یگانه مقصودی که برای آن افراد بشر حق دارند به صورت فردی یا جمعی در آزادی عمل هر یک از افراد مداخله کنند صیانت ذات است... یگانه مقصودی که اِعمال قدرت بر هر یک از اعضای جامعه‌ای متمدن را، حتی بر خلاف ارادهٔ او، موجه می‌سازد پیشگیری از صدمه رسیدن به دیگران است. خیر خود شخص، چه خیر جسمانی و چه خیر اخلاقی‌اش، دلیل کافی برای این کار به‌دست نمی‌دهد...یگانه بخشی از رفتار فرد که وی در قبال آن مسئول جامعه است بخشی است که به دیگران ارتباط دارد. در بخشی که صرفاً به خود او مربوط است، استقلال او، از منظر حق، مطلق است. فرد فرمانفرمای خویش است، فرمانفرمای جسم و جان خویش.

کنت نوویل نجیب زاده‌ای واقعی است که ورشکست شده است و تا از دست دادن قصرش فاصله‌ای ندارد. از آن بدتر چیزی است که به گفتهٔ یک پیشگو برایش اتفاق خواهد افتاد، آن هم درست وسط آخرین مهمانی بزرگ سالانهٔ او که به زندگی‌اش بسته است. هنر میزبانی کنت نوویل در این مهمانی‌های سالانه نامش را بر سر زبان‌ها انداخته است اما با اتفاقی که طبق پیشگویی در این آخرین مهمانی رخ خواهد داد خوشنامی‌اش در خطر خواهد افتاد...

مانند تمام داستان‌های املی نوتوم پایانی غیرقابل پیش‌بینی در انتظار خواننده است.

دیگر نمی‌توان از «وضعیت جنگی» در معنای سنتی سخن گفت، اما در حال حاضر هیچ نظریهٔ قابل‌اتکایی برای تبیین درگیری‌های درونی مختلف یا جنگ‌های داخلی‌ای نداریم که به ‌شکلی فزاینده بر جمعیت‌های جهان تحمیل می‌شوند. جنگ داخلی جورجو آگامبن که نخستین گام در راستای رسیدن به چنین نظریه‌ای است،‌ به این موضوع می‌پردازد که جنگ داخلی در دو لحظهٔ مهم تاریخ اندیشهٔ غربی،‌ یعنی در آتن باستان و سپس در اندیشهٔ توماس هابز، چگونه توصیف می‌شود. این کتاب جنگ داخلی را همچون آستانهٔ بنیادین سیاسی‌سازی در غرب مشخص می‌کند، آپاراتوسی که در طول تاریخ به‌تناوب یا مجال سیاست‌زدایی از شهروندی را فراهم کرده یا استیلا بر امر غیرسیاسی را. استدلال‌های این کتاب که نخست در فضای پس از یازده سپتامبر مطرح شدند،‌ امروز که وارد عصر جنگ داخلی سیاره‌ای شده‌ایم، اهمیت فزاینده‌ای می‌یابند.

جوآن بوریسنکو، پژوهشگر دانش آموختهٔ هاروارد و معلم معنوی با استفاده از تازه‌ترین پژوهش‌های پزشکی و بخش‌کردن گسترۀ زندگی زنانه بر عدد رمزآلود هفت سال، پرده از آن دسته نیروهای زیستی برمی‌دارد که موجب تحولات جسمی و روحی و معنوی زنان می‌شوند. وی به زنان کمک می‌کند موهبت زن بودن را بهتر بشناسند و بتوانند سلامت و شادکامی‌شان را افزایش دهند.

گَلزان چیناگ

ترجمۀ محمد همتی

مردم مغولستان، تا پیش از فروپاشی کمونیسم، مجبور به سکوت دربارۀ مؤسس سرزمین خود بودند. نام او احساسات ملی‌گرایانۀ مغول‌ها را برمی‌انگیخت و ضمناً چنگیزخان امپریالیست به حساب می‌آمد. تازه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی بود که نوادگان چنگیز توانستند نام او را بزرگ بدارند و تصویر او را بر اسکناس‌ها بنشانند، برایش بناهای یادبود بسازند و فرودگاهی را به نام او کنند. اما دنیای تاریخ و ادبیات در این فاصله نام چنگیزخان را فراموش نکرده بود و دست بر قضا یکی از نویسندگانی که رمانی با نام او نگاشت، گئورگی ایوانوویچ واسیلی یان، از همان کشور اتحاد جماهیر شوروی بود و رمانش برندۀ جایزه‌ای دولتی نیز شد. مورخان و مغول‌شناسان نیز ترجمۀ مهم‌ترین متن تاریخ مغول یعنی تاریخ سرّی مغولان را به زبان مادری خود آغاز کرده بودند که «قدیمی‌ترین سند موجود در مورد چنگیزخان و فرزندان او و چگونگی تأسیس حکومت مغول» است.

