نام نویسنده : مارتین کوهن

نام مترجم : امیر غلامی

برخي از مسائل فلسفه قرن‌هاست ذهن فيلسوفان و علاقه‌مندان فلسفه را به خود مشغول داشته‌اند و گرچه درباره آن‌ها بحث‌هاي بسيار در گرفته و حتي كتاب‌هاي فراوان نوشته شده، هنوز مسائلي حل شده و فيصله يافته محسوب نمي‌شوند. در اين كتاب 101 مسئله از اين گونه مسائل با زباني ساده و در قالبي داستان‌گونه مطرح شده‌اند، كه برخي از آن‌ها از ديرباز مطرح بوده‌اند و برخي در دوره جديد و در عرصه‌هايي چون اخلاق پزشكي، فيزيك مدرن، و هوش مصنوعي پيش آمده‌اند. در نيمه دوم كتاب،درباره هر يك از 101 مسئله بحثي باز شده و وجوه فلسفي گوناگون آن‌ها بررسي مي‌شود. در پايان كتاب، واژه‌ها و نام‌هاي ناآشنا شرح داده شده‌اند. كتاب گرچه خطاب به تازه آشنايان فلسفه نوشته شده، براي همه علاقه‌مندان فلسفه جالب و خواندني است.

هرولد جان بلاكهام

مترجم: محسن حكيمی

گزارشي فشرده، اما اساسي از انديشه‌هاي شش انديشمند عمده اگزيستانسياليست:

فریدریش نیچه

گاریل مارسل

ژان پل سارتر

کارل یاسپرس

مارتین هایدگر

سورن کی یرکه گور

شرح، متكي بر اثر فلسفي اصلي هر دانشمند است و بخش نتيجه‌گيري، به جمع‌بندي افكار هر شش تن پرداخته، كل اين جريان فكري را تفسير و ارزيابي مي‌كند، مي‌كوشد برداشت‌هاي نادرست و نقدهاي ناروا را بزدايد و جنبه‌هاي مشترك و نيز انفرادي انديشه‌هاي اين فيلسوفان را نشان دهد.

نويسنده اگزيستانسياليسم را نه چون عارضه‌اي از عقل ستيزي مرتبط با بي‌حرمتي و فروپاشي زمانه ما، بلكه يك دوره ضروري تجربه انساني شمرده، چرا كه اين فيلسوفان كوشيده‌اند، تنها انديشه‌ورز نباشند بلكه به گونه‌اي شخصي با موقعيت انسان كه در زمانه آن‌ها نهفته است زندگي كنند.

نام نویسنده : ویرژیل

نام مترجم : میر جلال الدین کزازی

انه اید در ادبیات کلاسیک رومی همان جایگاهی را دارد که ایلیاد و ادیسه در ادبیات کلاسیک یونان آن را می توان دنباله ای بر ایلیاد شمرد.ویرژیل انه اید را از آنجا آغاز می کند که هومر ایلیاد را با ویرانی و سوختن تروا به پایان می برد.

انه اید حماسه ملی رومیان است.انه اید بزرگ زاده ای تروایی بود که تبار مادریش به خدایان می رسید و پس از تباهی تروا سفری پر ماجرا را بر پهنه دریاها آغاز کرد،به کار تاژ،و سپس به ایتالیا رفت،مردمان لاتین را به پیروزی رساند و فرمانروای مردمی شد که شایستگی های ترواییان را با توان های لاتینان در هم آمیخته بودند.

داستان انه داستانی مردمی بود و رومیان انه را نیای رومولوس،بنیاد گذار شهر رم،میشناختند ویرژیل از این داستان کهن حماسه ای پرشور ساخت که به روزگار امپراتوری پشتوانه ای تاریخی و اسطوره ای برای رومیان شد.

نام نویسنده : فنلون

نام مترجم : میر جلال الدین کزازی

تلماک، پسر اولیس قهرمان بخش اول ادیسه‌ی هومر، پادشاهی و نیز فرزانگی و خرد پدر خویش را به ارث برده است. چون پدر به سبب جنگ‌های تروا از وطن دور می‌افتد و مدعیان آهنگ غصب میراث او را دارند، مینرو (آتنا)، ایزدبانوی فرزانگی، در هیات پیری خردمند و هدایت‌گر، تلماک را در فراز و نشیب ماجراهایی که در پی یافتن پدر و پادشاهی بر او می‌گذرد دست می‌گیرد و راه می‌نماید.

از این افسانه‌ی یونانی، فنلون داستان شیوا و دلکش سرگذشت تلماک را پرداخته و اندرزهای خود به شاهزاده‌ای جوان را که پرورشش به عهده‌ی اوست در ان از زبان مینرو بیان می‌کند و اثری آموزشگرانه می‌آفریند که آن را می‌توان با قابوسنامه در ادب ایران قیاس کرد.

