"روزگار سیاه آغاز تاریخ است و سرنوشت مردم بسته به سرنوشت بتی است که خود ساخته اند و بر فرق خود سوار کرده اند.بشر در مراحل ابتدایی تمدن است و گله های رعیت مشتاق شبانی  که آب و علفی برساندشان یا گرگ لباس شبان پوشیده ای که به هلاکت گاه بکشاندشان."

" بار دیگر با یکی از صحنه های تکراری تاریخ رو به روییم، صحنه ای با مضمونی واحد و جلوه هایی مختلف، که تا بوده چنین بوده است.همه گشتاسب های مسند نشین قدرت از سادگی ها وجاه طلبی ها و روح اطاعت اسفندیارهای خوشباور برای سرکوب ملتشان استفاده کرده اند. آن سردار و سرباز جوانی که به فرمان فرمانروای جبار رگبار مسلسل بر سینه ی برهنه ی مردم می پاشد، آن جوان از جهان بی خبر ساده دلی که به اشارت دستگاه ستم، روشنفکران و آزادی خواهان مملکتش را به زجرو شکنجه می کشد، آننویسنده ی استادی که به هوای مال و منصبی قلم و بیانش را برای سرکوب آزادگان در خدمت غاصبان قدرت می نهد، آن مأمور معذوری که برای حفظ امنیت دزدان و غارتگران حیثیت و آبرویش را فدا می کند،... همه و همه اسفندیارانی فریب خورده  اندکه به سودای نام وکا می قدم در مهلکه نهاده اند. و با رستمی به نام ملت روبه رو ایستاده اند."

" نفرین خدا و خلق خدا نثار تاج قدرت پرستان و دل بی رحم توطئه گرشان باد. و نفرینی دیگر نثار جهل مرکب و غرور فریب پسند روزگار  جوانی و بی خبری باد که ارزنده ترین سرمایه های مملکت را در مقدم جهانخواران و جباران قربانی می کند. جوان ساده دل به راحتی در دام فریب شیادان جاه طلب  می افتد و ریختن خون هر آزاده ای را را که در مقابل قدرت اهریمنی بایستد نه تنها مباح که از مقوله ی واجبات می پندارد. سر به بیعت با اهریمن فرود می آرد و پایه های قدرت شیطان را استحکام می بخشد و ساده لوحانه به انتظار بهشت آرزوها و رحمت اهورامزداست."