««کتابی بسیار قدرتمند... شرحی که از فرهنگ رژیم توتالیتر می دهد بی نظیر است.»» آیزایا برلین مخالفت چسواو میوش با استالینیسم در این کتاب، خشم بعضی از روشنفکران اروپایی را در پی داشت که آن زمان (دهه 1950) جذب ایدئولوژی روسیه کمونیست می شدند. این کتاب اکنون در کنار آثار نویسندگانی مانند جورج اورول و الکساندر سولژنیستین، از جمله آثار کلاسیک در مبارزه با توتالیتاریسم به شمار می آید. ذهن اسیر قدرت رژیم های توتالیتر را در به بندگی کشاندن مردان و زنان، نه تنها از راه خوف و وحشت بلکه با به کارگیری ایده ها و متعاقبا چیرگی تام آن بر روح انسانی می کاود. جدل نامه میوش که باهمدلی و تیزبینی درخشانی نوشته شده، در لهستان نقش رهایی بخش برجسته ای ایفا کرد و دفاع آن از آزادی اندیشه همچنان الهام بخش باقی مانده است.

سه نیروی مهم بر زندگی انسان حاکم‌اند: آفرینش، ادامه حیات و تباهی و نابودی. این هر سه در طول عمر سلولها، ستاره‌ها، درختان، گیاهان و کهکشانها وجود دارند زیرا هر شکلی باید به وجود آید، حفظ شود و از بین برود. با آنکه هر حیطه حیات از ترادفی در طول زمان پیروی می‌کند، این سه نیرو به صورتی همزمان با یکدیگر وجود دارند. تا زمانی که آفرینش بر شما مسلط است، به رشد و تکامل خود ادامه می‌دهید. به مقام خاک بودی، سفر نهان نمودی چو به آدمی رسیدی، هِله تا به این نپایی

ذهن ذن، ذهن آغازگر مقدمه‌ای کلاسیک برای تمرین دادن و به تعبیری محبوب‌ترین کتاب ذن در آمریکاست. این کتاب از روی گفتارهای شونریو سوزوکی، یکی از اثرگذارترین معلمان معنوی قرن بیستم، گردآوری و ثبت شده است. سوزوکی دو دهه‌ی آخر زندگی‌اش را در مراکز اقماری تمرین ذن در غرب امریکا به تدریس پرداخت.سوزوکی در این کتاب بی‌پیرایه و صریح حرف می‌زند. او از بودیسم در مقام مذهب یا فلسفه راززدایی می‌کند و مدام توجه ما را به سمت تمرین ساده و کاملِ نشستن سوق می دهد تا بلکه ذهن خود را از راه مراقبه تصفیه کنیم. گرچه همه‌ی ما بسته به خصائل فرهنگی و شخصی‌مان مسیرهای متفاوتی را برای زندگی برمی‌گزینیم، اما میل غایی‌مان یکی است: اینکه آزادانه خود را ابراز کنیم و از توهم رها باشیم. فارغ از اینکه مراقبه‌گر باشیم یا نه، سوزوکی با این کتاب حقایقی در اختیارمان می‌گذارد که برای زیستن ذهن آگاهانه در این جهان پرهیاهو، مفید و روشنی‌بخش‌اند:

«وقتی چیزی را تمام و کمال درک کنی، همه‌چیز را درک می‌کنی. اگر سعی کنی همه‌چیز را بفهمی، هیچ‌چیز را نخواهی فهمید. بهترین راه درکِ خودت است، آنگاه همه‌چیز را خواه یفهمید. پس اگر سخت بکوشی روش خودت را پدید آوری، به دیگران کمک خواهی کرد و دیگران نیز تورا یاری خواهند داد.»

نويسنده: دانيل ه پينك

مترجم / مصحح: رضا امير رحيمي

اگر چه تحصیلات رسمی دنیل پینک در حوزه‌ی حقوق است اما سال ۲۰۱۱ نشریه کسب و کار هاروارد، نام او را در فهرست پنجاه متفکر مدیریت جهان اعلام کرد.دنیل پینک سالهاست برای نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال می‌نویسد.

او زمانی برای الگور (معاون کلینتون) و سایر فعالان سیاسی متنهای سخنرانی می‌نوشت اما از سال ۱۹۹۸ عملاً زندگی را به نام خودش و برای خودش آغاز کرد. از او پنج کتاب منتشر شده که به ۳۴ زبان ترجمه شده‌اند و مجموعاً دو میلیون نسخه فروش رفته‌اند.

