ژرار ايسرائل

ترجمه: مرتضی ثاقب فر

کوروش، فقط تنها فاتح و مدیر بزرگ نبود؛ بلکه در ذهن مردم پارسی، او همان جایگاهی داشت کهرمولوس و رموس برای رومی‌ها و موسی برای بنی اسرائیل داشت. چگونگی تحویل کوروش نوزاد به چوپان و پرورش او، یادآور رها کردن موسی در نیزار در مصر و به زیر کشیدن پدربزرگ دیکتاتورش، توسط او (موسی) است که در متون افسانه‌ای و اساطیری دیگر هم بازتاب یافته است.

هیچ شکی نیست که حماسه کوروش ابتدا در میان پارسی‌ها رشد برخاست و اکنون در میان یونانی درک شده است. احساسات احترام یا ابهت کوروش در بین پارسی وجود داشت، به یونانی‌ها منتقل گشت و این اتفاقی نیست که گزنفون، کوروش را به عنوان فرمانروای آرمانی برگزید. او می‌خواست، برای تدریس پندهای آرمانی خویش، به شنوندگان یونانی‌اش به کوروش متوسل گردد. به طور خلاصه، نقش کوروش در طول تاریخ به عنوان مرد بزرگی که بنیانگذار امپراتوری بود، باقی ماند.

کوروش بدون شک، نه تنها نابغه هدایتگری بود که امپراتور بزرگ را بنیان گذاشت، بلکه بنیانگذار فرهنگ و تمدن شهری هخامنشی نیز بود. از آنجا که پارسی‌ها شوونیست (متعصب میهن‌پرست) نبودند، کوروش به سرعت فراگیری از ملت‌های مغلوب را آموخت. او نه تنها مادها را آرام کرد، بلکه آنها را با پارسی‌ها متحد کرد و یک نوع پادشاهی دوجنبه‌ای از مادها و پارس‌ها به وجود آورد. کوروش سنت‌های پادشاهی را از مادی‌ها وام گرفت. آنها کسانی بودند که بر یک امپراتوری حکمرانی می‌کردند، در حالی که پارسی‌ها، فقط متحدشان بودند. یک مادی، احتمالاً به عنوان یک مشاور شاه هخامنشی، به عنوان نوعی رئیس وزیران عمل می‌کرد. بنا بر نقش برجسته متاخرتر در پرسپولیس، پایتخت شاهان هخامنشی از زمان داریوش، یک مادی، مکرراً با پادشاه بزرگ، دیده می‌شود. ایلامی، ساکنان بومی پارس، همان گونه که می‌توان در این نقش برجسته دید، آموزگاران پارسی‌ها در زمینه‌های بسیاری بودند، برای مثال، لباس ایلامی‌ها بر تن پارسی‌ها و خراجگذاران ایلامی دیده می‌شود که نقش‌برجسته سنگی پرسپولیس دیده می‌شود.

کوروش در نزد بابلیان، برگزیدهٔ مردوک، در نزد یهودیان، مسح‌شدهٔ خداوند بود و به‌نظر نمی‌رسد که مادها او را سروری بیگانه فرض کرده‌باشند. هرودوت می‌گوید که پارسیان از او چونان یک پدر سخن می‌گفتند، زیرا وی مهربان بود و از آنچه برای ایرانیان نیکو بود، کوتاهی نمی‌کرد؛ در عین حال هرودوت وی را مردی زود خشم می‌داند.داندامایف می‌گوید «کوروش محبوبترین شاه پارس و بنیانگذار یک امپراتوری جهانی بود».«به نظر می‌رسد کوروش به سنت و ادیان سرزمین‌های فتح شده احترام می‌گذاشت. پارسی‌ها او را پدر، روحانیان بابل او را برگزیده مردوک، یهودی‌ها او را مسیح فرستاده شده از جانب یهوه و یونانیان او را فاتحی بزرگ و سیاستمداری باهوش می‌دانستند. گزنفون در کورش‌نامه او را حکمرانی آرمانی و ایده‌آل توصیف می‌کند».

والتر هینتس، می‌گوید: «کوروش سه امپراتوری را ساقط کرده بود: ماد، لیدیه و بابل. آیندگان فراموش نکردند که کوروش هیچ‌کدام از سه فرمانروا، نه آستیاگ، نه کرزوس و نه نبونعید را نکشت، بلکه به تبعید آن‌ها بسنده کرد و حتی برای آن‌ها زندگی شاهانه‌ای فراهم آورد. این رفتار در جهان باستان بی‌سابقه بود و تا زمان کوروش هرگز اتفاق نیفتاده بود».

