قیام اسپارتاکوس در سال ۷۳ پیش از میلاد آغاز شد.اسپارتاکوس از اهالی شمال دریای اژه و از مردم تراسی بود. وی در جنگی اسیر ارتش روم شد و سپس به جمع گلادیاتورها پیوست. در رم در مرکز آموزشی گلادیاتورها (که در آن بردگان را برای مبارزه با یکدیگر آماده می‌کردند) کار می‌کرد. در پی ظلم و ستمی که بر بردگان در روم باستان وارد می‌شد، اسپارتاکوس دست به قیام گسترده‌ای زد و در راه آزادی بهمراه بردگانی که به او پیوسته بودند، به پیروزی‌های بزرگی نیز دست یافت.

نوآ گوردون

ترجمه: جواد سیداشرف

این کتاب پرفروشترین کتاب جهان طی سال های 1988-1991 بوده است . داستان حکایت یک جوان انگلیسی است که از شهر لندن به ایران و شهر اصفهان میرود . درمحضر حکیم الحکما ابن سینا علم طب را فرا می گیرد . پا به پای حکیم به درمان بیماران می پردازد و تا نزدیکی وفات ابن سینا همراه وی است . مقدمه کتاب فضای داستان را بخوبی ترسیم کرده است . بخشی از آن را با هم می خوانیم : ...قرن یازدهم میلادی اوج قرون وسطای اروپا و دوران رواج استبداد کلیسا و حاکمیت جهل و خرافه بر مغرب زمین است . دورانی است که نه تنها تاسیس دانشگاه و تلاش برای اعتلای دانش جرم محسوب می شود , بلکه حتی رفتن به مدارس مسلمانان و کسب علم از محضر آنان نیز گناه است و مستوجب اعدام می گردد . در جهانی چنین تیره و تار نوجوانی در لندن زندگی می کند که به کمک موهبتی مرموز و خداداد , به نحوی خارق العاده مستعد فراگیری صناعت طب است . در چنان حضیضی از ضلالت و نادانی , ناگهان شهرت مدارس طب در بلاد اسلامی و آوازه ابن سینا بزرگترین حکیم جهان به گوش این نوجوان می رسد و او به تبعیت از یک انگیزه ناشناس نیمی از جهان را پشت سر می گذارد تا به دستبوس شیخ الرئیس برود . با تمام وجود و با استعدادی سرشار و خداداد از این چشمه فیاض کسب علم می کند و سپس به موطن خود باز می گردد . زمینه تاریخی این داستان به دنبال تسلط وایکینگ ها و تسلط غزنویان در ایران بر می گردد . نویسنده با استفاده از کتب تاریخی رایج برای کتاب خود استخوان بندی تاریخی مناسبی پدید آورده و داستان خود را بر چارچوب آن گسترده است . بسیاری از حوادث کتاب ساخته ذهن نویسنده است . تنها شخصیت واقعی ماجرا همان ابو علی سیناست که با درخشندگی خاصی مطرح شده است . برخی توصیف ها درباره شهر اصفهان و آداب و رسوم اجتماعی با دوران زندگی ابن سینا مطابقت کامل ندارد و شرح بیمارستان و مدرسه اصفهان نیز بر اساس الگوی بیمارستان بزرگ عضدی در بغداد شکل گرفته است . نویسنده با تخیل خلاق خود تصویری زنده از زندگی وتلاش انسان ها را در یک هزار سال پیش در قالب داستانی مهیج و پر حادثه ترسیم می کند . خواننده را به دنیای دلاکان , شعبده بازان , سفر با شتر در کویر , جادو گران و می برد و با جهانی رنگارنگ و در عین حال ملوس آشنا می کند.

نویسنده: جرج پی. کوچ

مترجم: ذبیح الله منصوری

كاترين دوم كه بعدها ملقب به كاترين كبير گرديد، شاهزاده خانمي از يكي دربارهاي كوچك كشور آلمان بود كه بر حسب توصيه فردريك پادشاه پروس به دربار روسيه راه يافت و به عقد ازدواج پطر سوم خواهرزاده ملكه اليزابت، امپراطريس روسيه درآمد. پطر سوم كه مردي كم عقل و سفيه بود پس از آن كه به عنوان امپراطور تاج شاهي كشور روسيه را بر سر نهاد، با اعمال و حركات غير منطقي خود طوري عرصه را بر روحانيون، نظاميان و آحاد مردم آن كشور تنگ كرد كه همگي بالاتفاق خواهان عزل وي شدند و متعاقب اين امر كاترين با همدستي عده‌اي از درباري‌ها و نظاميان با انجام يك كودتا، پطر را عزل و خود به عنوان كاترين دوم ملكه روسيه تاج‌گذاري كرد. پس از آن سرتاسر زندگي كاترين تا زمان مرگش صرف لهب و لعب و شهوتراني گرديد و در اين راه پوتم كين صدراعظم مقتدر آن كشور، يار و نديم او بود.

