ملاقات با جوخه ی آدم کش
جنیفر ایگان که منتقدان به او لقب مارسل پروستِ پانک، ویلیام فاکنرِ راکاندرول و جان دوسپاسوسِ هیپی دادهاند، برای کتاب «ملاقات با جوخه آدمکش»، برندهی جایزه پولیتزر و جایزه ملی حلقهی منتقدان آمریکا در سال ۲۰۱۲ شده است.
«ملاقات با جوخهی آدمکُش» به خاطر شکل غیرمعمول روایتش، برخی از منتقدان آن را به عنوان یک رمان در نظر نمیگیرند و معتقدند که کتاب مجموعهای است از داستانهای کوتاه.
کتاب شامل سیزده بخش است که هر کدام را میتوان به صورت مجزا مطالعه کرد، زیرا روایت محوری وجود ندارد. برخی از داستانها نیز به طور جداگانه در مجلههای نیویورکر و هارپر به چاپ رسیده، اما خود ایگان در مصاحبهای اعلام کرده که ترجیح میدهد این اثر به عنوان یک رمان معرفی شود و نه مجموعهداستان.
بیشتر داستانهای «ملاقات با جوخهی آدمکُُش» دربارهی «بنی سالازار» مدیر اجرایی سالخورده موسیقی راک، دستیار پیرش ساشا و دوستان و وابستگان آنها است.کتاب درباره گروه زیادی از آدمهای خودویرانگر است که همینطور که پیرتر میشوند زندگی آنها را به مسیرهایی میکشاند که انتظارش را ندارند.
داستانها در زمان حرکت میکنند و بازهی زمانی از اواخر دههی شصت تا زمان حال و حتی آیندهی نزدیک را شامل میشوند. بیشتر داستانها در نیویورک و حومهی آن اتفاق میافتند و تعدادی در کالیفرنیا، ایتالیا و کنیا.