اینترنت چقدر می تواند خود واقعی ما را بشناسد؟ با مطالعه ی داده های گوگل چه چیزهایی می شود درباره رفتار آدمها یاد گرفت؟این کتاب درباره این است که اینهمه اطلاعاتی که گوگل و شرکت های مشابهش از مردم جمع می کنند به چه دردی می خورد و چه چیزهای جالب و مهمی درباره عادات و رفتارها و روحیات انسان ها نشون می دهند. حرف اصلی کتاب این است که ما به همه دروغ می گوییم به جز گوگل. مثلا اگر شما نیمه شب با درد و سوزش معده بیدار شوید ممکن است درباره درد چیزی به شریک یا والدینتان نگویید. ولی به احتمال زیاد از گوگل می پرسید که چنین دردی نشانه چه چیزی می تواند باشد. این اطلاعات دقیق تر و صادقانه تر از هر نظرسنجی ای هستند و می توان از آنها استفاده کرد و مثلا فهمید کسانی که امروز درمان سرطان معده را گوگل می کنند شش ماه پیش در گوگل دنبال چه چیزی بوده اند. شاید اصلا با این کار توانستیم کسانی را که در معرض این بیماری هستند زودتر پیدا کنیم و شانس درمانشان را بالا ببریم.

كتاب همه دروغ مي‌گويند درباره كلان داده‌ها و ريزداده‌ها بحث مي‌كند. اينكه چطور مي‌شود از اين داده‌ها براي بهبود زندگي آدم‌ها استفاده كرد. به جز ايده مركزي كتاب كه جذاب است فصل‌هاي مختلف پر از مثال‌ها و داستان‌هاي جالب هستند كه هم ذهن را نسبت به موضوع و دامنه گسترده‌اش روشن مي‌كند و هم كمك مي‌كند حرف اصلي كتابي راحت‌تر فهميده شود و بهتر در ذهن بماند.

فرانسيس فوکوياما بحران کنوني ما را پيش بيني کرده بود. در سال 2014 او نوشت نهادهاي آمريکائي و جهاني گرفتار آشوب و بيش از آن ضعيف اند که از پس مقابله با تصرف دولت توسط گروههاي ذي نفوذ برآيند، و دو سال بعد پيش بيني او با ظهور جلوه هاي سياسي اين امر محقق شد، يعني همان کساني که ملي گرايي اقتصادي و اقتدارگراييشان دارد نظم جهاني را از ثبات مي اندازد. اين ملي گرايان پوپوليست مدعي پيوند مستقيم با «مردم» هستند، مردمي که معمولا به صورتي محدود و نفي تعريف مي شوند. ظاهرا سياست در جهان امروز بر اساس تقاضاي هويت تعريف مي شود. و در اين ميان کشور ما يک استثنا نيست. بسياري از روندهايي که ما در کشور خود ملاحظه کنيم وقتي از ديدگاهي کلان تر مي نگريم مي بينيم کمي بيشتر يا بعدت چهره هاي خود را در ديگر صفحات جهان نشان داده اند. به عنوان مثال هما عن که در کتاب توضيح داده مي شود موج سوم دموکراسي از نيمه دهه 1970 آنان شد و سپس از اواسط دهه 2000 جهان شاهد افول دموکراسي است. در اين کتاب مهم و ضروري، نويسنده معروف و روشنفکر شناخته شده، فرانس فوکوياما، شکل گيري انديشه هويت را از افلاطون گرفته تا لاک و روسو و تا فمينيسم و سياست جنسيتي جديد مطالعه مي کند. او به عمق اين تاريخ سفر مي کند تا اخطاري اکيد بدهد: اگر درکي عام از کرامت انسان ايجاد نکنيم محکوم به تحمل کشمکشي دائمي هستيم.

هیجدهم برومر لوئی بناپارت (به انگلیسی: The Eighteenth Brumaire of Louis Napoleon) کتابی نوشته کارل مارکس نویسنده و متفکر بزرگ قرن نوزدهم آلمان و یکی از بزرگترین آثار او است که برای نخستین بار در سال ۱۸۵۸ میلادی به چاپ رسیده‌است و تاکنون به ده‌ها زبان زنده دنیا ترجمه شده‌است. موضوع کتاب کودتای۲ دسامبر ۱۸۵۱ لوئی بناپارت در فرانسه است. این کودتا به حیات جمهوری دوم فرانسه پایان بخشید. لوئی بناپارت در دوم دسامبر ۱۸۵۱ مجلس مقننه و شورای دولتی را با کودتا منحل کرد. از آنجایی که ناپلئون اول در روز هجدهم برومر (۹ نوامبر ۱۷۹۹) از ماه‌های نامگذاری شده پس از انقلاب کبیر فرانسه علیه انقلاب بورژوازی کودتا کرد و برادرزاده وی نیز در ایامی نزدیک به سالروز آن دست به کودتا زد، مارکس واژه هجدهم برومر را به جای کلمه کودتا به کار برده‌است.

صندوق بین المللی پول (IMF) با سلب امیدهای خود برای آینده ای بهتر، به قدرتمندترین سازمان مالی بین المللی جهان تبدیل شده است. با باج‌گیری از کشورها و غارت کل قاره‌ها برای تقریباً هفت دهه، تاریخ آن شبیه یک جنگ صلیبی مدرن علیه کارگران پنج قاره است. روزنامه نگار ارنست وولف در گزارش بسیار متقاعدکننده خود پیامدهای چشمگیر عملکرد صندوق بین المللی پول در قبال وام دادن و اجرای اقدامات ریاضتی نئولیبرالی را مشخص می کند. در حالی که از یک سو باعث تشدید فقر، افزایش گرسنگی، گسترش بیشتر بیماری ها و دامن زدن به درگیری های مسلحانه می شود، از سوی دیگر، سیاست های صندوق به گروه کوچکی از سودجویان فوق ثروتمند کمک کرده است تا دارایی های هنگفت خود را به ابعاد بی اندازه افزایش دهند. تضمین ثبات سیستم مالی جهانی