مترجم: محسن سپهر

کارن آرمسترانگ (به انگلیسی: Karen Armstrong) (۱۴ نوامبر ۱۹۴۴ -) نویسنده و پژوهشگر انگلیسی‌ست که تا کنون دوازده کتاب درباره دین‌شناسی تطبیقی تألیف کرده‌است.

وی به مدت ۷ سال راهبه‌ای کاتولیک بوده سپس در ۱۹۶۹ در دانشگاه آکسفورد ادبیات کلاسیک و مدرن خوانده است. وی چندین برنامه تلویزیونی نیز درباره پولس رسول و تاریخ کلیسا تهیه کرده است. او سپس به نوشتن کتاب هایی در زمینه اندیشه دینی روی آورد در حالی که جهان نگری او بر آمده از بینش دینی مسیحی و خرد باوری غربی است. وی همواره کوشیده است به عنوان یک پژوهشگر به دین ها بنگرد. به سخن دیگر تلاش آرمسترانگ این بوده تا بنیاد مشترک دین های سامی را بیابد و میان آنان پلی بزند.

این اثر, شرح و تفسیری است از مبحث خداشناسی در سه آیین یهود, مسیحیت و اسلام. ‘این کتاب, تاریخ واقعیت در زبان نی‌آمدنی خود خدا نیست. بلکه تاریخ چگونگی فهم آدمی از او, از ابراهیم تا روزگار کنونی, است. تصور آدمی از خدا تاریخی دارد, هم از این رو, نزد مردمان مختلف نو در زمان‌های مختلف اندکی متفاوت است. تصوری از خدا که در نسلی و توسط انسان‌های معینی شکل می‌گیرد, می‌تواند برای نسل دیگر و انسان دیگر بی معنا باشد. در واقع این گفته که ‘من به خدا اعتقاد دارم’ به خودی خود معنایی عینی ندارد بلکه مثل همه گفته‌ها, در هر بافتی و در میان هر جماعتی معنای دیگری پیدا می‌کند…. [نگارنده] معتقد است که ابراهیم, موسی و پیامبران پسان, خدایشان را درست همان جور تجربه کرده‌اند که امروز تجربه می‌کند ولی اگر به هر سه این دین‌ها نگاهی بیندازیم روشن می‌شود که نظری عینی درباره ‘خدا’ در آن‌ها نیست. هر نسلی تصوری از خدا می‌آفریند که به کارش می‌آید. در مورد اته‌ایسم (خداشناسی, بی‌خدایی) هم همین است. این گفته که من به خدا اعتقاد ندارم در اته‌ایست‌های هر زمانه‌ای برداشت خاصی از خدا را انکار کرده‌اند. آیا ‘خدا’یی که اته ایست‌های امروزین رد می‌کنند همان خدای آبائ مسیحیت, خدای پیامبران, خدای فیلسوفان, خدای عارفان و خدای یزدان پرستان (Theists) قرن هژدهم است %

كارين بويه

سعيد مقدم

کارین ماریا بوی (۲۶ اکتبر ۱۹۰۰ — ۲۴ آوریل ۱۹۴۰) شاعر، رمان‌نویس و نویسنده داستان کوتاه سوئدی بود. او به عنوان یکی از شاعران برجسته ادبیات نوگرایی سوئد شناخته می‌شود.

زندگی

سال‌های آغازین

کارین بوی در سال ۱۹۰۰ میلادی در یوتبری متولد شد. در ۱۹۰۹ همراه با خانواده‌اش بهاستکهلم رفت. در ۱۹۲۰ به مدت یک سال به مرکز تربیت معلمی رفت و شرایط تدریس در سطح ابتدایی را کسب کرد. در ۱۹۲۲ نخستین کتاب شعر خود را به نام «ابرها» منتشر کرد. در ۱۹۲۳ وارد دانشگاه اوپسالا شد و به آموختن زبان یونانی، زبان‌های اسکاندیناویایی و ادبیات پرداخت. بوی تحصیلات خود را در سال ۱۹۲۸ در دانشگاه استکهلم به پایان رساند. پس از آن مدتی به تدریس در مدارس پرداخت. در سال ۱۹۲۷ به جمع ویراستاران مجله سوئدیکلارته پیوست. تعدادی از شناخته‌شده‌ترین شعرهایش در همین مجله به چاپ رسیدند. در سال ۱۹۲۹ با یکی از ویراستاران کلارته به نام لیف بیورک ازدواج کرد که آن دو در سال ۱۹۳۲ از یکدیگر جدا شدند.

