نویسنده: میشل فوکو مترجم: رضا نجف‌زاده

عمادالدین باقی

کتابی است نظری دربارهٔ نظریه‌های انقلاب، مفهوم انقلاب مذهبی، انقلاب اجتماعی و انقلاب سیاسی و انطباق آن‌ها با انقلاب ایران. فصلهایی از این کتاب در روزنامه‌های سلام و همشهری منتشر می‌شد و باقی در زندان روی کتاب کار کرد و آن را تدوین کرد و با پانوشت‌های به روز منتشرش کرد. در این کتاب باقی بر اساس منابع بنیاد شهید انقلاب اسلامی و منابع دیگر اطلاعات تازه و آمارهایی واقعی از تعداد شهدای انقلاب ۵۷ را منتشر کرد برای نمونه از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، ۳۱۶۴ نفر کشته شدند و در حادثه ۱۷ شهریور میدان ژاله ۶۴ نفر در میدان ژاله و ۲۴ نفر در مناطق دیگر تهران کشته شدند.

نویسنده: موریس بلانشو مترجم: رضا سیروان

قبل از سارتر، قبل از بکت، قبل از راب-گریلت، موریس بلانشو رمانی خلق کرد، که نهایت داستان پست مدرن است. اولین رمان بلانشو که بین سال‌های 1932 و 1940 نوشته شد، تمام جنبه‌های قابل توجه خلق معروف و گیج‌کننده او، روایت هستی‌شناختی را در بر می‌گیرد - داستانی که موضوع آن ماهیت خود هستی است. این اثر متناقض، بودن را در غیاب وجود، رمز و راز در غیاب رمز و راز را کشف می کند، که هر دو بی حد و حصر باید جستجو شوند. همانطور که بلانشو این جستجوی بی پایان را به شیوه استادانه خود آغاز می کند، امکانات رمان را متحول می کند.

موریس بلانشو یک اگزیستانسیالیست است. اما او به همان شکلی که هایدگر یا کامو پوچ گرا هستند، پوچ گرا نیست. بلانشو معتقد است که چون هیچ یک از ما نمی‌توانیم مرگ را تجربه کنیم، نمی‌تواند عاملی محرک برای زندگی باشد. مرگ شایعه ای است که نمی توان آن را جدی گرفت. برای او خود زندگی، تجربه هستی تنها انگیزه لازم برای پرکردن آن از معنا، هدف و دلیل است. تجربه وجود در میان فشارها، تعهدات و حواس‌پرتی‌های روزانه ممکن است آسان و یا حتی «طبیعی» نباشد، اما مطمئناً ممکن است. اگر بخواهیم از آن قدردانی کنیم، بودن، پاداش خود است.

دازاین، به گفته هایدگر، باید تصمیم بگیرد که زندگی اش چیست، به چه چیزی متعهد خواهد بود، هدفش چیست. برای هایدگر، محتوای این انتخاب‌ها تمام چیزی است که وجود دارد، این دادگاه دازاین است. اما برای بلانشو اینطور نیست. او می داند که هرگونه تثبیت هدف از قبل کشنده است. این به معنای توقف تفاسیر جدید، امکانات جدید، یادگیری در مورد خود و همچنین جهان، زندگی معنایی عمیق تر از توقف فرآیندهای فیزیکی دارد.

بلانشو قطعاً از همان مخزن ژن فکری کی یرکگور، هایدگر و کامو نیست. نیاکان ادبی او فلوبر و کافکا هستند - اولین زیبایی‌شناسانه، دوم معنوی. بلانشو در نوشته ها و مکاتبات خود به هر دو، به ویژه دومی گواهی می دهد. و این همان مارک اگزیستانسیالیسم کافکا - یهودی، اروپای شرقی، و (با دانستن نارسایی این اصطلاح) متمرکز بر زندگی - است که بلانشو نماینده آن است. همانطور که توماس در شب دوم داستان متوجه می شود، "او واقعا مرده بود و در عین حال از واقعیت مرگ طرد شده بود." مرگ نه دشمن اوست و نه الهام بخش او.

بلانشو صرفاً به طور اتفاقی به کافکا علاقه مند نبود. او آثار کافکا را به تفصیل تحلیل کرد و تأثیر غالب آن را تشخیص داد: کابالا، آن رشته عرفانی که می‌خواهد زبان را با زندگی به گونه‌ای ادغام کند که فقط می‌توان آن را اگزیستانسیالیستی توصیف کرد. گرشون شولم، محقق برجسته کابالا در قرن بیستم، کار کافکا را در ادبیات کابالیستی متعارف و همتراز با زوهر و حتی خود کتاب مقدس می‌دانست.

