‌های کوچک قرن را با شهامت بسیار به فارسی ترجمه کرد و در سال ۱۳۴۴ توسط انتشارات نیل در تهران به چاپ رساند. ترجمهٔ فارسی این کتاب پس از گذشت چند سال، به رغم اقبال عمومی و شهرت مترجم، به دلیل محتوا دیگر مجوز تجدید چاپ در ایران نگرفت.

در ابتدای این رمان جمله ای از کوروش کبیر نقل شده که آن را برایتان می نویسم : «من از مردمی که در میدان جمع می شوند تا به قید قسم به یکدیگر دروغ بگویند ٬ هیچگاه باکی نداشته ام !

نویسنده در این کتاب به شرح و توصیف تحولات دوره رضاخان و تاثیر این تحولات بر گروه ها و طبقات مختلف اجتماعی چون زنان و کودکان می پردازد. وی از طریق به چالش کشیدن نظام ارباب رعیتی و سنتی در برابر طبقه سرمایه داری داستانی می نویسد که می توان از آن به عنوان یک سند اجتماعی تعبیر کرد. بعد از جدال فراوان سرانجام آقای "اصلانی" -ارباب شریفجان- به کمک رعیت ها و اهالی "شریفجان" که نمادی است از ایران، موفق می شود بر "سرهنگ جهانسوز" نماینده طبقه سرمایه داری غلبه کند.

داستان حاضر با توصیفی از منطقه 'شریفجان 'آغاز می‌شود; منطقه‌ای که در کنار کویر واقع شده و راه آهن سراسری از دو فرسخی آن می‌گذرد .فضای داستان مربوط به وقایع بعد از مشروطه است .در این داستان خانواده اصلانی با وجود حرمت و قدمت آبا و اجدادی در حال ورشکستگی است' .فرهاد 'فرزند میرزا اصلان خان, شخصیت اصلی داستان است که وقایع زندگی او با توصیفی از فضای رمان درهم می‌آمیزد.

...برای دوست داشتن باید دل داشت که ما داریم ، باید دلت مثل دل دریا باشد . بزرگ و سخی . ما دل دریا داریم . این روزها همه چیز امکان دارد . گرسنگی چیزی نیست که بشود قایمش کرد . ولی مثل این است که بعضی ها می توانند بی صدا بمیرند . شاید نای نعره زدن نداشته باشند . بعضی وقت ها نعره زدن هم دردی را دوا نمی کند .