سال‌های پایانی و مرگ

بوی در سال ۱۹۳۱ به جمع ویراستاران مجله آوانگارد اسپکتروم که نقش مهمی در معرفی نوگرایی در سوئد داشت، پیوست. او چند مقاله مهم را در آن مجله به چاپ رساند و همچنین ترجمه سرزمین بی‌حاصل تی اس الیوت را نیز در سال ۱۹۳۲ منتشر ساخت. همکاری او بااسپکتروم در سال ۱۹۳۲، زمانی که برای مدتی به برلین رفت، قطع گردید. پس از بازگشت از برلین به سوئد، تصمیم گرفت که بر روی نوشتن تمرکز کند. نخستین رمان او در سال ۱۹۳۱ منتشر شده بود. در طول نه سال بعد چهار رمان دیگر نیز منتشر ساخت. بوی در ۱۹۳۵ چهارمین کتاب شعر خود را منتشر ساخت او همچنین دو جلد داستان کوتاه در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۴۰ منتشر کرد.

بوی در آوریل ۱۹۴۱ (در زمان جنگ جهانی دوم) با خوردن قرص خواب‌آور خودکشی کرد. آخرین کتاب شعرش، «هفت گناه مرگبار» در ۱۹۴۱ و پس از مرگ او منتشر گردید. این کتاب نشان دهندهٔ تکامل دید و سبک او از رؤیاهای دختری از طبقه متوسط و پذیرش مشتاقانه زندگی یک رادیکالی جوان به تصاویر جسورانه‌تر، چشم‌ندازهای گسترده‌تر و احساس نسبت به مسائل انسان‌ها بود. از رمان‌های دیگر او هستند: «بحران»(۱۹۳۴) که بیان کنندهٔ کشمکش او در پذیرش همجنس‌گراییش است و «کالوکاین» (۱۹۴۰) که ظلم طاقت فرسای جامعه‌ای تمامیت‌خواه را در آینده توصیف می‌کند.

دیک دیویس، شاعر و نویسنده انگلیسی و استاد ادبیات فارسی در دانشگاه اوهایو در کلمبوس، در مقدمه ای بر ترجمه ی انگلیسی کتاب گاوخونی می نویسد: رمان گاوخونی در نظر اول داستان ساده و روانی است که به شیوه ی آشنا انواع مشابه غربی روایت شده، اما سبک موجز و روان نویسنده همانقدر که به تاثیرپذیری او از ادبیات غرب مربوط می شود، مدیون آثار کلاسیک نثر کهن فارسی هم هست. نویسنده با جذب یک سنت بومی و یک سنت بیگانه و تلفیق آن دو با همدیگر، به الگویی دست یافته است که خاص خود اوست. در این شاهکار موجز و از نظر ساختاری بی نقص و به شدت خوددارانه و کوبنده ی ادبیات مدرن ایران، تاثیرپذیری او را از منابع سنتی زبان فارسی شاید بتوان بهتر از هر چیزی با این جمله ی معروف باشو، شاعر ژاپنی، توضیح داد که می گوید: «پا جای پای شعرای قدیم نگذار. در پی آن چیزی باش که آنها در پی اش بودند.»

براساس داستان گاوخونی فیلمی با همین عنوان به کارگردانی بهروز افخمی ساخته شده است که در سال 1384 (2005 میلادی) جایزه ی اصلی جشنواره ی فیلم سئول (کره جنوبی) را از آن خود کرد.

مارسل پروست

مهدی سحابی

انگیزه تدوین این کتاب اول ها یک فکر دوستانه بود بعد نگرانی و حتی ترس شد.دوستانه در حق کسانی که هنوز در جستجوی زمان از دست رفته را نخوانده باشد و ترس از این که باز هم نخوانده باشند و ترس از این که باز هم نخوانند.جستجو یکی از مهم ترین کتاب های دوران معاصر و حاوی برخی از ظرف ترین و عمیق ترین نظریات در شناخت روان آدمی است.صفحاتی از این کتاب به راستی اعجاب آور است هر بار خواندن آنها کشفی تازه است که همواره این تازگی را حفظ می کند تا به جایی که بسیار بارها هنگام خواندن جستجو این فکر به ذهن می آید که چه حیف اگر این نکته ها نخوانده بماند. کتاب از سه بخش تشکیل می شود که در هر کدام از آنها قطعه هایی از مجموعه هفت جلدی جستجو درباره سه مضمون بنیادی زیر انتخاب و گرداوری شده اند:عشق,واقعیت وخیال,آفرینش و اندیشه.

