تائوئیسم یک فلسفه و دین باستانی چینی است که به مؤمنان آموزش می دهد که چگونه وجودی در هماهنگی با کیهان داشته باشند.
تائوئیسم (که دائوئیسم نیز خوانده می شود) یک دین و فلسفه از چین باستان است که بر باورهای عامیانه و ملی تأثیر گذاشته است. تائوئیسم به فیلسوف لائوتسه مرتبط است که در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کتاب اصلی تائوئیسم، تائو ته چینگ را نوشت. تائوئیسم معتقد است که انسان ها و حیوانات باید در تعادل با تائو یا جهان زندگی کنند. تائوئیست ها به جاودانگی معنوی معتقدند، جایی که روح بدن پس از مرگ به جهان می پیوندد.
تائو ته چینگ یا «راه و قدرت آن» مجموعه‌ای از شعر و گفته‌های مربوط به قرن‌های سوم و چهارم قبل از میلاد است. که افکار و اعمال تائوئیستی را هدایت می کند. در حالی که به طور سنتی اعتقاد بر این است که نویسنده فیلسوف لائوتسه است، شواهد کمی وجود دارد که لائوتسه اصلا وجود داشته است. در عوض، تائو ته چینگ مجموعه ای از گفته های قبلی بسیاری از نویسندگان است. این کتاب به دلایل فرهنگی و سیاسی با فیلسوف لائوتسه منشأ یافت. لائوتسه گاهی اوقات به عنوان تصویر تائو یا یک خدا شناخته می شود و به آن موقعیت افسانه ای داده می شود.
تعریف تائو (یا دائو) دشوار است، اما گاهی اوقات به عنوان راه جهان شناخته می شود. تائوئیسم می آموزد که همه موجودات زنده باید در یک حالت هماهنگ با جهان و انرژی موجود در آن زندگی کنند. چی، یا کی، انرژی موجود در همه چیز در جهان هستی و هدایت آن است. تائو ته چینگ و دیگر کتاب‌های تائوئیستی، راهنمایی‌هایی برای رفتار و روش‌های معنوی زندگی در هماهنگی با این انرژی ارائه می‌کنند. با این حال، تائوئیست ها به این انرژی به عنوان یک خدا اعتقاد ندارند. در عوض، خدایان به عنوان بخشی از باورهای تائوئیستی وجود دارند که اغلب از فرهنگ های مختلف موجود در منطقه ای که اکنون به نام چین شناخته می شود، معرفی شده اند. این خدایان مانند همه موجودات زنده بخشی از تائو هستند. تائوئیسم دارای معابد، صومعه ها و کشیشان است که برای جوامع خود هدایایی می دهند، مراقبه می کنند و مراسم دیگری را انجام می دهند.
یکی از ایده های اصلی تائوئیسم، اعتقاد به تعادل نیروها یا یین و یانگ است. این ایده‌ها نشان‌دهنده جفت‌های منطبق مانند نور و تاریکی، گرم و سرد، کنش و بی‌عملی هستند که با هم به سمت یک کل جهانی کار می‌کنند. یین و یانگ نشان می دهد که همه چیز در جهان به هم متصل است و هیچ چیز به خودی خود معنی ندارد.
تائوئیسم در قرن هشتم میلادی به عنوان دین سلسله تانگ معروف شد. در قرون بعدی در کنار بودیسم و آیین کنفوسیوس (دیگر دین فلسفی) وجود داشت. با این حال، در طول تسلط کمونیست ها در سال ۱۹۴۹، تائوئیسم، کنفوسیوس و سایر ادیان ممنوع شدند. این امر باعث کاهش عمل تائوئیسم در چین شد. بسیاری از تائوئیست های مدرن در تایوان زندگی می کنند، اگرچه اصلاحات اخیر در چین تعداد تائوئیست های چینی را افزایش داده است.