خاطرات یک الاغ، خاطرات الاغی به اسم کادیشون است و ماجراهای کادیشون و صاحبانش. مشکلاتی که به وجود میاورد و .....

ژرژ برنانوس

ترجمه: دکتر اقدس یغمایی

کتاب؛ روایت کشیشی جوان است که به روستائی می‌رود تا کارش را آغاز ‌کند. او می‌کوشد دختر کنت، "شانتال" را از خودکشی منصرف کند و همسر کنت را از اندوه و ناامیدی به در آورد. اما پس از مدتی پی می‌برد که ... داستان به نوعی از حاکمیت بی‌ایمانی و ناامیدی برجهان شکوه می کند...

ژرژ برنانوس ازجمله نویسندگان کاتولیک بود که اندیشه های مذهبی رادرون مایه رمان های خود کرد؛عنوان رمان نویس دینی به معنای واقعی کلمه زیبند اوست.پرداختن به مسئله خیر و شر وتوجه به جایگاه انسان، همواره یکی از دل مشغولی های عمد نویسندگان مذهبی به شمار می رود.تلاش این گروه ازنویسندگان معطوف به سنجش توانایی انسان در رویارویی با وسوسه است.

از خلال آثار برنانوس که درزمر ادبیات متعهدقرار می گیرد، می توان به مضامینی چون:تمایل به تنزیه و قداست، حقانیت، ستیزبا ناباوران، فیوضات الهی و تاثیر ایمان مذهبی در هدایت بشر به سمت جایگاه متعالی پی برد.دراین میان، مضامین معنوی که درونمایه نوشته های اوست، دستمایه پرداختن به هویت انسانی، برخورد میان نیروهای خدایی و اهریمنی، و مسایل پدید آمده از این دو واقعیت ماورایی می شود. محرک اصلی داستان در کتاب های اولیه وی کشمکش میان قدیس و گناهکار است.

هر چه بیشتر در آثار او پیش می رویم، شاهد تحول شخصیت های مختلف ایم، به نحوی که در بسیاری از رمان های برنانوس، در انتهای داستان، شاهد مرگ توام با آرامش گنهکارانی هستیم که تابش نور ایمان و حرارت عشق مقدسین موجب دگرگونی دل های سرد و ظلمت زده شان گشته و بازگشت به سوی سرچشمه پاکی ها را نزد اینان به ارمغان می آورد. در آثار این نویسنده قرن بیستم، زهد و تقوا بر ظلمت پیروز می گردد و تمنای خداجویی و نجات و رستگاری روحانی انسان نموداراست. در این مقاله سعی بر آن است تا به سیر این زندگی روحانی (گذر از وسوسه های شیطانی در مسیر سعادت) وتاثیر عشق و ایمان بر هر یک از شخصیت های داستانی آثار ژرژ برنانوس، به ویژه در رمان های زیر آفتاب اهریمن و خاطرات یک کشیش دهکده، بپردازد.

نویسنده :   کری لانزدیل

مترجم :   طناز باقری

داستاني درباره عشق ، حرمان و شروعي دوباره

رمان پرفروش 2016 آمازون و وال استريت ژورنال

خانه ی مادر بزرگ را فروخته اند و ساعت بزرگ دیواری در منزل یک از دایی هاست – آخرین دایی. گه گاه، در نیمه شبی بی خواب، تیک تاک موذی آن را در تهِ بالشم می شنوم و می دانم که «این ساعت بعد از ما هم خواهد بود» و از سماجت عقربه های چرخان آن دلم می گیرد. و بعد، نزدیک به روشنایی صبح عطری گوارا، مثل نفَسی سبُک و متبرّک در اتاقم می پیچد و نوازش دست همیشه مهربان گوهرتاج خانم را روی پیشانی ام حس می کنم و دلم باز پُر از ولوله های کودکی می شود. می دانم که در نوازش این دست آشنا حرفی قدیمی خفته است؛ حرفی ساده و سالم و سبکبار، مثل آواز بازیگوش پری ها فراسوی تیک تاک دلهره انگیزِ ساعت های جهان.»