نام نویسنده : لویی فردینان سلین

نام مترجم : مهدی سحابی

به زعم بسیاری، سلین یکی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های تاریخ رمان است. نگاه او به دنیا بسیار سیاه، بی‌رحمانه و کالبد شکافانه‌است. او با شجاعتی بی‌نظیر پلیدی‌های انسان عصر جدید را برملا ساخت و آینه‌ای صادق در برابر او نهاد. همچنین نمی‌توان از زبان او یاد نکرد. او نثری بسیار عامیانه داشت و از عباراتی که خود می‌ساخت بسیار استفاده می‌کرد. او زبان معیار را زبانی زنده نمی‌دانست. او تمام تابوهای عصر خود را شکست و تأثیری عمیق بر نویسندگان پس از خویش گذاشت.

سلین در بارهٔ خودش کمتر حرف می‌زد و وقتی هم که در مورد خودش می‌گفت دروغ بود. یکی از دوستان سلین که در یکی از مصاحبه‌هایش حضور داشته، می‌گوید که او از اول تا آخر به یک خبرنگار دروغ گفت و بعد از رفتن او نیز از دروغ گفتنش خوشحال شد. سلین جایی گفته: «حقیقت دردی است که هیچ وقت انسان را رها نمی‌کند و حقیقت این دنیا مرگ است. باید انتخاب کنی؛ مرگ یا دروغ. راستش را بخواهید شخصاً هیچ‌وقت جرأت خودکشی را نداشته‌ام.» او در همهٔ آثارش ردی از شخصیتش به جا گذاشته‌است. مثلاً: در «سفر به انتهای شب»، قهرمان اصلی داستانش (فردینان) خود سلین است و قصه، ماجرای بخشی از زندگی خود اوست. فردینان داستان همانقدر بی‌حوصله، تند، بدبین و منزجر است که فردینان سلین. او هرگز عاقبت خوبی برای بشر متصور نبوده است و به همین دلیل سفر به انتهای شب را با لحنی اعتراض‌آمیز و تلخ نوشت. علاقه‌ای هم که او را وادار به نوشتن این رمان کرد نیز نتوانست مانع از بدبینی او نسبت به بشر شود.

«مرگ قسطی» نیز به سبک کتاب قبلی‌اش نوشته شد. او در این کتاب دربارهٔ کودکی خود نوشت و باز لحن عامیانه و متفاوت ادبیات فرانسه را دچار شوک کرد. سلین در جواب به منتقدانش گفته بود: «من همانطوری می‌نویسم که حس می‌کنم... از من خرده می‌گیرند که بد دهنم و زبان بی‌ادبانه دارم... از بی رحمی و خشونت دائمی کتاب‌هایم انتقاد می‌کنند... چه کنم؟ این دنیا ذاتش را عوض کند من هم سبکم را عوض می‌کنم».

او در دو جنگ جهانی شرکت کرد و در یکی از آن‌ها هم زخمی شده بود؛ بنابراین در تمام داستان‌هایش درست مثل یک پیر دنیا دیده‌است که برای بچه‌ها قصه تعریف می‌کند. در عین حال نکتهٔ عجیب و منحصربه‌فرد حکایت‌های او این است که هیچ‌چیز دلچسب و معنا داری در داستان‌هایش نمی‌توان پیدا کرد. شخصیت‌های داستانش مدام در موقعیت‌های پوچ قرار می‌گیرند و بیشتر آن‌ها را مرگ به عجیب‌ترین شکل ممکن غافلگیر می‌کند. نثرش، طنز تلخ و سردی است که در تمام حکایاتش جاری است و ماجرا را نه تنها تحمل‌پذیر بلکه لذت بخش می‌کند ولی این لذت تا کمی بعد از داستان ادامه دارد و بعد از آن، ذات غمگین و افسردهٔ قصه خودش را نشان می‌دهد و خواننده را به سرزمین‌های تاریک می‌برد. همین است که طرفداران جدی ادبیات مدرن، سفر به انتهای شب را «انجیل افسرده» لقب داده‌اند. این توافق تقریباً در تمام دنیای ادبیات وجود دارد که سلین نویسندهٔ توانایی است که سرگذشت عجیب و غریبش را حتی در کتاب «سفر به انتهای شب» تعریف کرده‌است. او همهٔ نبوغ و خلاقیتش را در این کتاب به کار برد نبوغی که باعث شد نویسنده‌های فراوانی مثل ژان پل سارتر،ژان ژنه، ساموئل بکت، کورت وانگات، هنری میلر و چارلز بوکوفسکی آن را ستایش می‌کنند. حتی نقل قولی از چارلز بوکوفسکی هست که جایی گفته: «سفر به انتهای شب، بهترین کتابی است که در دو هزار سال اخیر نوشته شده‌است.»