نویسنده: آلفرد لابی ار

مترجم: ذبیح الله منصوری

دوره صفویه، از نظر تحول سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بدون شک از مهم‌ترین ادوار تاریخ کشور ایران است. صفویه خاندانی بودند که ایران را بار دیگر ملتی متکی به خود، توانا، متحد و نیرومند گردانیدند و آن را به صورت یکی از کشورهای مهم دنیای آن روز درآوردند. بدون شک یکی از مهم‌ترین مهره‌های سیاسی این خاندان، شاه اسماعیل اول، نخستین فرمانروای این سلسله است که در سن پانزده سالگی زمام امور ایران را به دست گرفت. وی در آغاز کودکی با مصایب بسیار خو گرفت و در دامان چند تن از مریدان و صوفیان فداکار خاندان صفوی تربیت شد. در نتیجه بی‌باک وجسور و حادثه‌جوی بار آمد. شاه اسماعیل به نیروی صفات خوب و بدی که داشت، همه مخالفان خود را مرعوب کرد و پس از تصرف شروان، ارمنستان و آذربایجان در تبریز به سلطنت نشست و مذهب شیعه دوازده امامی را مذهب رسمی ایران اعلام کرد. او هم‌چنین موفق شد از نفوذ دولت عثمانی به خاک ایران جلوگیری کند. در کتاب حاضر، حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شاه‌اسماعیل صفوی با نگرشی بر خصوصیات جسمی، روحی، ذوقی، اخلاقی، مذهبی و روابط او با دول خارجی بررسی شده است. آن‌چه بر اهمیت کتاب حاضر افزوده، دسترسی نگارنده‌ به منابع، مدارک، اسناد و کتب معتبر و دست اول است.

الکساندر دوما

مترجم: ذبیح الله منصوری

رمان «غرش توفان» ادامه ی رمان: «ژوزف بالسامو» و شرح تاریخ فرانسه، در زمان «لوئی شانزدهم» و نحوه ی شکل گیری، و در پایان رخداد انقلاب کبیر فرانسه، در قالب یک داستان است. واگویی نمونه نگارش از متن: «دوک حیرت زده برگشت، و چشمش به خانم دوپاری افتاد، و با مسرتی زیاد، که معلوم نبود طبیعی، یا ساختگی است، گفت: آه... کنتس عزیز، شما مثل همیشه زیبا و شاداب هستید، و متشکرم که، از همه زودتر آمدید. دوپاری گفت: دوست عزیز، من تقریبا از سرما منجمد شده ام. دوک گفت: خواهش میکنم به بودوار تشریف بیاورید. دوپاری، با غمزه ای ملیح گفت: آخر من چطور با شما تنها، در بودوار باشم؟ در این هنگام، صدای دیگری شنیده شد، که گفت: تنها نیستید، بلکه سه نفر میباشید»...؛ پایان واگویی

کالین فالکنر

مترجم: جواد سیداشرف

...داستانی بزرگ و مهیج در باره سقوط ونابودی یک امپراطوری آبادان... در آغاز قرن شانزدهم«موته کوزاما»_سلطان قدرتمند آزتک_نه تنها بر قوم خود،که بر تمام اقوام سرزمین مکزیک حکمرانی میکرد. در سال ۱۵۱۹ ناوگانی از کشتی های اسپانیایی تحت فرماندهی «ارنان کورتس»به سواحل مکزیک رسید،درآن زمان هنوز هیچ کس نمی دانست که ورود این ناوگان سرآغاز یک جنگ خونین ومصیبت بار و نقطه آغاز فتح سرزمین متمدن مکزیک به دست غارتگران اسپانیایی خواهد بود. «کورتس»با انگیزه کشف طلا و کسب قدرت،با اراده ای آهنین سربازانش را در جنگ با بومی ها رهبری کرد... فتح مکزیک تنها با رهبری«کورتس»محقق نشد،«مالی»_دختر زیبای آزتک_که به عنوان مترجم و رابط میان اسپانیایی ها و بومیان مهیکا در خدمت «کورتس»بود،در این پیروزی سهم به سزایی داشت،«مالی»با این تصور که«کورتس»همان خدایگان غایب امپراطوری «توریان»ونجات بخش اقوام تحت ستم مکزیک می باشد،با همه توان به یاری او شتافت اما هنگامی به اشتباه خود پی برد که از آن همه عظمت و شکوه چیزی نمانده بود و در اینجا بود که«مالی» نفرین خود را نثار«کورتس»کرد و....

نویسنده: عبدالحسین خان سپهری - عبدالحسین نوایی

مرحوم دکتر نوایی در مقدمه مرآت الوقایع می نویسد: «این نکته جالب است که تواریخ مربوط به مظفرالدین شاه ناقص مانده است، از جمله افضل التواریخ فقط تا 1316 و منتخب التواریخ تا 1322 و مرآت الوقایع مظفری تا 1316 است و بقیه ندارد. یادداشتهای ملک المورخین از سال 1320 تا چند ماه به مشروطیت و مرگ مظفرالدین شاه است؛ گویی روزگار نخواست برای او تاریخی تمام و کمال یادگار بگذارد .

