نویسنده :   یرواند اتیان

مترجم :   آندرانیک خچومیان

... جنگ فرصت مناسبی در اختیار عثمانی‌ها قرار می‌دهد تا بتوانند رویای دیرینه‌ی خود را که همانا نابودی ملت ارمنی بود به واقعیت تبدیل کنند. حاصل به‌اجرا درآوردن این رویا و حل «مسأله‌ی ارمنی» یک‌ونیم‌میلیون کشته و ویرانی مراکز مذهبی و فرهنگی است. آنان با برنامه‌ی از پیش تعیین‌شده کشتاری راه می‌اندازند که از آن به‌عنوان اولین نسل‌کشی قرن بیستم یاد می‌شود.

در طول هر جنگی عده‌ای پیدا می‌شوند که خاطرات روزانه خود از آن روزهای هراس و نابودی را می‌نویسند.

کتابی که پیش رو دارید نیز خاطره‌نویسی است، خاطرات نویسنده‌ی بزرگی که چهار سال تبعید و آوارگی را تجربه کرد. یرواند اتیان، این نویسنده‌ی بزرگ ارمنی از معدود نویسندگان و روشن‌فکرانی است که توانست از آن کشتار دهشتناک جان سالم به‌در برد. او در این کتاب با چنان صداقتی خاطرات خود را روی کاغذ آورده که باعث شگفتی خواننده می‌شود...

بختیار علی

ترجمه: رضا کریم مجاور

این کتاب، داستان سه موسیقیدان کُرد است که برای زنده نگه‌داشتن شعر و موسیقی، شروع به سفر به شهرهای گوناگون می‌کنند و در این راه توسط سربازان بعثی اسیر می‌شوند و...

بختیار علی محمد از رمان‌نویسان، شاعران و مقاله‌نویسان فعال معاصر کرد عراق است. وی تاکنون آثاری چون «مرگ تک‌فرزند دوم»، «غروب پروانه» و «آخرین انار دنیا» را منتشر کرده و بسیاری او را حرفه‌ای‌ترین نویسندهٔ کرد زبان می‌دانند. رمان‌های بختیار در اقلیم کردستان عراق طرفداران بسیار دارد و بیشترین میزان شمارگان کتاب را در این خطه به خود اختصاص داده‌است.

نام نویسنده : سوزان کالینز

نام مترجم : شبنم سعادت

نبرد نهایی کتنیس اوردین آغاز شده است.

«اگر ما بسوزیم، شما هم با ما می سوزید»

زاغ مقلد کتاب سوم از سه گانه ی شگفت انگیز عطش مبارزه

برنده جایزه کتاب رد هاوس

به نظر استفنی مه یر «فوق العاده» است.

تایمز آن را «شگفت انگیز» می خواند.

استیون کینگ «نمی توانسته از خواندنش دست بکشد».

ساندی تلگراف آن را «ترسناک، هیجان انگیز و به طرز غافل گیر کننده ای تفکربرانگیز» می داند.

لس آنجلس تایمز آن را «مسحور کننده، تخیلی و خزنده» معرفی می کند.

ریک ریوردین می گوید: «تقریبا عالی ترین داستان ماجراجویانه ای است که تاکنون خوانده ام.»

نیویورک تایمز از آن به عنوان «داستانی درخشان و زیرکانه با پردازشی عالی و بی نقص» یاد می کند.

نویسنده :   بختیار علی

مترجم :   رضا کریم مجاور

جمشیدخان به‌یاد دارد که تا وقتی در آسمان بوده، کمونیست بوده است، ولی همین‌که روی پشت‌بام مکانیکی می‌افتد، دیگر کمونیست نیست... بادی که جمشیدخان را از جنوب به شمال می‌بَرد، گذشته‌ی او را از حافظه‌اش می‌زداید. بعدها هم هر بار که باد او را برمی‌دارد، با سقوط بر سطح زمین، دگرگونی بزرگی در او به‌وجود می‌آید و توهّمی ژرف و دیوانه‌وار در درونش شکل می‌گیرد... با هر سقوطی هم، بخشی از خاطراتش فراموش می‌شود و بخشی دیگر رنگ می‌بازد؛ طوری‌ که گاه احساس می‌کنم نوشتن زندگی‌نامه‌ی چنین شخصیت بی‌حافظه‌ای، کار بیهوده‌ای است...

