سون تزو

مترجم: مهدی سمسار

سون‌تسی (به چینی:孫子؛ پین یین:Sūn Zǐ) (زاده ۵۴۴، مرگ ۴۹۶ (پیش از میلاد)) نویسنده چینی کتاب هنر رزم (به چینی:兵法) بود. این کتاب چینی باستانی اثر بسیاری بر فن جنگ گذارد. او همچنین یکی از نخستین واقع‌گرایان در نگره رابطه‌های فرامیهنی بود.

نام راستین او سون وو (به چینی:孫武؛ Sūn Wǔ) بود و سون تسی که معنای استاد سون را می‌داد لقب افتخاری او بود. خود وو در زبان چینی معنای جنگی را می‌دهد. سون تسی را همچنین با نام محترمانه چانگ چینگ (به چینی:長卿؛ Cháng Qīng) نیز می‌خوانند.

کتاب او که در چینی Sunzi bingfa (سونتسی بینگفا) خوانده‌می‌شود و معنای شیوه‌های جنگی یا روش‌های به کارگیری نیروها را می‌دهد نخستین بار در ۱۷۲۲ به فرانسوی برگردان‌شد و این نخستین باری بود که این کتاب به زبانی اروپایی برگردان‌می‌شد. نام این کتاب در فرانسوی Art Militaire des Chinois گذارده‌شد و این نام در گزینش نام انگلیسی کتاب درآینده-The Art of War- اثرگذارد. این کتاب یکی از خواستنی‌ترین مجموعه‌های جنگی در تاریخ بوده‌است. در نزد چینیان باستان این کتاب شیفته‌کننده و یکی از مهم‌ترین‌های کتاب‌ها در ادبیات چینی‌است. گفته می‌شود که مائو تسه‌دونگ و ژوزف استالین هردو در هنگام جنگ این کتاب را می‌خوانده‌اند.

پژوهش‌هاي سون تزو (سون دزو - سون‌ دزه) درباره «هنر جنگ» قديمي‌ترين رساله شناخته شده تاريخ جهان پيرامون جنگ است؛ ليكن تاكنون هيچ نوشته‌اي در اين خصوص از نظر گستردگي و ژرفاي داوري بر آن پيشي نگرفته است. اصولي را كه سون تزو در اين رساله‌ها مورد بحث قرار داده است، مي‌توان به‌ درست، عصاره و فشرده درايت و فرزانگي انسان درباره هدايت و رهبري جنگ به شمار آورد. در ميان تمام نظريه‌پردازان و تئوريسين‌هاي نظامي گذشته، فقط كلاوسويتس با او قابل مقايسه است، و با اين همه باز هم اثر كلاوسويتس، با آن كه بيش از 2000 سال بعد از كتاب سون تزو نوشته شده است، بيشتر از نوشته سون تزو كهنه شده و تا حدي از اعتبار افتاده است، سون تزو، نظري صائب‌تر و احاطه‌اي وسيع‌تر دارد و از تازگي و طراوتي جاودانه برخوردار است.

آدریانو پتا

ترجمه: مهرداد میرفخرایی

هیپاتیا به دلیل اینکه بزرگترین ریاضی دان و ستاره شناس زمان خود بود، به دلیل رهبری مکتب فلسفی نوافلاطونی در اسکندریه، به دلیل غلبه بر جنسیت گرایی عمیق جامعه خود، و به دلیل تحمل یک مرگ خشونت آمیز به دست غیورهای جاهل مشهور است.

هیپاتیا شرحی بر رساله آپولونیوس پرگا درباره مقاطع مخروطی نوشت، اما این تفسیر دیگر موجود نیست. هیپاتیا شرحی بر کتاب سیزده جلدی دیوفانتوس Arithmetica نوشت که در حدود سال 250 بعد از میلاد نوشته شده بود.

هیپاتیا از اسکندریه اولین زنی بود که سهم قابل توجهی در توسعه ریاضیات داشت. هیپاتیا دختر ریاضیدان و فیلسوف تئون اسکندریه بود و کاملاً مسلم است که او ریاضیات را زیر نظر و آموزش پدرش آموخت.

اما هیپاتیا یکی از اولین زنانی بود که به تحصیل و تدریس ریاضیات، نجوم و فلسفه پرداخت. در این نقاشی، هیپاتیا در حال تدریس در موزه اسکندریه نشان داده شده است، که به نوعی مانند دانشگاهی بود که شامل بسیاری از مدارس و کتابخانه بزرگ اسکندریه بود.

بدون کار هیپاتیا، معادله درجه دوم معروف یا سنگ بنای حساب دیفرانسیل و انتگرال، انتگرال و مشتقات را نخواهیم داشت. او دانش خود را در مورد ریاضیات و نجوم با میزبانی سخنرانی های عمومی به اشتراک گذاشت و جمعیتی را جذب کرد که قابل مقایسه با افلاطون و ارسطو بود.

اورستس مانند بسیاری از مردان جوان به دلیل هوش و زیبایی هیپاتیا عاشق او شد. هیپاتیا که به کار و تجرد خود متعهد بود، پیشرفت های اورستس را رد کرد، اما این دو به هم نزدیک بودند. این رابطه در نهایت منجر به مرگ هیپاتیا می شود.

هیپاتیا در سال 370 پس از میلاد به دنیا آمد، ریاضیدان و فیلسوف مصری بود. او در ریاضیات، نجوم و فلسفه متبحر بود و در مدرسه نوافلاطونی در اسکندریه مصر کارگردانی و تدریس کرد. هیپاتیا احتمالاً تحت تأثیر پدرش، ریاضیدان و فیلسوف مشهور آن زمان، قرار گرفته است.

زندگی فکری در اسکندریه، آخرین پناهگاه فلسفه هلنی، پس از مرگ هیپاتیا به پایان رسید. مدرسه اسکندریه تعطیل شد و هر فیلسوفی که پس از ویرانی سراپیوم در شهر باقی مانده بود فرار کرد.

واقعات اتفاقیه در روزگار نام کتابی است در احوالات و تاریخچه مشروطیت نوشته محمدمهدی شریف کاشانی. این کتاب در سال ۱۳۳۳ هجری قمری نوشته شده و یکی از کتاب‌های مرجع برای وقایع دوران سه شاه قاجار بین سال ۱۲۶۴ الی ۱۳۳۳ هجری قمری می‌باشد.