"نزديك به يك قرن، جامعه‌ي غربي به‌طور كلي، و جامعه‌ي امريكا به‌طور خاص، تحت تسلط شكلي از تفكر و رويكردي به زندگي بوده كه به‌صورت كوته‌فكرانه‌اي تقليلي و عميقاً تحليلي بوده است. زمانه‌ي ما عصر 'كارگر دانش' بوده است؛ يعني فردي بسيار تحصيل‌كرده كه اطلاعات را دست‌كاري مي‌كند و تخصص خود را به كار مي‌گيرد. اما اين واقعيت دارد تغيير مي‌كند. به‌لطف رشته‌اي از نيروها ــ‌فراوانيِ مادي كه دارد به تمايلات غيرمادي ما تعميق مي‌بخشد ]...[ ــ داريم وارد عصر تازه‌اي مي‌شويم. اين عصري است كه از شكل متفاوتي از تفكر، و رويكردي تازه به زندگي مايه مي‌گيرد.] ...[ در اين كتاب، در مورد شش استعداد ذاتي ــ ‌كه آن‌ها را 'حواس شش‌گانه' مي‌ناميم‌ ــ توضيح مي‌دهم، كه موفقيت حرفه‌اي و رضايت فردي به‌صورت فزاينده‌اي وابسته به آن‌هاست. طراحي، داستان، هم‌نوايي، هم‌دلي، بازي و معنا توانايي‌هاي بنيادين انساني هستند كه همه‌كس مي‌توانند بر آن‌ها مسلط شوند و هدف من كمك به شماست تا بتوانيد اين كار را بكنيد." (از مقدمه‌ي كتاب)

رضا امیرخانی در رمان رهش موضوع توسعه ی شهری را دستمایه قرار داده و تاثیرات آن را بر عرصه های زندگی انسان معاصر در قالب داستان زوجی معمار در تهران امروز به تصویر می کشد.

«تهران - با این نماهای رومی- شده است برشی از معادن سنگ! معدنِ سنگِ عمودی‌شده‌ی بی‌ریختی است منطقه‌ی یک تهران. حالا هگمتانه چه حرفی برای دانش‌جوی معماری دارد؟ بگذریم؛ اتوبوس که بین راه در لالجین ایستاد، رفتم و زیباترین بشقاب‌ها را انتخاب کردم. برای دوره‌ی دانش‌جویی کمی گران بود و کسی از بچه‌ها طرف‌شان نرفته بود. دو تا برداشتم. یکی از دخترها که همیشه مانتوی جین می‌پوشید، گفت: به‌به! شاه‌زاده‌ی قصه‌ی ما هم وقتی اسب سفیدش را پارک کرد دم در خانه‌ی ویلاییِ لیا، برای کیک عصرانه بشقاب سفالی هم دارد!»

دخترکی یتیم از خانه‌ی قیم بی‌رحم خود می‌گریزد و در خانه‌ی زوجی پناه می‌گیرد که نزدیک کلیسا زندگی می کنند. پسر اسقف پس از سال‌ها نزد پدر خود بازمی‌گردد و این دو درگیر عشقی پرفراز و نشیب می‌شوند…

عمر فلسفة غربی اینک به دو هزار و پانصد سال رسیده است، اما بخش بزرگی از آن در دو مقطع جداگانه‌ای سپری شد که هر یک حدود 150 سال به طول انجامید. مقطع نخست در آتنِ سقراط، افلاطون، و ارسطو بود، یعنی از میانة سدة پنجم تا اواخر سدة چهارم پیش از میلاد. مقطع دوم در اروپای شمالی بود، که در پی جنگ‌های مذهبی اروپا و ظهور علمِ گالیله‌ای پدید آمد. دامنه‌اش از دهة 1630 تا آستانة انقلاب فرانسه در اواخر سدة هجدهم گسترده است. در آن چند سالِ نسبتاً اندک، دکارت، هابز، اسپینوزا، لاک، لایب‌نیتس، هیوم، روسو و ولتر – یعنی اکثر مشهورترین فیلسوفان عصر جدید – منشأ آثاری شد. همة اینان اشخاصی متفنّن یا غیرحرفه‌ای بودند: هیچ یک از آن‌ها با دانشگاهی سر و کار نداشت. در زمینة مفاهیمِ ضمنیِ علمِ جدید و دربارة پیامدهای بلوای دینی به کندوکاو پرداختند، و از این راه به جایی رسیدند که بسیاری از نگرش‌ها و آموزه‌های سنتی را کنار گذاشتند. مجموعة تلاش‌های این دسته از اندیشمندان عصر روشنگری در این مجلّه گرد آمده است.