در حال نمایش 2 نتیجه

نمایش 9 24 36

شبیه یک شرح حال

تومان

آکیرا کوروساوا

ترجمه: امید روشن ضمیر

در سال 1980، کوروساوا با الهام از خاطرات یکی از قهرمانان خود، ژان رنوار، شروع به انتشار سریال زندگی نامه خود با عنوان Gama no Abura ("روغن وزغ"؛ مرهم سنتی ژاپنی برای اهداف پزشکی کرد). در ترجمه‌های انگلیسی، معمولاً از عنوان فرعی کتاب Jiden no Yō na Mono ("چیزی شبیه زندگینامه") به عنوان نام کتاب استفاده می‌شود. این کتاب به دوره ای از تولد کارگردان تا برنده شدن شیر طلایی برای راشومون از جشنواره فیلم ونیز در سال 1951 می پردازد. دوره از 1951 تا 1980 پوشش داده نشده است. عنوان کتاب اشاره ای به افسانه ای است که بر اساس آن، اگر وزغی تغییر شکل یافته را در جعبه ای پر از آینه قرار دهیم، چنان از انعکاس خود می ترسد که شروع به عرق کردن می کند و ظاهراً این عرق خواص دارویی داشته است. کوروساوا خود را با وزغ مقایسه کرد که نگران این بود که در فرآیند نوشتن داستان زندگی‌اش به «بازتاب‌های» چندگانه‌اش فکر کند.

این کتاب دارای 54 فصل است که اوایل کودکی کوروساوا را تا سال‌های نوجوانی‌اش نشان می‌دهد، جایی که او خاطرات دوران مدرسه، زمان‌هایی که با برادر بزرگ‌ترش گذرانده، و زلزله بزرگ کانتو و ویرانی‌های پس از آن را به یاد می‌آورد.

در سن 25 سالگی، اندکی پس از خودکشی برادر بزرگترش هیگو، کوروساوا به آگهی استخدام دستیاران کارگردان جدید در استودیوی فیلمبرداری Photo Chemical Laboratories، معروف به P.C.L پاسخ داد. (که بعداً به استودیوی اصلی Toho تبدیل شد) و متعاقباً با چهار نفر دیگر برای این موقعیت پذیرفته شد.

کوروساوا در طول پنج سالی که دستیار کارگردان بود، زیر نظر کارگردانان متعددی کار کرد، اما مهم‌ترین شخصیت در پیشرفت او کاجیرو یاماموتو بود. از 24 فیلم خود در دوران پس از میلاد، در 17 فیلم زیر نظر یاماموتو کار کرد. یاماموتو استعداد کوروساوا را پرورش داد و او را مستقیماً از دستیار سوم کارگردان به دستیار کارگردان پس از یک سال ارتقا داد. مسئولیت‌های کوروساوا افزایش یافت و او در کارهای مختلف از ساخت صحنه و ساخت فیلم گرفته تا پیشاهنگی مکان، پرداخت فیلمنامه، تمرین، نورپردازی، دوبله، تدوین و کارگردانی واحد دوم کار کرد. در آخرین فیلم کوروساوا به عنوان دستیار کارگردان، اسب (1941)، کوروساوا بیشتر تولید را بر عهده گرفت، زیرا یاماموتو مشغول فیلمبرداری فیلم دیگری بود.

در قسمت بعدی کتاب، کوروساوا از تولید فیلم های اولیه خود به عنوان کارگردان، از جمله سانشیرو سوگاتا، زیباترین، فرشته مست، سگ ولگرد و راشومون بازگو می کند.

گلن گری گلن راس

11,000 تومان

نام نویسنده : دیوید مامت

نام مترجم : امید روشن ضمیر

دیوید آلن مامیت (به انگلیسی: David Alan Mamet) (متولد ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷)نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و کارگردان آمریکایی است. مامیت به معبد خدایان نمایش‌نامه‌نویس این قرن تعلق دارد؛ هیچ نمایشنامه‌نویس آمریکایی دیگری، جز «تنسی ویلیامز»، با این وسعت به جلو نرفته است. او تجربه شخصی خودش را پیرامون روابط معلول خانوادگی و جهان جنایت زیرزمینی آمریکایی می‌نویسد تا بتواند درام‌های بسیاری خلق کند. دیوید مامیت ۲۲ نمایشنامه، شش مجموعه مقاله، دو رمان و ۱۴ فیلمنامه، که پنج فیلمنامه را خودش کارگردانی کرده بود- نگاشته است.

جان لار او را مردی کوچک ولی با ساختاری مقتدر یافته است، که جدیتی را به شکل ثابت و مشخص تحمیل می‌کند، تا جایی که «اد کورن» به او نشان «مامیت مستحکم» را می‌دهد.

مامیت موفق به دریافت جایزه پولیتزر برای نویسندگی نمایشنامهٔ گلن‌گری گلن راس (۱۹۸۲) (به انگلیسی: Glengarry Glen Ross) و فیلمنامهٔ فیلم سرعت شخم‌زدن (۱۹۸۸) (به انگلیسی: Speed-the-Plow) شده است.

دو زن درباره ی دشواری ارتباط با مردان سخن میگویند و دو مرد هم به جز جنسیت چیزی در سر ندارند.یکی از زنان به نام «جن»که در یک مهدکودک کار میکند...