نويسنده:ارنستو ساباتو

مترجم:مصطفی مفیدی

داستان با این جمله آغاز می شود: کافی است بگویم که من خوآن پابلو کاستل هستم, نقاشی که ماریا ایریبارنه را کشت. تصور می کنم جریان دادرسی را همه به یاد می آورند و...

ماجراي كاستل و ماريا ايريبارنه درون‌مايه رمان حاضر است و رويه پليد و جنبه نفرت‌بار از سرشت انساني را به وضوح در اين كتاب مشاهده مي‌كنيم و مانند نويسنده كتاب قلب و جان‌مان مالامال از افسوس و دلسوزي به حال انسان مي‌شود. انساني كه باز هم بايد او را قرباني دانست و اسير سرنوشت يا شرايط اجتماعي كه او را از آن‌ها گريزي نيست شمرد.

ساباتو اهل آرژانتین است . کتاب تونل او توجه زیادی را به خود جلب نمود و مثلا کامو درباره کتاب گفته : تلخی و تندی شور و حرارت آن را می ستایم و گراهام گرین نیز گفته که به خاطر تحلیل روان شناختی اش  عمیقا آن را ستایش می کنم .فلسفه کتاب را نیز مبتنی بر فلسفه اگزيستانسياليسم می دانند.

محسن حمید ترجمه: احمد آل احمد

براي اندوختن ثروت كثيف در قاره رو به رشد آسيا، درس خواندن گامي بسيار اساسي در مسير پيشرفت به حساب مي‌آيد. اين رازي نيست كه بر كسي پوشيده باشد، اما بديهي بودن اين امر، مانند بسياري از امور مطلوب ديگر به اين معني نيست كه به سهولت مي‌توان در آن توفيق يافت.

نویسنده: محسن حمید مترجم: احمد آل احمد

فیلیس اوتی ترجمه: خسرو زندیفر

یوسیپ بروز تیتو رئیس جمهور یوگسلاوی و رهبر اتحادیه کمونیست‌های یوگسلاوی بود. او دولتی که خود پس از جنگ جهانی دوم تأسیس کرد را «کمونیست» می‌نامید، اما از شوروی مستقل بود. او سپس از رهبران «جنبش غیر متعهدها» گشت. او که از کُروات‌ها بود در سالهای جنگ جهانی دوم رهبری نبردهای پارتیزانی با نیروهای آلمانی را برعهده داشت. اندکی پس از مرگ وی، یوگسلاوی دچار فروپاشی سیاسی شد

...در ۶ آوریل ۱۹۴۱ آلمان، ایتالیا و مجارستانی‌ها یک حمله را علیه یوگسلاوی تدارک دیدند. ابتدا آلمانی‌های نازی از سه جانب به پایتخت یوگسلاوی سابق بلگراد حمله کردند. در همان حال لوفت‌وافه (هواپیمایی آلمان) بلگراد و دیگر شهرهای بزرگ یوگسلاوی را بمباران کرد.

براثر این حمله همه جانبه، نظام سلطنتی یوگسلاوی به یکباره فرو ریخت و متعاقباً" در هفدهم آوریل شاه پیتر دوم و دیگر اعضای خانواده سلطنتی از یوگسلاوی گریختند. الباقی افراد باقی‌مانده نظامی یوگسلاوی فرستاده‌های آلمان را در بلگراد ملاقات کردند و با سرعت پیشنهاد عدم مقاومت نظامی را پذیرفتند. صلح موقت در آن شرایط بسیار سخت بود و متحدین سعی در تجزیه یوگسلاوی کردند.

• نام نویسنده : ژان‌پاتریک مانشِت
• نام مترجم : محمد بهرامی

ژان‌پاتریک مانشت (1942 ـ 1995) یکی از نمادهای رمانِ نوآر فرانسه است در دهه‏ ها‌ی هفتاد و هشتاد میلادی، نویسنده‌ای که ناامید از جامعه‌ی فرانسه و دل‌سپرده به آخرین بارقه‌های جریانِ اگزیستانسیالیسم، شخصیت‌هایی آفرید که بعضی‌شان با بازی آلن دلون بر پرده‌ی سینما جان گرفتند. مشهورترین رمانِ او، تیراندازِ درازکش، نقطه‌ی عطفی ا‌ست در تاریخِ رمانِ نوآر، رمانی منتشرشده به سالِ 1981 که به‏سرعت به اثری کلاسیک تبدیل شد. رمان درباره‌ی یک آدم‌کشِ جوان ولی حرفه‌ای‌ است که پولِ کلان می‌گیرد و جنازه می‌سازد. او حالا دیگر می‌خواهد کنار بکشد و از این فضا دور شود اما ماجرای او تازه آغاز شده است... رمانی براساس قواعدِ ژانر با فرازوفرودها و ریتمی تند و نفس‌گیر که طعمِ نابِ ادبیات دهه‌ی هشتاد میلادی فرانسه و قاتلانِ بی‌چهره و مردانِ ازنفس‌افتاده‌اش را زنده می‌کند. تصویری از نویسنده‌ای سرخورده و ماجراجو که نمی‌تواند فروریختنِ ارزش‌های اجتماعی دهه‏ ها‌ی شصت و هفتاد را تاب بیاورد. از آثار مانشت، از جمله همین شاهکار، بارها اقتباس سینمایی شده‌ است، کارگردان‌هایی چون کلود شابرول، پی‌یر مورِل و روبن دیویس فقط چندین از اقتباس ‏کنندگان هستند.

