نامِ “انگیزۀ آفرینندگی” را نویسنده از آن رو بر این کتاب گذاشته که امیدوار است شرحش از فراگردِ پُر تکاپویِ هنر به خواننده بگوید که آفرینشگریِ هنری هر آینه بخشی گوهرین از “انسان بودن” است، و از همان روزگارانِ پیشتاریخی همواره جایگاهی گرامی و ارجمند در جانِ آدمی داشته است. برتریِ کتابِ حاضر بر بسیاری از همتاهایش در آن است که افزون بر نگارگری و پیکره سازی و معماری، چهار عرصۀ هنرهایِ نمایشی، موسیقی، سینما، و رقص را زمینۀ پژوهشِ خود می نهد. حُسنِ دیگرِ کتاب این است که نویسنده پیش از درآمدن به حیطۀ خاصِ هنرهایِ یک روزگار یا یک سرزمین، سخنی عام می آورد دربارۀ اوضاع اجتماعی، حال و هوایِ روحی و ذوقی، اندیشه هایِ هنر شناختی، و جلوه هایِ ادبی و فلسفیِ آن روزگار و آن سرزمین.

کتابِ انگیزۀ آفرینندگی به ویژه درخورِ هنر پژوهان است، زیرا نویسنده در پایانِ هر فصل ایشان را به پرس و جو و کاوش در ساحتهایِ گونه گونۀ هنر و اندیشه فرا می خواند.