هرودوت (480 ـ 425 پ. م) اهل هاليكارناس بود. اين شهر از بخش هاي يوناني نشين امپراتوري هخامنشي به شمار مي رفت. از همين رو است كه بسياري هرودوت را شهروندي ايراني مي شناسند. او اثر تاريخي بزرگ خود را در 9 كتاب و در زمان فرمانروايي «پريكلس» در آتن نوشت.

هرودوت در كتاب اول و دوم سرگذشت كوروش بزرگ و در كتاب سوم داستان كمبوجيه و رفتن او به مصر و سرانجام او را گزارش مي كند. كتاب چهارم و پنجم و ششم درباره داريوش بزرگ است و كتاب هاي هفتم و هشتم و نهم داستان لشكركشي خشايارشا به يونان را دربردارد.

 با آنكه هرودوت گرايش به افسانه گويي دارد اما ارزش اثر او را نمي توان ناديده گرفت. چه بسا اگر كتاب هرودوت از ميان مي رفت، آگاهي ما درباره تاريخ باستاني ايران (دوره مادها و هخامنشيان) كمتر از آنچه بود كه اكنون مي دانيم. از اين رو از ساليان پيش تلاش هايي براي برگردان تاريخ هرودوت به فارسي انجام شده است.