از هارولد لمب ترجمه علی جواهر کلام چاپ 1334 290ص جلد نرم تمیز با همکاری موسسه انتشارات فرانکلین تهران قاهره لاهور فرانکفورت جلد نرم تمیز بسیار کمیاااااب از مجموعه کتب موسسه مطبوعاتی امیرکبیر

نویسنده :   آن پچت مترجم :   امین باورصاد داستاني از كودكي و بزرگسالي خيانت و عشق، تولد و مرگ آن پچت، در ۲ دسامبر ۱۹۶۳ در لس آنجلس دیده به جهان گشود. در کارنامه ادبی او ۶ رمان و دو اثر غیر داستانی وجود دارد. آن پچت نویسنده ۶ رمان است که «بل کانتو» در این میانجایزه ادبیات داستانی زنان و "جایزه فاکنر" را برای او به ارمغان آورد. او دو اثر غیرداستانی نیز نوشته و برای روزنامه‌هایی چون نیویورک تایمز و مجله تایمز نیویورک مطلب می‌نویسد. در آوریل ۲۰۱۲ آن پچت به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره تاثیرگذار دنیا از سوی مجله تایم انتخاب شد.

آدام اسمیت ترجمه: دکتر سیروس ابراهیم زاده

الکساندر شولر

ترجمه: امیرحسین اکبری شالچی

«ثریا (رویایی که به کابوس مبدل شد)» نوشته الکساندر شولر و با همکاری مونیکا کوپفر و ترجمه امیر حسین اکبری شالچی (-۱۳۴۵) است که داستانی را بر اساس زندگی ثریا اسفندیاری (همسر دوم محمدرضا پهلوی) روایت می‌کند.

بخشی از این کتاب را می‌خوانید:

خودرو سیاهی روبروی چایخانۀ گراند هتل آزادی در شمیران ایستاد. دو جان‌بان از آن بیرون پریدند و در را برای بانویی بلندبالا و خوش‌پوش باز نمودند و به وی یاری نمودند پیاده شود. بانو، عینک دودی بزرگی زده بود و روسری کرم‌رنگ ابریشمی بر سر انداخته بود، چنان که رخسارش هیچ بازشناخته نمی‌شد.

زود چند آدم کنجکاو پیش روی در هتل گرد آمدند. زنی که از آن خودرو شاهانه پیاده شده بود، که بود و در هتل چه کاری داشت؟ یکی از زیرکان وی را بازشناخت. احمد، پیشکار جوان کاخ، از گروه جدا شد و زود از آنجا رفت. داشت برای سفارت انگلیس، دومین صاحب‌کارش که البته صاحب‌کار غیررسمی‌اش بود، خبر بزرگی را می‌برد.

دو جان‌بان شهبانو را در هتل به اتاقی ویژه رهنمون شدند. تا ثریا به آن اتاق کوچک گام نهاد، پیرمردی ظریف و گیرا، ناگهان از روی صندلی برخاست. دکتر محمد مصدق با آن سن‌وسالش به شهبانو کرنشی ژرف کرد و دستش را پَچی داد. نمی‌توانست آفرین دلش به آن بانوی زیبا و جوان را پنهان نگه دارد. جان‌بان‌ها برگشتند، در را از پشت بستند و مانند دیوار گوشتی جلوی آن ایستادند.

زمانی که دکتر مصدق داشت صندلی را برای ثریا جلو می‌کشید، وی گفت: «بسیار سپاسگزارم که فراخوان مرا پذیرفتید، دکتر مصدق!» چون شهبانو درست روی صندلی جایگیر شد، مصدق روبرویش نشست.

سپس گفت: «نه. من باید از شما سپاسگزاری کنم. چون این دیداری رازآمیز و شخصی میان شهبانو و آشوبگری مانند من است... خدای همه‌توان آرزوی بزرگ مرا برآورده کرده است