این مجموعه مشتمل است بر کلیه‌ی اسناد و مکاتبات "استالین" با روسای جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا "فرانکلین روزولت"، "هاری ترومن"، هم‌چنین مکاتبات استالین با نخست‌وزیران بریتانیای کبیر "وینستون چرچیل" و "کلمنت اتلی" در سال‌های جنگ جهانی دوم و در ماه‌های اول پس از پیروزی تا پایان سال 1945. این اسناد پیش از این در سال 1378 هجری به مدت یکسال به صورت پاورقی در روزنامه‌های اطلاعات به چاپ رسید.

«مکتب های ادبی» جامع ترین کتاب در مورد سبک های ادبی است که مرحوم رضا سید حسینی آن را نگاشته است. این کتاب دوجلدی که اینک به چاپ جلد اول بیستم و جلد دوم نوزدهم، رسیده است نخستین بار در فروردین ماه 1334 انتشار یافت و بعد از آن بارها تجدید چاپ و ویرایش شد.

سیدحسینی در مقدمه این کتاب آورده: “من این كتاب را در آغاز به عنوان راهنمای ساده و فهرست وار برای آشنائی با «ایسم» های گوناگون ادبی نوشته بودم به امید اینكه در آینده، اساتید متخصص و نویسندگان و محققان آثار كاملتری در این مورد ارائه كنند، اما چنین نشد و كتاب به عنوان یگانه منبع و حتی كتاب درسی درباره مكتب ها باقی ماند.”

رضا سیدحسینی متولد اردبیل (۲۲ مهر ۱۳۰۵ – ۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۸) نویسنده و مترجم ایرانی است. سیدحسینی همچنین سرپرست و عضو اصلی تألیف و ترجمهٔ مجموعهٔ شش جلدی «فرهنگ آثار» بوده است. از سیدحسینی تاکنون ۳۴ جلد کتاب منتشر شده است که می‌توان به ترجمه‌هایی از آندره مالرو، مارگریت دوراس، یاشار کمال، ناظم حکمت، ژان پل سارتر، آندره ژید، آلبر کامو، توماس مان، ماکسیم گورکی، بالزاک، جک لندن، چارلی چاپلین و… اشاره کرد.

یک کتاب زیبا و جالب از پائلوکوئیلو که پر از داستان و حکایت‌های زیباست و انسان را به تأمل وامی‌دارد.

یکی از حکایت‌های کوتاه و زیبای آن را اینجا می‌نویسم:

خردمند چینی پیری در دشتی پوشیده از برف قدم می‌زد که به زن گریانی رسید. پرسید: چرا می‌گریی؟ - چون به زندگی‌ام می‌اندیشم، به جوانی‌ام، به زیبایی‌ای که در آینه می‌دیدم، و به مردی که دوست داشتم. خداوند بی‌رحم است که قدرت حافظه را به انسان بخشیده است. می‌دانست که من بهار عمرم را به یاد می‌آورم و می‌گریم. مرد خردمند در میان دشت برف‌آگین ایستاد، به نقطه‌ای خیره شد و له فکر فرو رفت. زن از گریستن دست کشید و پرسید: در آن‌جا چه می‌بینید؟ خردمند پاسخ داد: دشتی از گل سرخ. خداوند، آنگاه که قدرت حافظه را به من می‌بخشید، بسیار سخاوتمند بود. می‌دانست در زمستان، همواره می‌توانم بهار را به یاد آورم.... و لبخند بزنم.