چنگیز خان به روایتی نه در میدان نبرد و در مصاف بقا دشمن، بلکه در بستر تب و بیماری از پا درآمد. تقدیر چنین بود که قریب هفتصد سال بعد گلزان چیناگ، نویسنده و شَمَن مغول‌تبار، در کشوری که دست خان مغول هرگز به آن نرسید، در رمانی تاریخی و روان‌شناختی، نُه شب آخر زندگی او در بستر مرگ را روایت کند. چنگیز خان در این نُه شب تب‌آلود و کابوس‌بار، سرگذشت خود را مرور می‌کند و به داوری خویشتن می‌نشیند.

گلزان چیناگ (۱۹۴۴) در خانواده‌ای صحراگرد در غرب مغولستان به دنیا آمده و خود اکنون شَمَن و رئیس قبیلۀ ترک‌زبان توا است. او در دهۀ ۱۹۶۰ برای تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات آلمانی به لایپزیگ آمد و از آن زمان آثارش را که شامل شعر و رمان و داستان است، به زبان آلمانی می‌نویسد. گلزان چیناگ از سال ۱۹۹۱ به‌عنوان نویسندۀ آزاد اغلب در اولان باتور پایتخت مغولستان زندگی می‌کند و چند ماه از سال را هم به همراه طایفۀ کوچ‌نشین خود در کوه‌های آلتای در شمال غربی مغولستان در حرکت است. گلزان خود را میانجی فرهنگی می‌داند و جلسات کتابخوانی بسیاری در خارج از مغولستان، در آلمان و سراسر اروپا برگذار کرده است. این میراث‌دار فرهنگ کهن مغولی ده‌ها سال است که تاریخ و فرهنگ مغول را به تازه‌ترین شکل ممکن به عرصۀ ادبیات جهان آورده است. آثار او به چندین زبان ترجمه و برندۀ جوایز متعددی شده است.

نویسندهاستفانی د گویر _ آلیستر هانت _ لیدا ماکسول _ ساموئل موین _ آسترا تیلور

مترجمحسین پیران

ویراستارسعید رضادوست

حقِ حق داشتن مفهومی‌ تازه و منبعی مهم برای تفکّر و کنشِ سیاسی در زمانه‌ی ما است. عصری که روز به روز و در گوشه و کنار جهان بر شمار افرادی که عاجز از تعلّق به یک جامعه‌ی سیاسی هستند افزوده می‌شود. هانا آرنت این عبارت را در نقد «حقوق بشر» به‌کار می‌گرفت و او بر آن بود که اساساً مفهوم حقوق بشر انسجام لازم را جهت اینکه مبنایی برای نظریه‌ی سیاسی دموکراتیک باشد ندارد. در کتاب حاضر، سعی بر آن است که با ارائه‌ی قرائتی نقّادانه از حقِ حق داشتن، اصول و منابعی برای تلاش‌های دموکراتیک پرورده شود.

خودشناسی با روش یونگ با استفاده از «تکنیک رمزواژه» شیوۀ جالب و هیجان‌انگیزی را براساس نظریه‌های روانشناس بزرگ کارل گوستاو یونگ ارائه می‌دهد. «تکنیک رمزواژه» قادر است تیپ‌های مختلف روانشناختی را مشخص کند و ساختارها و پویایی شخصیت هریک از این تیپ‌ها را بررسی نماید. همچنین شناخت وسیع‌تری از «خود» درونی انسان و ارتباط شخصیتی وی ارائه می‌دهد. علاوه بر این، روشی برای کار با کهن‌الگوهای یونگی در اختیار قرار می‌دهد.

این کتاب به دلیل سبک نگارش روان و سرگرم‌کننده‌اش برای هر کس که علاقه‌مند به شناخت خود و رشد شخصیتی‌اش باشد قابل استفاده و جالب توجه است.

مایکل دانیلز روانشناس زبده‌ای است که علاقه‌ای دیرین به مکتب روانشناسی یونگ و موضوعِ خودشکوفایی دارد. وی یکی از مربیان ارشد رشتۀ روانشناسی در پلی‌تکنیک لیورپول است.