اگرچه اطلاعات کتاب مزبور کامل نیست، ولی نکات تازه و مطالب سودمندی، در مورد بروز جنبش مشروطه در آن وجود دارد که در دیگر منابع یافت نمی شود. به خصوص در مورد مهاجرت اول علما (مهاجرت صغری) و ایستادگی علما در مقابل عین الدوله و درخواست حکومت مشروطه و اقدام به تدوین قانون از روی قانون شرع .

داستان مشروطه در یادداشت‌های نویسنده، شور و حالی دیگر و نکته‌های بسیار دقیقی دارد که در جاهای دیگر یافت نمی‌شوند؛ چنان که او هشت ماه پیش از تحصن مردم در سفارت انگلیس، به این موضوع اشاره می‌کند که می‌خواهند در سفارت بست بنشینند و حتی به رغم دیدگاه کسانی که در باره کلمه مشروطه گفته‌اند و می‌گویند که از «چارت» انگلیسی گرفته شده است یا کسانی که آن را از ساخته‌های عثمانی یا تلقین‌های سفارت انگلستان می‌پندارند، آن را در برابر حکومت مطلقه و در پی گزارش در باره رویدادهای سال‌های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵ (سال شکست روسیه از ژاپن و ناتوانی تزار نیکلای دوم در برابر دومای روسیه و دادن آزادی‌های نسبی به جامعه روسیه و مجلس دوما و...) به کار می‌برد.

نویسندگان تاریخ مشروطیت مانند کسروی و ملک زاده و امیر خیزی و... ، سال‌ها پس از جنبش مشروطه و سپری شدن فراز و نشیب‌ها و رخ نمودن زشتی‌ها و زیبایی‌ها و پی آمدهای نیک و بدش، به گرد آوری مطالبی در این باره و نوشتن رویدادها دست زدند و از این رو، در باره آن رویدادها به آسانی می‌توانستند داوری کنند، اما ملک المورخین، بی خبر از اینکه چنین سر و صداها و کشت و کشتارها، فصل تازه‌ای در دفتر تاریخ ایران خواهد گشود و آن کوشش‌ها و جنبش‌ها به کجا خواهد انجامید، رویدادها را روز به روز نوشته و آنها را همراه با دیگر رخدادهای بی اهمیت آن روزگار در ایران و دیگر کشورها، گزارش کرده است. وی، رویدادها را نه درآمدی برای رخدادی بزرگ و تاثیر گذار در بدی یا خوبی زندگی مردم، که پیش آمدهای روزانه می‌دید. باری، نوشته‌های وی بسیار ارزش مند و گران مایه‌اند؛ زیرا هم زمان با رویدادها نوشته می‌شدند و نویسنده خود اهل دانش و از جناح‌ها و دسته‌های مستبد یا مشروطه خواه بر کنار بود و پیوندهای پنهان و آشکاری با هیچ یک از آنان نداشت.

وی، در آن بخش از یادداشت هایش که آن را به مظفر الدین شاه پیش کش کرد، «تاریخ وقایع و حوادث ده ساله» سلطنت او (۱۳۲۴- ۱۳۱۳) را گرد آورد و افزون بر این، به گزارش در باره «هیئت تاریخی دولت ایران و شخص سلطنت» پرداخت. این بخش با یاد آوری تبار و نیاکان و «اجداد تاج دار» این شاه و سرگذشت آنان آغاز می‌شود و پس از گزارش‌هایی در باره چندی و چونی «وزارت خانه‌ها و ادارات دولتی»، «هیئت، علوم و صنایع و شریعت و آیین و وضع زندگانی اعلا حضرت همایونی» و «بخشش و مکرمت پادشاهی» و عرضه سیاهه‌ای از والیان و حاکمان شهرهای ایران در آن زمان (ساختار سیاسی آن روزگار)، به بازگویی ویژگی‌های شخص شاه مانند نطق و قلم و خطابه هایش می‌پردازد و با گزارش‌هایی در باره لقب‌ها و منصب‌های درباریان و کارگزاران شاه و عزل و نصب‌های آنان و رویدادهای طبیعی و اوضاع اقتصادی و اجتماعی آن روزگار دنبال می‌شود.

هم چنین، یادداشت‌هایی کوتاه و بلند در باره سفرهای داخلی و خارجی شاه و آمد و شد صاحب منصبان دیگر کشورها به ایران، در این اثر وجود دارد که در آنها اوضاع شهرهای ایران و ویژگی‌های مردمانشان و رویکردها و سیاست‌های بین المللی شاه ایران در آن روزگار با همتایانش گزارش می‌شود.