نام نویسنده : ماریون وودمن

نام مترجم : آزاده کامیار

ماریون وودمن (به انگلیسی: Marion Woodman) (زاده ۱۵ آگوست ۱۹۲۸) نویسنده اسطوره‌ساز و چهره شاخص فعال امور زنان است.

او زاده شهر لندن در ایالت انتاریوی کانادا است.

آثار او در زمینه روانشناسی زنان با تمرکز بر روح و روان آنان خوانندگان بسیاری دارد.

علاوه‌ بر این او به‌عنوان یک شاعر و سخنران بین‌المللی نیز شناخته می‌شود.

پائولا هاوکینز

ترجمه: مهرآیین اخوت

در رودخانه بكفورد جايي هست به نام ((آبگير غرق)). نل آبوت مشغول نوشتن كتابي بود درباره آبگير غرق و كساني كه خود را در آن كشته‌اند. مدتي بعد جسد خودش را در آب پيدا مي‌كنند. اوايل تابستان هم دختري نوجوان به همان شكل در رودخانه مرده بود. آن‌ها اولين زناني نيستند كه در اين آب‌هاي تيره‌گون مي‌ميرند، اما مرگ آن دو رودخانه و تاريخش را مي‌آشوبد و رازهايي را كه مدت‌ها در عمق آن مدفون بوده بيرون مي‌كشد. حالا دختر نل، ليناي پانزده ساله و تنها، مجبور است تحت تكفل خاله‌اش باشد، خاله‌اي كه هرگز نديده بوده، زني وحشت‌زده با رفتارهاي عجيب. او هم مجبور شده به محلي برگردد كه از آن فرار كرده بود و قسم خورده بود هيچ وقت به آن‌جا برنمي‌گردد.

پائولا هاوكينز در كتاب قبلي خود، دختري در قطار، نشان داد كه درك دقيق و تيزهوشانه‌اي كه غرايز انسان دارد و توانست با روايت خود ميليون‌ها خواننده را در سرتاسر جهان بهت‌زده کند. در كتاب درون آب هم بار ديگر به سراغ پيچيدگي‌ها و فريبكاري‌هاي عواطف و حافظه شخصيت‌هايش مي‌رود، اما اين بار قصد ندارد كه خواننده را فقط شوكه كند. اين بار از اين حرف مي‌زند كه چرا گذشته گريبان زمان حال را رها نمي‌كند.

نويسنده: مت هيگ مترجم: شبنم لطيفی

نويسنده: آنتوني استيونس مترجم: محمد اسماعيل فلزي

نويسنده: سايمون ون بوی مترجم: عرفان مجيب

نويسنده: راشل آنه ريج

مترجم: عطيه سادات ميرخانی

داستان دلگرم کننده یک الاغ غیرقابل مهار که به خانه نیاز داشت - و برای همیشه یک خانواده را تغییر داد. ریچل آن ریج در انتهای طناب خود بود. اقتصاد سقوط کرده بود و کسب و کار سابقاً پر رونق او را نیز به همراه داشت. او یک هنرمند موفق بود و کارهایی را انجام می داد که دوست داشت، اما اکنون احساس می کرد که یک شکست خورده است. خانواده او چگونه قبض های خود را پرداخت می کنند؟ آینده چه خواهد داشت؟ کاش خدا یه جوری بهشون خبر میداد که همه چی درست میشه . . . و سپس فلش خر نشان داد.

اگر زمان مناسبی برای کشف یک الاغ زخمی، ترسیده و بیدار ایستاده در راهروی شما وجود دارد، این نبود. کلانتر محلی فلش را "بی ارزش" رد کرد. اما راشل این را باور نکرد و نتوانست او را دور کند. او فلش را در تاریک‌ترین ساعت خانواده‌اش به خانواده‌اش آورد – و معلوم شد که او همان چیزی است که آنها بیشتر به آن نیاز داشتند. فلش داستان واقعی ماجراجویی آنها در کنار هم در یادگیری عشق و اعتماد است. شکستن حصارهایی که سر راهشان بود. و پیدا کردن قدرت، اعتماد به نفس و ایمان برای ادامه دادن. برای عاشق شدن با فلش آماده شوید: یک قهرمان عجیب و غریب و بعید با گوش‌های غول‌پیکر، شخصیتی به بزرگی تگزاس و داستانی که هرگز فراموش نخواهید کرد.

نادیا هاشمی ترجمه: مهسا خراسانی

سال گذشته بیش از صدهزار نفر به طور غیرقانونی از مرزهای اروپا عبور کردند که از این تعداد حدود دوهزار نفر درتلاش برای عبور از دریای مدیترانه کشته یا ناپدید شدند. این موج پناه‌جویان از سال 1950 بی‌سابقه است. نادیا هاشمی داستان پناه‌جویان را بی‌نقص روایت می‌کند. مثل نقاشی چیره دست، مرزبانان، قاچاقچیان انسان و حتی انسان‌های نوع دوست را به تصویر می‌کشد. پی‌رنگ اصلی داستان هاشمی عشق است. عشق به شوهر، عشق به فرزند. عشق به زندگی بی‌قرارِ کابل که شاید بعدها بتواند در دل مرزهای اروپا آسوده‌تر شود. عشق بیش از هر چیز دیگری آسودگی می‌خواهد.

سنان أنطون محمد حزبایی زاده یوسف هر جا می‌رسید داستان عشقش به سوفیا لورن را می‌گفت. عشقی قدیمی و طولانی که تا بعد از ازدواج سوفیا با کارلو پونتی ادامه داشت. هر کسی می‌شنید از خنده روده‌بر می‌شد. ولی او محکم می‌ایستاد که این داستان رؤیا و خیال‌بافی یکی از دوست‌داران سینه‌چاکش نیست. آن‌ها با هم نامه‌نگاری می‌کردند و هرچند سال یک‌بار وقتی با هیئت خرما به اروپا سفر می‌کرد، با هم دیدار می‌کردند. خود سوفیا به شهری که سکونت داشت به ملاقاتش می‌آمد. بعد هم پشت‌بندش برای تأکید می‌گفت: “می‌خواید عکسی رو که با هم انداختیم ببینید؟ بفرمایید!”

پاتریک دوویت رضا اسکندری آذر مادر لوسين ماينر هنگام جدا شدن از پسرش، گريه نكرده بود؛ حتي نزديكش هم نشده بود. لوسي تمام روز را با بغضي توي گلو گذرانده و همه حركاتش را با درجه‌اي از ترديد و اكراه مي‌ديدي؛ انگار هر فعاليت سريعي، سد احساساتش را مي‌شكست. صبحانه و ناهار را با هم خورده بودند؛ در سكوت و بي‌هيچ حرفي. حالا وقت رفتن رسيده بود اما نمي‌توانست از تخت‌خوابش جدا شود. با تمام لباس‌هايش روي تخت ولو شده بود؛ كت، چكمه و كلاهي از پشم گوسفند كه تا روي ابرو پايين كشيده بود. لوسي هفده سال داشت و از بدو تولد همان‌جا اتاقش بود....