این‌ کتاب‌ به‌ زندگی‌ و نقش‌ تاریخی‌ جذاب‌ترین‌ قهرمان‌ دوران‌ باستان‌ یعنی‌ کوروش‌، رهایی‌بخش‌ ملت‌ها، می‌پردازد و در این‌ میان‌ علاوه‌ بر تاریخ‌ پارس‌ به‌ تاریخ‌ امپراتوری‌ آشور، مصر فراعنه‌، پادشاهی‌ بابل‌ و امپراتوری‌ لیدی‌ نیز به‌ مثابه‌ همسایه‌های‌ پارس‌ و کشورهایی‌ که‌ بعداً در قلمرو شاهنشاهی‌ هخامنشی‌ قرار گرفتند، نقشی‌ ویژه‌ می‌بخشد. فصل‌های‌ کتاب‌ عبارتند از: 1. شاهان‌ نینوا، شاهان‌ بابل‌؛ 2. «قاطر پارسی‌»؛ 3. در برابر سوداگر خدایان‌؛ 4. و بابل‌ درهای‌ خود را به‌ روی‌ او گشود؛ 5. کسی‌ که‌ تختش‌ بر آسمان‌ است‌؛ 6. شاه‌، آیینة‌ خداوند؛ پس‌گفتار: تخطی‌ ناممکن‌؛ گاهشماری‌ تاریخ‌های‌ مهم‌؛ سلسله‌ها؛ خدایان‌ اصلی‌ خاور نزدیک‌؛ یادداشت‌ها؛ منابع‌ و نمایه‌.

رضا قيصريه

ژان پل سارتر حسین سلیمانی نژاد یک رمان کوتاه و یا شاید بتوان گفت یک داستان کوتاه طولانی ... ، کتاب در مورد پسری از خانواده ای ثروتمند است و سیری روان شناسانه که او طی می کند تا به یک رئیس تبدیل شود . عقاید فرویدی ، عقده های درونی ، ایده های فاشیستی ، روابط غیرنرمال و ... این داستان پیش از هرچیز ، نقش خشونت را در خطوط روانی جناح راست نشان می‌دهد ، سرخوردگی از ضعف‌های مدرنیزم و عکس‌العمل آن یعنی رجوع به سنت‌ها به ایجاد واکنشی خشن و شکل‌گیری قشری رئیس مآب می‌انجامد و این همان نکته‌ای است که برفراز تحلیل‌های فلسفی سارتر و منسوخ شدن بخش‌هایی از آن، به قدرت ادبیات در این داستان ، هم‌چنان زنده و عبرت‌انگیز است .

نويسنده: رابرت ام مارتين

مترجم: راضيه سليم‌زاده

گفتگوهای فلسفی مقدمه ای سبک، غیررسمی و معاصر برای مطالعه فلسفه است. رابرت ام. مارتین با استفاده از یک قالب گفت و گو به مسائل سنتی فلسفه می پردازد به گونه ای که خوانندگان آن را جذاب می دانند.

این گفتگوهای اساسی و در عین حال سرگرم کننده تأکید می کند که سؤالات فلسفی بحث برانگیز و بدون پایان هستند. شخصیت‌های هر دیالوگ به طور منصفانه و بدون نام بردن از هیچ برنده مشخصی، از پاسخ‌های متفاوتی به پرسش‌های مربوط به دین، اخلاق، هویت شخصی و موضوعات دیگر دفاع می‌کنند. مواضع فلسفی با حداکثر وضوح و قانع‌کننده ارائه می‌شوند تا خوانندگان بتوانند از همه جوانب یک موضوع قدردانی کنند و خودشان انتخاب کنند. یک ابزار عالی برای تازه واردان به فلسفه، مکالمات فلسفی زمینه لازم را برای مطالعه بیشتر فراهم می کند و در عین حال استدلال پشت و رو که برای روش فلسفی ضروری است را به وضوح به تصویر می کشد.

نويسنده: دان زهاوی

مترجم: علي‌رضا عطارزاده

پدیدارشناسی: مبانی مقدمه ای مختصر و جذاب برای یکی از جنبش های فلسفی غالب قرن بیستم است. این کتاب پر جنب و جوش و شفاف، مقدمه ای بر مفاهیم اساسی پدیدارشناسی است که برای درک متفکران بزرگی مانند هوسرل، هایدگر و مرلوپونتی حیاتی هستند. نوشته شده توسط یک متخصص برجسته در این زمینه، دان زهاوی به بررسی و توضیح سوالات کلیدی مانند:

تحلیل پدیدارشناختی چیست؟ مبانی روش شناختی پدیدارشناسی چیست؟ پدیدارشناسی درباره تجسم و بین الاذهانی چه می گوید؟ پدیدارشناسی چگونه از دیگر رشته‌های فلسفه متمایز و مرتبط است؟ چگونه ایده‌های پدیدارشناسی کلاسیک با بحث‌های جاری در روان‌شناسی و تحقیقات کیفی مرتبط است؟ این کتاب با واژه‌نامه‌ای از اصطلاحات کلیدی و پیشنهادات برای مطالعه بیشتر، استدلال‌های کلیدی فلسفی را در مورد پدیدارشناسی در نظر می‌گیرد و این را به نقطه شروع ایده‌آلی برای هر کسی که به دنبال مقدمه‌ای مختصر و قابل دسترس برای مطالعه غنی و پیچیده پدیدارشناسی است تبدیل می‌کند.