آندري پلاتونوف

مترجم: رادين پرهام

آندری پلاتونوویچ کلیمنتوف که از نام مستعار آندری پلاتونوف برای انتشار آثارش استفاده می‌کرد، در ۲۸ اوت سال ۱۸۹۹ در وورونژ به دنیا آمد. وی در هنگام انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ خیلی جوان بود، از سال ۱۹۲۰ به نوشتن روی آورد و به عنوان نویسنده‌ای پرکار و جدی مجموعه‌ای از اشعار، چندین داستان، و صدها مقاله نوشت. این مقاله‌ها درباره ادبیات، هنر، زندگی فرهنگی، علوم، فلسفه، دین، آموزش، سیاست و جنگ داخلی، اقتصاد و روابط خارجی نوشته شده است. او سال ۱۹۲۰ نخستین کنگره نویسندگان پرولتر را در مسکو به راه انداخت و به حزب کمونیست اتحاد شوروی ملحق شد. از آن جا که تصور بر آن بود که آن زمان پرداختن به ادبیات ضرورت ندارد او به عنوان مهندس به سازندگی کشورش پرداخت، اما سال ۱۹۲۵ نخستین کتابش را درباره «شورش دریای سیاه» (Black Sea Revolt) منتشر کرد که از انتشارات رسمی حزب کمونیست بود. او سال بعد به نویسندگی بازگشت و به عنوان نویسنده حرفه‌ای شروع به کار کرد و برای مجله‌ها به نوشتن داستان پرداخت. دو رمان اصلی او همین زمان یعنی بین سال‌های ۱۹۲۶ و ۱۹۳۰ نوشته شد اما این دو رمان به دلیل نگاه انتقادی به شرایط موجود منتشر نشد.

پلاتونوف در ۹ داستان از ۲۰ کتابی که از او به جا مانده نظام شوروی را به انحراف از اهداف انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ متهم کرد. به زعم او نظام حاکم بر شوروی در زمان استالین «انگیزه پیشرفت، تلاش و حتی وطن دوستی» را از روس‌ها گرفته بود و تنبلی را جایگزین سخت‌کوشی کرده بود. او که خود کمونیست بود دو دوران استالین به عنوان عنصر «ضدانقلاب» شناخته شد و آثارش اجازه تا پس از مرگ استالین انتشار نیافتند.

نویسنده :   بختیار علی

مترجم :   سردار محمدی

پرسش از بختیار علی در خصوص کتاب: از آفریدن قهرمانان داستانهایت و این که این شخصیت ها هنوز زنده هستند چه احساسی داری؟ در ورای این سوال سخنی از ساراماگو به ذهنم رسید که می گوید: «نویسندگان می توانند شخصیت های بیافرینند که از انسانهای معمولی عمر بیشتری داشته باشند»، آیا شخصیت محبوبی در داستان هایت وجود دارد که قرابتی با تو داشته باشد و احساس کنی که هنوز زنده است؟

برای من، شخصیت اشرف در رمان مرگ تک فرزند دوم زنده ترین شخصیتی است که تا حد زیادی به خود من شبیه است.

چرا؟

شاید تعبیر این امر کمی دشوار باشد، اشرف در وضعیت تک فرزندی زندگی می کند، من نیز تک فرزند بودم. تک فرزند پسر در میان تعداد زیادی از خواهران. کودکی خود را در میان تعدادی از خواهران به سر بردم. همچنین هر دوی ما در وضعیت نارضایتی از جهان به سر برده ایم. البته دلایل این عصیان و ناراحتی شاید متفاوت باشد، اما بر این باورم هر دوی ما در نوجوانی و کودکی خود دارای تجربه های مشترکی هستیم. مرگ تراژیک او شاید تصویری از مرگ کودکی من باشد. همان اندازه که مرگ اشرف مرگی سیاسی است و به دست عده ای از مردم و دوستانش کشته می شود، به همان اندازه شبیه به مرگ کودکی من است. درست است که من برادر نداشته ام. اما به نوعی میتوان مرگ اشرف را نماد و سمبل مرگ دوران کودکی دانست، که در آنجا بسیار به زندگی من شبیه است. (از مصاحبه با بختیار علی، در رادیو کردی، برنامه زایله)